Zgodnie z art. 552 ust. 2 ustawy prawo wodne, w kontekście ustalenia opłat za usługi wodne, organ administracyjny może polegać na oświadczeniach i danych przedstawionych przez podmioty obowiązane do ponoszenia opłat, jeśli nie są one zakwestionowane.

W oparciu o art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w sytuacji, gdy podatnik dokonuje zakupu towarów i usług, odliczenie podatku VAT naliczonego nie może być odmówione wyłącznie na podstawie domniemania uczestnictwa w oszustwie podatkowym bez jednoznacznych dowodów na brak dobrej wiary podatnika, zwłaszcza gdy podatnik przedstawi wystarczające dowody weryfikacji swoich kontrahentów

Postanowienie organu podatkowego o przedłużeniu terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym ma samodzielny byt prawny i jest wydawane w odrębnej sprawie niż ta, dotycząca prawa do zwrotu podatku, jego wysokości oraz statusu podatnika VAT; w przypadku weryfikacji przez sąd administracyjny takiego postanowienia, kontrola ogranicza się do oceny, czy wskazano w sposób należyty istnienie wątpliwości

1. Przygotowanie wykładu, nawet gdy przekazywana w nim wiedza wykracza poza zwykły poziom i granice programowe oraz jest w sposób indywidualny dostosowywana do potrzeb słuchaczy, nie może stanowić podstawy do przyjęcia, że w takim wypadku mamy do czynienia z dziełem. Jedynie wyjątkowo wygłoszenie wykładu można zakwalifikować jako dzieło, o ile wykładowi można przypisać cechy utworu, a ten warunek spełnia

Brak jakichkolwiek działań organu podejmowanych w celu dokonania czynności nie jest tożsamy z sytuacją, w której organ podejmuje starania mające na celu dokonanie czynności, ale brak oczekiwanego efektu wynika z obiektywnych przeszkód. Bezczynność można przypisać organowi tylko w sytuacji, gdy nie podejmuje on żadnych działań.

1. Przygotowanie wykładu, nawet gdy przekazywana w nim wiedza wykracza poza zwykły poziom i granice programowe oraz jest w sposób indywidualny dostosowywana do potrzeb słuchaczy, nie może stanowić podstawy do przyjęcia, że w takim wypadku mamy do czynienia z dziełem. Jedynie wyjątkowo wygłoszenie wykładu można zakwalifikować jako dzieło, o ile wykładowi można przypisać cechy utworu, a ten warunek spełnia

Zgodnie z art. 70 § 6 i art. 70 § 8 ordynacji podatkowej, wyłączenie przedawnienia niektórych rodzajów należności podatkowych na podstawie formy zabezpieczenia należności podatkowych nie narusza zasady równości, gdyż przedawnienie w prawie podatkowym nie jest konstytucyjnym prawem podmiotowym, a ustawodawca posiada pewną swobodę legislacyjną w zakresie regulowania biegu terminu przedawnienia.

Zgodnie z art. 86 ust. 1i art. 88 ust. 3a pkt 4) lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do odliczenia VAT wymaga nie tylko formalnego spełnienia warunków transakcji, ale również wykazania przez podatnika, że nie miał on świadomości ani nie mógł mieć świadomości o ewentualnym oszustwie podatkowym związanym z transakcją. Odmowa prawa do odliczenia VAT nie może być oparta wyłącznie na nieprawidłowościach

W sytuacji, gdy nadpłata podatku VAT jest zaliczana na poczet zaległości podatkowych z dniem jej powstania, nie powstaje przedział czasowy uprawniający do naliczenia oprocentowania tej nadpłaty, zgodnie z art. 76a § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, co skutkuje brakiem podstaw do uwzględnienia oprocentowania przy zaliczaniu nadpłaty na poczet zaległości.

Na podstawie art. 183 § 1 p.p.s.a., kontrola Naczelnego Sądu Administracyjnego ogranicza się do granic skargi kasacyjnej, przy czym obowiązkiem skarżącego jest precyzyjne wskazanie naruszonych przepisów prawa materialnego oraz wykazanie, na czym polegało naruszenie tych przepisów.

Skuteczność doręczenia pism procesowych w postępowaniu podatkowym wymaga doręczenia ich bezpośrednio stronie postępowania lub formalnie ustanowionemu pełnomocnikowi w danej sprawie; doręczenie pism osobie fizycznej niebędącej ustanowionym pełnomocnikiem prowadzi do nieważności dokonanej czynności procesowej.

Postępowanie sporne nie stanowi nadzwyczajnego trybu, którego celem jest weryfikacja zgodności z prawem decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji, lecz jest postępowaniem, w którym organ ocenia na podstawie dowodów przedłożonych przez strony tego postępowania czy zaistniała konkretna, wskazana we wniosku przesłanka unieważnienia tego prawa.

Bieżące prowadzenie odrębnej ewidencji w rozumieniu art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez podatnika osiągającego dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej nie oznacza konieczności jej prowadzenia na bieżąco w danym roku podatkowym w sensie dokonywania wpisów codziennie, lecz prowadzenia jej w sposób umożliwiający prawidłowe i terminowe ustalenie dochodów

Związek nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej, oprócz samego posiadania tej rzeczy przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, powinien być oparty na faktycznym lub nawet potencjalnym wykorzystywaniu nieruchomości w działalności gospodarczej tego podmiotu. Grunty, budynki i budowle, które choćby pośrednio lub w ograniczonym zakresie służą prowadzeniu działalności

Właściciel nieruchomości, którego interes prawny został naruszony przez ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, naruszające zapisy obowiązującego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, jest uprawniony do zaskarżenia tego planu do sądu administracyjnego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego musi pozostawać w zgodzie z ustaleniami studium

Decyzja zatwierdzająca projekt budowlany zamienny, wydana na podstawie art. 51 ust. 4 prawa budowlanego, obejmuje całość zamierzenia budowlanego, chociaż weryfikacja organów nadzoru budowlanego powinna być zawężona do nowych elementów wynikających z istotnych odstępstw od pierwotnego projektu.

Rażące naruszenie prawa, o którym mowa w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., zachodzi jedynie w sytuacji, w której naruszenie to jest oczywiste, przepisy jasno określają wymagania, a skutki społeczne i ekonomiczno-gospodarcze tego naruszenia uniemożliwiają dalsze trwanie decyzji w obrocie prawnym.

Wydanie postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania na podstawie art. 61a § 1 k.p.a. jest uzasadnione, gdy żądanie wszczęcia postępowania nie pochodzi od strony postępowania lub istnieją inne uzasadnione przyczyny, które uniemożliwiają jego rozpoczęcie; brak doręczenia postanowienia kończącego postępowanie nie wpływa na istnienie przesłanek do odmowy wszczęcia nowego postępowania.

Działania administracyjne takie jak wezwanie nie podlega zaskarżeniu przez zażalenie, ponieważ system prawny zapewnia ochronę praw jednostki poprzez możliwość zaskarżenia kary porządkowej za niezastosowanie się do wezwania, co odzwierciedla równowagę między swobodą administracji a ochroną praw podmiotów administrowanych.

Dla skorzystania z preferencyjnej stawki podatku dochodowego z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej (IP Box) podatnik jest zobowiązany do prowadzenia odrębnych ewidencji w sposób umożliwiający prawidłowe i terminowe ustalenie dochodów do opodatkowania preferencyjną stawką, co oznacza możliwość ich prowadzenia w sposób zapewniający złożenie prawidłowego zeznania podatkowego za dany rok

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, wybór jednego z tych świadczeń przez osobę uprawnioną, zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b oraz art. 27 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych, jest warunkiem koniecznym do jego przyznania. Skuteczne ubieganie się o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, na zasadzie wyboru, wymaga rezygnacji z przysługującego

Art. 281 ustawy o komornikach sądowych nie odpowiada wymogom prawa Unii Europejskiej w zakresie odnoszącym się do zasady niedyskryminacji ze względu na wiek.

Pełnomocnictwo udzielone w toku kontroli celno-skarbowej nie może być automatycznie stosowane w innym postępowaniu, np. dotyczącym przedłużenia terminu zwrotu podatku VAT, bez formalnego złożenia go w akcie danej sprawy.

Jeżeli od budowli lub ich części nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, niezależnie od prowadzenia ewidencji środków trwałych i formy prawnej podmiotu, należy jako podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości przyjąć wartość rynkową określoną przez podatnika.