W przypadku, gdy faktury VAT nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć o uczestnictwie w oszustwie podatkowym, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT z tych faktur.

Uczestnictwo podmiotu w łańcuchu transakcji, którego celem jest oszustwo podatkowe, nie może być uzasadnione rzeczywistą działalnością gospodarczą, gdy dowody jednoznacznie wskazują na fikcyjny charakter transakcji. Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o VAT, organy podatkowe mają obowiązek odmówić prawa do zastosowania stawki 0% oraz odliczenia VAT, jeśli udowodnią świadome deklarowanie

Zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepis ten jednoznacznie wiąże odpowiedzialność z momentem powstania zobowiązania podatkowego z mocy prawa, a nie z datą wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania w wysokości

W przypadku zaliczenia nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowych przez organ podatkowy, działanie takie jest regulowane odpowiednimi przepisami prawa podatkowego, w tym art. 76 § 1 i § 4, art. 76a, art. 55 § 2 i art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej, i nie wymaga zgody ani uznania podatnika. Postanowienie w sprawie zaliczenia nadpłaty pełni funkcję potwierdzenia wykonania czynności rachunkowo-technicznej

W sprawach dotyczących zaliczenia nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych, organ podatkowy jest zobowiązany do przestrzegania regulacji ustawowych odnośnie zaliczenia nadpłat (art. 76 § 1 i § 4, art. 76a, art. 55 § 2 i art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej) i dokonuje tego z urzędu. Postanowienie w tej kwestii ma charakter formalny, potwierdzające wykonanie czynności rachunkowo-technicznej oraz nie zależy

Ustawodawca nie wskazuje terminu, od którego ma być liczony 5-letni okres używania znaku. Chodzi tu więc o jakikolwiek okres 5-letni, byle przez ten czas zachowana została ciągłość używania oznaczenia; muszą to być kolejne, a więc następujące po sobie lata. Okres ten musi być nieprzerwany. Upływ 5-letniego okresu używania danego oznaczenia, liczony od momentu powzięcia wiadomości o jego używaniu, powoduje

Nadpłata podatku dokonana przez podatnika podlega zaliczeniu na poczet jego zaległych i bieżących zobowiązań podatkowych z urzędu, zgodnie z określoną kolejnością, zaś decyzje w tym zakresie mają charakter administracyjno-rachunkowy i nie mogą być dowolnie kształtowane przez organ podatkowy ani podatnika.

Zgodnie z art. 139 KPA, organ odwoławczy nie może wydać decyzji na niekorzyść strony odwołującej się, chyba że zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub interes społeczny. Przy ocenie, czy dokonano rozstrzygnięcia na niekorzyść strony odwołującej się należy porównać zarówno rozstrzygnięcia organów obu instancji, jak i ich materialnoprawne skutki. Uchylenie przez organ odwoławczy decyzji instancji

Decyzja organu administracji powinna być oparta na rzetelnym i kompletnym materiale dowodowym, a brak odpowiedniego ustalenia kręgu osób zobowiązanych do płatności i szczegółowej oceny sytuacji materialnej może prowadzić do uchylenia decyzji na podstawie art. 138 § 2 k.p.a.

Dla prawidłowej wykładni art. 2 ust. 3 pkt 4 u.p.o.l nie są istotne funkcje, którym grunt lub budowla zlokalizowana w obrębie pasa drogowego służy. Dla określenia, czy są one wyłączone z opodatkowania należy tylko ustalić, czy są one związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i czy jest to działalność inna, niż utrzymanie dróg publicznych lub eksploatacja autostrad płatnych. Dopiero wtedy, jeżeli

Postanowienie o zaliczeniu nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych ma charakter formalny i jest aktem administracyjnym odzwierciedlającym wykonanie czynności rachunkowo-technicznej przez organ podatkowy, które nie zależy od uznania organu ani dyspozycji podatnika, a zgodnie z art. 76 § 1 O.p. zwrot nadpłaty jest możliwy tylko gdy na podatniku nie ciążą zaległe ani bieżące zobowiązania podatkowe.

Art. 15zzzzzn2 ustawy COVID-19, który dotyczy przywrócenia terminów, odnosi się wyłącznie do postępowań administracyjnych prowadzonych na podstawie Kodeksu postępowania administracyjnego, a nie do postępowań podatkowych. Prawo podatkowe jest autonomiczną gałęzią prawa publicznego i nie należy utożsamiać go z prawem administracyjnym w kontekście zastosowania przepisów ustawy COVID-19.

Art. 15zzzzzn2 ustawy COVID-19, który dotyczy przywrócenia terminów, odnosi się wyłącznie do postępowań administracyjnych prowadzonych na podstawie Kodeksu postępowania administracyjnego, a nie do postępowań podatkowych. Prawo podatkowe jest autonomiczną gałęzią prawa publicznego i nie należy utożsamiać go z prawem administracyjnym w kontekście zastosowania przepisów ustawy COVID-19.

Art. 302 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach w zw. art. 105 § 1 k.p.a., odczytywane w powiązaniu z art. 318 ustawy o cudzoziemcach oraz postanowieniami dyrektywy 2008/115/WE, należy interpretować w ten sposób, że postępowanie w sprawie zobowiązania do powrotu cudzoziemca, który w chwili przeprowadzenia kontroli legalności pobytu oraz wszczęcia postępowania przebywał w Polsce nielegalnie, nie staje

W ramach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gmina ma prawo wprowadzać ograniczenia dotyczące przeznaczenia terenów i sposobu ich zabudowy, o ile są one uzasadnione interesem publicznym i mieszczą się w granicach władztwa planistycznego zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym oraz Konstytucją RP.

W postępowaniu naprawczym, prowadzonym w trybie art. 50-51 ustawy prawo budowlane, istotnym elementem jest nałożenie na inwestora obowiązku przedstawienia projektu budowlanego zamiennego, który ma na celu doprowadzenie inwestycji do stanu zgodnego z przepisami prawa. Legalność realizowanej inwestycji, a także jej zgodność z obowiązującymi normami prawnymi, może być ostatecznie stwierdzona tylko po

Ograniczenia wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, takie jak minimalna odległość budynku od granicy lasu, mają na celu ochronę wartości środowiskowych i krajobrazowych, co jest uzasadnione ważnym interesem publicznym. Właściciel nieruchomości musi przestrzegać tych regulacji, nawet jeśli ograniczają one możliwości zagospodarowania jego działki.

Klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania znajduje zastosowanie do przypadków, gdy korzyść podatkowa została uzyskana po wejściu w życie przepisów ją regulujących, niezależnie od momentu podjęcia czynności, której dotyczy, pod warunkiem, że cele ekonomiczne lub gospodarcze wskazane przez podatnika nie mogą być uznane za 'mało istotne'.

Dla ustalenia, czy grunty są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nie wystarcza samo posiadanie ich przez przedsiębiorcę. Konieczne jest faktyczne lub potencjalne wykorzystywanie nieruchomości w działalności gospodarczej, co może być potwierdzone przez okoliczności takie jak: wprowadzenie nieruchomości do ewidencji

Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, związek nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej nie wynika wyłącznie z faktu posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę, ale również z faktycznego lub potencjalnego wykorzystania nieruchomości w ramach tej działalności, co obejmuje sytuacje, gdy nieruchomość wchodzi w skład prowadzonego przedsiębiorstwa lub jest

Zwolnienie, o którym mowa w art. 6k ust. 4a u.c.p.g., powinno być proporcjonalne do zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami, wynikającego z kompostowania bioodpadów, a nie do wysokości opłaty. Rada gminy w momencie zwolnienia po raz pierwszy nie jest w stanie precyzyjnie ustalić ilu właścicieli skorzysta z tzw. ulgi na kompostowanie oraz o ile zmniejszy się w ten sposób strumień bioodpadów, które

Związek nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej, oprócz samego posiadania tej rzeczy przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, powinien być oparty na faktycznym lub nawet potencjalnym wykorzystywaniu nieruchomości w działalności gospodarczej tego podmiotu. Grunty, budynki i budowle, które choćby pośrednio lub w ograniczonym zakresie służą prowadzeniu działalności

Naruszenie przepisów postępowania w kontekście egzekucji świadczeń pieniężnych musi być wystarczająco uzasadnione i wykazujące wpływ na wynik sprawy, aby mogło stanowić podstawę do uchylenia lub zmiany orzeczenia w postępowaniu kasacyjnym.

Sprzedaż nieruchomości z bonifikatą przez Lasy Państwowe pracownikom i byłym pracownikom, zgodnie z art. 40a ustawy o lasach, nie stanowi nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nabywca nieruchomości, pomimo uzyskania korzyści majątkowej, nie otrzymuje świadczenia nieodpłatnego w sensie uzyskania przychodu, co wyklucza powstanie obowiązku