Na poziomie ogólnym skutki przerwy biegu przedawnienia, wywołanej przez zbywcę wierzytelności, odnoszą się co do zasady także do cesjonariusza. Nabywa on wierzytelność w takim kształcie, w jakim przysługiwała ona zbywcy, również pod względem „stanu” jej przedawnienia. W konsekwencji, jeżeli bieg terminu przedawnienia uległ przerwaniu, cesjonariusz - wstępując w tę samą sytuację, w której w chwili zbycia

Zasadna jest prokonstytucyjna wykładnia art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) ustawy o świadczeniach rodzinnych. W obliczu zmieniających się warunków ekonomicznych i wzrostu wysokości świadczenia pielęgnacyjnego względem minimalnego świadczenia emerytalnego, konieczne jest uwzględnienie wykładni celowościowej, systemowej i funkcjonalnej, a także zasad konstytucyjnych takich jak równość wobec prawa, sprawiedliwość

Przyznanie prawa do emerytury nie wyklucza automatycznie możliwości otrzymywania świadczenia pielęgnacyjnego, a interpretacja przepisów powinna uwzględniać możliwość wyboru przez osobę uprawnioną jednego z tych świadczeń w oparciu o kryteria celowościowe, funkcjonalne i systemowe, co jest zgodne z zasadami sprawiedliwości społecznej i równości.

Przyznanie miejsca w mieszkaniu chronionym określonego w art. 53 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej ma charakter fakultatywny, co oznacza, że spełnienie przez wnioskodawcę przesłanek nie warunkuje automatycznego prawa do skorzystania z takiej formy wsparcia, a decyzja o przydziale zależy od możliwości lokalowych i aktualnej sytuacji skarżącego, uwzględniając zdolność gminy do zapewnienia wymaganej liczby

W przypadku zbiegu uprawnień do specjalnego zasiłku opiekuńczego i świadczenia pielęgnacyjnego, nie jest możliwe przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego bez formalnej rezygnacji z pobierania specjalnego zasiłku opiekuńczego, nawet jeżeli złożenie wniosku o świadczenie pielęgnacyjne może być interpretowane jako dorozumiana rezygnacja z wcześniej przyznanego świadczenia.

W sytuacji ustanowienia hipoteki umownej przez spółkę w stanie niewypłacalności, dla skutecznego zakwestionowania tej czynności w ramach skargi pauliańskiej, niezbędne jest jednoznaczne ustalenie stanu faktycznego oraz dokładna ocena prawna w kontekście zasady równego traktowania wierzycieli i możliwości pokrzywdzenia ich interesów.

Art. 218 Ordynacji podatkowej, z uwzględnieniem zasady oficjalności doręczeń (por. art. 144 Ordynacji podatkowej), zasady pisemności (art. 126 Ordynacji podatkowej), zasady informacji, wynikającej z zasady czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym (art. 123 Ordynacji podatkowej) oraz zasady szybkości i prostoty postępowania (art. 125 Ordynacji podatkowej) należy rozumieć w ten sposób, że sformułowany

W świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 9 września 2021 r. w sprawie C-855/19 [...] spółka z o.o., na podmiocie prowadzącym skład podatkowy dokonującym dla innego podmiotu nabycia wewnątrzwspólnotowego oleju napędowego nie ciążył obowiązek płatnika określony w art. 17a w zw. z art. 103 ust. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Art. 218 Ordynacji podatkowej, z uwzględnieniem zasady oficjalności doręczeń (por. art. 144 Ordynacji podatkowej), zasady pisemności (art. 126 Ordynacji podatkowej), zasady informacji, wynikającej z zasady czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym (art. 123 Ordynacji podatkowej) oraz zasady szybkości i prostoty postępowania (art. 125 Ordynacji podatkowej) należy rozumieć w ten sposób, że sformułowany

Wyroki sądów muszą szczegółowo odnosić się do zarzutów strony, w szczególności tych, które dotyczą naruszenia przepisów postępowania, gdyż ich pominięcie może prowadzić do niewłaściwej oceny prawnej sprawy i uniemożliwia skuteczną kontrolę instancyjną.

Jeżeli ustanowiony przez sąd gospodarczy kurator nie został powołany na tę funkcję na wniosek organu podatkowego, w trybie art. 138 § 3 O.p. w zw. z art. 42 K.c., to doręczenie temu podmiotowi zawiadomienia o zajęciu rachunku bankowego podatnika nie przerwa biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego na podstawie art. 70 § 4 O.p.

Art. 218 Ordynacji podatkowej, z uwzględnieniem zasady oficjalności doręczeń (por. art. 144 Ordynacji podatkowej), zasady pisemności (art. 126 Ordynacji podatkowej), zasady informacji, wynikającej z zasady czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym (art. 123 Ordynacji podatkowej) oraz zasady szybkości i prostoty postępowania (art. 125 Ordynacji podatkowej) należy rozumieć w ten sposób, że sformułowany

Zgłoszony na podstawie art. 33 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 17.06.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2017 r., poz. 1201) zarzut błędu co do osoby zobowiązanego nie może służyć kwestionowaniu zasadności nałożenia egzekwowanego obowiązku.

„Dodatnia wartość firmy (tzw. goodwill), rozumiana jako nadwyżka ceny nabycia nad wartością rynkową składników majątkowych przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, nie stanowi prawa majątkowego w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 111 ze zm.)”

„Dodatnia wartość firmy (tzw. goodwill), rozumiana jako nadwyżka ceny nabycia nad wartością rynkową składników majątkowych przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, nie stanowi prawa majątkowego w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 111 ze zm.)”

Z brzmienia art. 105 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie wynika jakiekolwiek czasowe ograniczenie stosowania domniemań.

Termin wyznaczony do uzupełnienia braku pełnomocnictwa przy tymczasowym dopuszczeniu do czynności procesowej (art. 97 § 2 k.p.c.) obowiązuje profesjonalnego pełnomocnika również wtedy, gdy nie został wskazany wprost w postanowieniu o dopuszczeniu.

Zatwierdzenie zmiany organizacji ruchu, mimo że jest podejmowane m.in. przez starostę powiatowego na podstawie odrębnych przepisów przewidujących jego kompetencje do wydawania zarządzeń wprowadzających zmiany organizacji ruchu należy zaliczyć do aktów organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 6 p.p.s.a.

Mimo stanowczego brzmienia art. 362 k.c. - nie zachodzi konieczność każdorazowego zmniejszenia odszkodowania w razie stwierdzenia, stosownie do założeń koncepcji kauzalnej, istnienia adekwatnego związku przyczynowego między zachowaniem się poszkodowanego (oraz sprawcy szkody) i powodującym uszczerbek naruszeniem praw lub prawnie chronionych interesów poszkodowanego.

Przewidywanie przez wzbogaconego powstania obowiązku zwrotu korzyści oznacza zarówno sytuację, w której zobowiązany do zwrotu wiedział, że korzyść mu się nie należy, jak również sytuację, gdy co prawda był subiektywnie przekonany, iż korzyść mu się należy, lecz na podstawie okoliczności sprawy obiektywnie powinien się liczyć z możliwością zwrotu, w tym ze względu na wadliwą podstawę prawną bądź też

Rozwiązanie podmiotu bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego oraz wykreślenie tego podmiotu z rejestru powinno nastąpić jedynie wówczas, gdy podmiot ten nie posiada zbywalnego majątku i faktycznie nie prowadzi działalności, a jednocześnie nie zachodzą inne istotne okoliczności, o których mowa w art. 25d ust. 3 uKRS.

Ból i cierpienie psychiczne wywołane śmiercią bezpośrednio poszkodowanego mogą być oceniane wyłącznie w kontekście podstaw zastosowania art. 446 § 4 k.c., a nie art. 446 § 3 k.c. W obecnym stanie prawnym nie może być kontynuowania rozwijająca się od połowy pierwszej dekady XXI w. linia orzecznicza, która kwotą stosownego odszkodowania z art. 446 § 3 obejmowała nie tylko naprawienie szkody majątkowej

O ile możliwe jest dochodzenie roszczeń z tytułu ochrony prawa rzeczowego (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu) na podstawie przepisów art. 222 § 2 k.c., art. 251 k.c. oraz art. 144 k.c., o tyle roszczenia te pozostają bez związku z roszczeniem, o którym mowa w art. 439 k.c. Pierwsze bowiem mają na celu umożliwienie niezakłóconego wykonywania prawa rzeczowego jako bezwzględnego prawa majątkowego

Zastrzeżenie kary umownej za zwłokę w spełnieniu świadczenia niepieniężnego w postaci ułamka (procentu) wartości świadczenia za każdą jednostkę czasu zwłoki, bez jednoczesnego określenia z góry maksymalnej kwoty takiej kary, nie narusza art. 483 § 1 k.c.