Tytuł ubezpieczenia z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowy nie spełnia się, gdy nie ma jednoosobowej spółki z o.o. Ograniczenie zasady swobody obrotu udziałami w spółce z o.o. nie wynika z art. 8 ust. 6 pkt 4, bo nie jest to przedmiotem regulacji tego przepisu. Oceny tej nie zmienia zarzut obejścia prawa odwołujący się do art. 58 k.c., bo w istocie zarzut nie wskazuje innej regulacji, którą skarżący

1. W art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. aa u.p.a., który reguluje konstrukcję stawki podatkowej kwotowej stałej, ze względu na definitywne odstąpienie przez ustawodawcę od wskazania podstawy opodatkowania (podstawy obliczenia podatku), uregulowano stawkę, która odpowiada równocześnie wysokość podatku pobieranego, który też jest stały i wynosi 0 zł. 2. Uregulowana w art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. aa u.p.a. stawka

Sędzia, który brał udział w rozpoznaniu sprawy w pierwszej instancji na wstępnym etapie postępowania, ale nie wydał zaskarżonego apelacją orzeczenia, nie jest wyłączony z mocy ustawy z rozpoznania sprawy w drugiej instancji.

Charakter weksla jako źródła zobowiązania formalnego, nie wyłącza stosowania dyrektyw wykładni oświadczeń woli (art. 65 k.c.) zarówno do postanowień zawartych w dokumencie weksla, jak i - w przypadku tzw. weksla in blanco - do postanowień tzw. deklaracji wekslowej.

Art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie wymienia wśród stosowanych odpowiednio przepisów Ordynacji podatkowej art. 199a. Potwierdza to, że nie ma trybu sądowego, takiego jak w art. 1891 k.p.c. w odniesieniu do decyzji ZUS. Procedura taka musiałaby być wyraźnie wskazana przez ustawodawcę, bo ustalenie stosunku prawnego lub prawa w rozumieniu art. 189 k.p.c. dotyczy stosunku cywilnoprawnego

Zasada zaliczenia, przy obliczaniu wysokości emerytury z art. 26 ustawy emerytalnej, do okresów składkowych fikcyjnego okresu ubezpieczenia w myśl art. 185 ustawy emerytalnej od daty przyznania prawa do emerytury z art. 32 tej ustawy – do osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, nie powinna dotyczyć okresu kontynuowania ubezpieczenia społecznego po nabyciu prawa do takiej emerytury.

1. Oczywista sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego w rozumieniu art. 89 § 1 pkt 3 u.SN zachodzi wówczas, gdy sprzeczność ta jest zauważalna prima facie, bez potrzeby dokonywania pogłębionej analizy i jej występowanie nie nasuwa żadnych wątpliwości. Na tle art. 89 § 1 pkt 3 u.SN o oczywistej sprzeczności ustaleń sądu z zebranym w sprawie materiałem dowodowym

Wzorzec przeciętnego konsumenta należycie poinformowanego, uważnego i rozsądnego nie może być konstruowany w oderwaniu od ustalonych - odrębnie dla każdej sprawy - warunków obrotu i realiów życia gospodarczego. Ustalenia normatywnego modelu przeciętnego konsumenta należy każdorazowo dokonywać z uwzględnieniem czynników społecznych, kulturowych, językowych i przynależności danego konsumenta do szczególnej

Wypłata świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy ustawową wysokością tego świadczenia i wysokością emerytury (netto), pozostaje w sprzeczności z brzmieniem art. 17 ust. 3 u.ś.r., który wysokość świadczenia pielęgnacyjnego określa jednoznacznie kwotowo i nie pozwala na samodzielne określanie jego wysokości przez organ administracji w oparciu o jakiekolwiek przesłanki.

Analiza treści opinii psychologa dokonywana w aspekcie dochodzenia ochrony dóbr osobistych powinna ograniczać się do nieprawdziwości przytoczonych faktów, błędów logicznych wnioskowania, niezgodności z zasadami nauki lub wiedzy i doświadczenia zawodowego, formy wypowiedzi a nie sfery zastrzeżonej dla swobody ocen, nie poddającej się testowi kryterium prawdy lub fałszu i ich kwalifikacji jako "mieszczących

W wezwaniu właściciela do odstąpienia nieruchomości, o którym mowa w art. 8 ust. 1 dekretu, wykonawca narodowych planów gospodarczych był zobowiązany wskazać cenę konkretnie określoną, zatwierdzoną przez prezydium wojewódzkiej rady narodowej. Jednocześnie zaś przyjęto, że określenie ceny w wezwaniu, o którym mowa w art. 8 ust. 1 powołanego dekretu, poprzez odesłanie do art. 28 tego dekretu, nie stanowiło

1. Art. 191 k.p.c. uzasadnia zgłoszenie pewnych roszczeń jako ewentualne. W ten sposób kwalifikowane są żądania dodatkowe, sformułowane na wypadek niemożności uwzględnienia przez Sąd żądania zasadniczego, a odwołanie się do takiej między nimi relacji uznawane jest za szczególny przypadek kumulacji roszczeń. Przyjmuje się, że uwzględniając żądanie zasadnicze, przedstawione jako główne, sąd nie orzeka

Sens art. 95 ust. 1 p.g.g. polega również na tym, że przywrócenie stanu poprzedniego ma doprowadzić do takiej samej sytuacji, w jakiej poszkodowany znajdował się przed wyrządzeniem szkody. Jeżeli natomiast w jego następstwie nie dojdzie do wyrównania ubytku wartości rzeczy sprzed wyrządzenia szkody, to nie byłoby wyłączone dalsze roszczenie. Do takiej sytuacji, kiedy restytucja in natura jest możliwa

Dokonanie czynności prawnej wniesienia nieruchomości jako wkładu niepieniężnego do spółki, bez zapewnienia uprawnionym możliwości skorzystania z prawa pierwszeństwa, jest równoznaczne z naruszeniem zasad określonych w ustawie o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych

Co się tyczy niezawiadomienia pierwotnego właściciela wywłaszczonej nieruchomości (względnie jego spadkobierców) o zamiarze użycia nieruchomości na cel inny niż określony w decyzji wywłaszczeniowej, to naruszenie tego ustawowego obowiązku jest uznawane za mogące skutkować odpowiedzialnością odszkodowawczą władzy publicznej. Każdorazowo konieczne jest jednak ustalenie adekwatnego związku przyczynowego

Postanowienie o zabezpieczeniu wniosku o zniesienie współwłasności, określające sposób korzystania z rzeczy na czas trwania postępowania sądowego, nie zmienia wynikającej z art. 207 k.c. zasady podziału pożytków i przychodów według wielkości udziałów. Udzielenie takiego zabezpieczenia nie pozbawia więc zainteresowanego możliwości zgłoszenia żądań z tego tytułu.

Na podstawie art. 50 ust. 1 pkt 4 Prawa budowlanego, organ wstrzymuje wykonywanie robót budowlanych, które są sprzeczne z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Postanowienie o zabezpieczeniu wniosku o zniesienie współwłasności, określające sposób korzystania z rzeczy na czas trwania postępowania sądowego, nie zmienia wynikającej z art. 207 k.c. zasady podziału pożytków i przychodów według wielkości udziałów. Udzielenie takiego zabezpieczenia nie pozbawia więc zainteresowanego możliwości zgłoszenia żądań z tego tytułu.

Wobec konfliktu zasad - ochrony dóbr osobistych a wolności prasy, respektowanie wskazanej ostatnio wartości powinno być zawsze zestawiane z koniecznością udzielenia ochrony dobrom osobistym, w tym także dobrej sławie osób prawnych, chronionej zgodnie z odesłaniem zawartym w art. 43 k.c.

Na podstawie art. 50 ust. 1 pkt 4 Prawa budowlanego, organ wstrzymuje wykonywanie robót budowlanych, które są sprzeczne z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Grunt leśny obejmujący pas techniczny pod napowietrznymi liniami energetycznymi jest zajęty na działalność gospodarczą i podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości przez sam fakt ustanowienia na nim służebności przesyłu, co jednak nie wyklucza prowadzenia na tym gruncie w pewnym zakresie gospodarki leśnej.

Przypisaniu przychodów do źródła, jakim była pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f) nie stał na przeszkodzie brak zgłoszenia w ewidencji działalności gospodarczej. O charakterze danej działalności jako gospodarczej nie przesądza bowiem formalny status przedsiębiorcy. Przy kwalifikacji działań podatnika decydujące znaczenie mają kryteria obiektywne z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f

Realizowanie sieci energetycznej jako inwestycji liniowej jest realizacją celu publicznego, którym - w myśl art. 6 pkt 2 u.g.n. - jest budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń. Przy tak sformułowanym zapisie

Art. 79 ust. 1 pkt. 3 prawa autorskiego zawiera alternatywę rozłączną sposobów naprawienia wyrządzonej szkody, pozostawionych do decyzji uprawnionego. Błędne są te argumenty, które podważają kwalifikację roszczenia z art. 79 ust. 1 pkt. 3 lit. b prawa autorskiego, jako odszkodowawczego, odwołując się do tezy, że dwukrotność stosownego wynagrodzenia przekracza wysokość szkody. Otóż, jest to mylne założenie