Uwzględniając zawarte w art. 5a ust 5 ustawy z 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych sformułowanie " i którzy przez dwa kolejne lata podatkowe nie należeli do kategorii podatników, o których mowa w art. 5 ust. 9b" można wyprowadzić wniosek, że wyłączenie z danej kategorii podatników następuje z upływem dwóch kolejnych lat podatkowych, w których nie osiągano przychodu określonego dla tzw

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 i 2 u.p.t.u. wiąże się bowiem z otrzymaniem faktury, która dokumentuje rzeczywisty obrót gospodarczy. Celem faktury jest dokumentowanie zaistniałych zdarzeń gospodarczych. Faktura powinna więc odzwierciedlać zdarzenie gospodarcze zarówno pod względem przedmiotowym jak i podmiotowym.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 i 2 u.p.t.u. wiąże się bowiem z otrzymaniem faktury, która dokumentuje rzeczywisty obrót gospodarczy. Celem faktury jest dokumentowanie zaistniałych zdarzeń gospodarczych. Faktura powinna więc odzwierciedlać zdarzenie gospodarcze zarówno pod względem przedmiotowym jak i podmiotowym.

Porozumienie zbiorowe ma charakter normatywny. Tak więc naruszenie jego postanowień należy kwalifikować jako naruszenie przepisów prawa materialnego.

Kwestia statusu podatkowego w podatku od towarów i usług zarówno gminnych jednostek budżetowych, jak i gminnego zakładu budżetowego traktowana jest jednolicie. Podmioty te nie są odrębnym podatnikiem VAT, a w przypadku realizowania przez takie jednostki działalności opodatkowanej VAT, podatnikiem będzie gmina, która je utworzyła.

Sądy administracyjne kontrolujące legalność decyzji podatkowych wydanych na podstawie art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. powinny - w myśl wyroku Trybunału Konstytucyjnego o sygn. akt P 49/13 - stosować powołany przepis prawa do chwili jego derogacji, aplikując wnioski i wytyczne wynikające z treści powołanych wyżej orzeczeń.

Dla różnego rodzaju zachowań podmiotów objętych postanowieniem zabezpieczającym na podstawie art. 755 § 1 pkt 1 i 2 k.p.c. mogą być różne skutki naruszenia zakazu. Nie można jednak doprowadzać do sytuacji, w której strona lekceważy znane jej oraz jej kontrahentowi (ojcu pozwanej) prawomocne i podlegające wykonaniu orzeczenie Sądu, czasowo zakazujące rozporządzenia nieruchomością i dokonuje kilka dni

Treść klauzuli generalnej zawarta w art. 8 k.p. ujęta jest przedmiotowo, a nie podmiotowo. Nie kształtuje ona praw podmiotowych, nie zmienia i nie modyfikuje praw, jakie wynikają z innych przepisów prawa. W konsekwencji na podstawie tego przepisu nie ma możliwości ustalenia kręgu podmiotów charakteryzujących się cechami istotnymi (relewantnymi), w stosunku do których stosowanie art. 8 k.p. może być

Wina w ujęciu art. 116 § 1 pkt 1 lit. b O.p., to zarówno wina umyślna i związana z nią świadomość istnienia wymagalnych zobowiązań podatkowych, jak i wina nieumyślna w postaci niedbalstwa, które zakłada brak "świadomości" ale opiera się na powinności i możliwości przewidywania istnienia wymagalnych zobowiązań podatkowych. Brany tu powinien być pod uwagę obiektywny miernik staranności, jakiej można

O możliwości skorzystania z powództwa o ustalenie prawa lub stosunku prawnego na podstawie art. 189 k.p.c. decyduje interes prawny oceniany z punktu widzenia powoda. Wystąpienie z takim powództwem jest dopuszczalne, gdy powód twierdzi, że łączy go z pozwanym stosunek prawny lub przysługuje mu w stosunku do pozwanego prawo wymagające ustalenia przez sąd, przy czym interes prawny powoda jest badany w

Do komornika sądowego, którego status wynika z ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji ma zastosowanie art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2, a nie ma zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Mimo iż w świetle art. 336 k.c. o posiadaniu decyduje wyłącznie fatyczne władanie rzeczą w granicach określonego prawa, ustalenie w danym przypadku, czy sprawowane nad rzeczą władztwo stanowi posiadanie samoistne, czy też tylko posiadanie zależne, albo w ogóle nie kwalifikuje się do uznania za posiadanie, może wymagać odwołania się do podstawy objęcia rzeczy we władanie. Sam np. fakt uprawiania gruntu

Immanentną cechą podróży służbowych są po stronie pracownika wydatki, które ostatecznie powinien zrekompensować pracodawca. Idea stosunku pracy opiera się na ryzyku ekonomicznym podmiotu zatrudniającego. Oznacza to, że jeśli decyzja pracodawcy (polecenie wyjazdu) powoduje powstanie dodatkowych kosztów po stronie pracownika, to obowiązkiem zatrudniającego jest ich zwrot. Wprowadzenie odrębnej definicji

1. Jeżeli po złożeniu przez pracodawcę jednego z wyżej opisanych oświadczeń (o wypowiedzeniu umowy o pracę albo rozwiązaniu umowy bez wypowiedzenia z przyczyn niezawinionych przez pracownika) pracownica dostarczy pracodawcy zaświadczenie lekarskie (art. 185 § 1 k.p.), że w chwili jego składania była już w ciąży, pracodawca ma obowiązek cofnąć to oświadczenie. To samo dotyczy sytuacji, gdy pracownica

Do komornika sądowego, którego status wynika z ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji ma zastosowanie art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2, a nie ma zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wykładnia zawarta w uchwałach NSA ma moc wiążącą w stosunku do sądów administracyjnych. Nie może budzić wątpliwości, że czynność procesowa strony, np. wniesienie skargi do sądu administracyjnego, zmierzająca do wydania orzeczenia sprzecznego z tą wykładnią, pozostanie z reguły bezskuteczną.

Należy podkreślić, że ocena zasadności zarzutu naruszenia prawa materialnego może być dokonana wyłącznie na podstawie ustalonego w sprawie stanu faktycznego, nie zaś na podstawie stanu faktycznego, który skarżący uznaje za prawidłowy.

W sytuacji, kiedy dostawa e-znaczka ma za przedmiot jego zmaterializowaną postać, umożliwiającą spełnienie jego funkcji, polegającej na uiszczeniu opłaty pocztowej, a jedynie proces przyjęcia i obsługi zamówienia odbywa się drogą elektroniczną, świadczenie takie nie stanowi usługi świadczonej drogą elektroniczną - w rozumieniu art. 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15

Stwierdzenie niekonstytucyjności części przepisu w wyroku zakresowym wywołuje domniemanie niekonstytucyjności tej zakwestionowanej części, a skoro sądy są związane orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego w zakresie dokonanej oceny zgodności z Konstytucją, to znaczy, że nie mogą uchylić się od tego związania przez wzgląd na jakiekolwiek treści zawarte w uzasadnieniu takiego orzeczenia, ponieważ uzasadnienie

W postępowaniu nadzorczym nie rozstrzyga się sprawy administracyjnej co do jej istoty, ale jedynie ocenie legalność załatwiającej ją w ten sposób decyzji wydanej w trybie zwykłym.

Wykładnia zawarta w uchwałach NSA ma moc wiążącą w stosunku do sądów administracyjnych. Nie może budzić wątpliwości, że czynność procesowa strony, np. wniesienie skargi do sądu administracyjnego, zmierzająca do wydania orzeczenia sprzecznego z tą wykładnią, pozostanie z reguły bezskuteczna.

Istota uznania administracyjnego wyraża się w tym, że może on, ale nie musi, wstrzymać czynności egzekucyjne nawet w przypadku stwierdzenia istnienia przesłanek uzasadniających to wstrzymanie.

Bezzasadny jest zarzut wewnętrznej sprzeczności i nielogiczności fragmentów uzasadnienia. Zostało ono sporządzone w sposób umożliwiający kontrolę instancyjną orzeczenia. Sąd wskazał z jakich powodów uznał, że nie doszło do zarzucanej bezczynności. Trafność tego stanowiska podlega rozważeniu w ramach odniesienia się do merytorycznych zarzutów skargi kasacyjnej.

Istota skargi kasacyjnej sprowadza się do zakwestionowania stanowiska Sądu I instancji, że przy ocenie przeznaczenia terenu należy mieć na uwadze przeznaczenie wynikające z przepisów obowiązujących w dacie orzekania przez organy administracji publicznej.