W orzecznictwie sądów administracyjnych istotnie utrwalił się przywołany przez Sąd I instancji słuszny pogląd, że dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków nie służą do poszukiwania majątku konkretnej osoby w celu egzekwowania należności cywilnoprawnych. Jest to jednak pogląd, który wyrażono w sprawach, w których wierzyciel zwraca się do starosty o podanie informacji na temat bliżej nieokreślonych

Z treści art. 144 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że dopuszczalną i możliwą formą doręczenia pisma jest doręczenie pisma przez pracowników organów, także w siedzibie organu podatkowego. Skuteczności takiego doręczenia nie podważa uprzednia próba doręczenia pisma przez organ podatkowy za pośrednictwem poczty.

Przyjmuje się, że w sytuacji oparcia skargi kasacyjnej na obydwu podstawach ustawowych w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlegają zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania. Dopiero po przesądzeniu, że stan faktyczny przyjęty przez sąd w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy albo nie został skutecznie podważony, można przejść do skontrolowania subsumcji danego stanu faktycznego pod zastosowany

W sytuacji, gdy organ prowadzący postępowanie był związany jednoznacznym oświadczeniem strony w sprawie doręczania pism drogą elektroniczną, doręczenie postanowienia równolegle drogą pocztową powoduje otwarcie dla strony terminu do jego zaskarżenia liczonego od daty potwierdzającej otrzymanie przesyłki drogą pocztową.

Przepisy procedury sądowoadministracyjnej przewidują możliwość jedynie wstrzymania wykonania aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach danej sprawy, na podstawie których prowadzona jest egzekucja, nie udzielają natomiast kompetencji do wstrzymania czy też zawieszenia samego postępowania egzekucyjnego.

Jak trafnie podkreślano w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, pojęcie interesu społecznego, o którym mowa w art. 31 § 1 k.p.a., nie zostało ustawowo zdefiniowane, co oznacza, że temu pojęciu treść nadaje organ administracji publicznej w procesie stosowania norm prawa materialnego w konkretnej sprawie. Kryterium interesu społecznego stanowi wyrażenie niedookreślone, którego treść zmienia się w czasie

Pojęcie interesu społecznego we wszczęciu postępowania administracyjnego nie powinno być ograniczane tylko do interesu samej organizacji społecznej, lecz powinno służyć ochronie wartości wspólnych dla większej liczby podmiotów. Wartościami tymi mogą być przykładowo ochrona życia i zdrowia mieszkańców, poprawa warunków bezpieczeństwa na danym terenie. W orzecznictwie wskazywano, że w interesie społecznym

Przepis art. 174 pkt 1 ustawy P.p.s.a. przewiduje dwie postaci naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne jej rozumienie, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego

Pojęcie interesu społecznego we wszczęciu postępowania administracyjnego nie powinno być ograniczane tylko do interesu samej organizacji społecznej, lecz powinno służyć ochronie wartości wspólnych dla większej liczby podmiotów. Wartościami tymi mogą być przykładowo ochrona życia i zdrowia mieszkańców, poprawa warunków bezpieczeństwa na danym terenie.

Przyjmuje się, że prawo do czynnego udziału w postępowaniu administracyjnym jest prawem opartym na bezwzględnie obowiązującej zasadzie rozporządzalności. Zasada ta powoduje, że wyłącznie do oceny strony pozostawiono konsekwencje prawne co do naruszenia jej interesu prawnego jeżeli nie uczestniczyła w postępowaniu. Inne podmioty nie mają kompetencji do powoływania się na tę okoliczność. Pogląd ten jest

Orzeczenie nacjonalizacyjne przejmujące na własność Państwa w ramach przejęcia przedsiębiorstwa nieruchomość stanowiącą własność osoby trzeciej, z której przedsiębiorca korzystał w ramach stosunku obligacyjnego, było oczywiście sprzeczne z art. 6 ust. 1 ustawy nacjonalizacyjnej.

Obowiązek działania na podstawie prawa w połączeniu z zasadą zaufania do organów państwa oznacza, że organy władzy publicznej są zobligowane do uzasadnienia swoich rozstrzygnięć. Obowiązek taki stanowi jeden ze standardów państwa prawnego. Nakaz motywowania uchwał organów jednostek samorządu terytorialnego jest elementem zasady jawności działania organów władzy publicznej.

Przy ocenie, czy dane przedsiębiorstwo prowadzi znaczącą część działalności w państwie członkowskim swej siedziby, konieczne jest badanie wszystkich kryteriów charakterystycznych dla działalności prowadzonej przez przedsiębiorstwo, więc stosowanie tylko kryterium związanego z wielkością obrotu jest mylące lub niewystarczające. Nie ulega wątpliwości, że uwzględniając te inne kryteria w przypadku przedsiębiorstwa

Uznanie dotyczy zarówno przyznania zasiłku celowego, jak i wysokości przyznanego zasiłku. Kontrola decyzji uznaniowych jest przeprowadzana pod względem ich zgodności z prawem. Zbadania wymaga to, czy uznanie było w ogóle dopuszczalne, czy nie przekroczono granic uznania przy wydawaniu decyzji i czy prawidłowo uzasadniono wybór rozstrzygnięcia sprawy.

Dla zakwestionowania prawa do odliczenia podatku naliczonego wystarczające jest wykazanie, iż podatnik powinien był wiedzieć, że dostawa udokumentowana fakturą nosi znamiona przestępstwa. Oprócz zatem świadomego udziału w nielegalnym procederze, odebraniem prawa do odliczenia skutkuje również wykazanie braku należytej staranności, niedbalstwa, czy też braku przezorności w ramach transakcji, których

Kwestia zdolności zatrudnienia nie może być traktowana jako okoliczność wyłącznie faktyczna. Nie można mylić faktów z ich oceną prawną. Fakty to zdarzenia, sytuacje, zjawiska, zaś ich ocena to proces stosowania prawa, subsumpcja stanu faktycznego.

W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. może być skutecznie postawiony w dwóch przypadkach: gdy uzasadnienie wyroku nie zawiera wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie i gdy w ramach przedstawienia stanu sprawy, wojewódzki sąd administracyjny nie wskaże, jaki i dlaczego stan faktyczny przyjął za podstawę orzekania.

Od interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, który nie upoważnia do zaskarżania aktów organów administracji, a który występuje wówczas, gdy określony podmiot jest wprawdzie bezpośrednio zainteresowany sposobem uregulowania danej kwestii, jednakże poprzez określoną regulację normatywną nie dochodzi do naruszenia przepisu prawa materialnego czy procesowego dotyczącego jego sytuacji prawnej

Należy podkreślić, że decyzja administracyjna to władcza forma działania administracji, stąd też nie można domniemywać prawa do jej wydania, a jedynie korzystać z tej formy w takim zakresie, w jakim ustawodawca wyraźnie to wskazał w treści przepisów. Wydanie decyzji w sprawie, w której powinna być zastosowana inna forma działania, stanowi przesłankę nieważności postępowania, o jakiej mowa w art. 156

"Przychodami należnymi" stają się więc kwoty, których podatnik może skutecznie się domagać od swego kontrahenta. Musi być to należność wynikająca z istniejącego stosunku prawnego, łączącego podatnika z jego dłużnikiem oraz powinien nastąpić termin wymagalności danej raty należności. Wobec tego kwoty należne trzeba utożsamiać z wymagalnymi świadczeniami. Zatem dopiero w momencie, gdy podatnik uzyskuje

Przeznaczenia samochodu zastępczego przekazanego przez podatnika na mocy umowy najmu do używania innej osobie nie zniweczy okoliczność, że samochód ten będzie podstawiony w określone miejsce przez pracownika spółki. W istocie konieczne do skutecznego wykonania umowy najmu przemieszczenie samochodu będzie miało nierozerwalny związek z działalnością gospodarczą spółki obejmującą oddawanie samochodów

W odniesieniu do samochodów przeznaczonych wyłącznie do ich oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, jeżeli czynności te stanowią przedmiot działalności podatnika, ustawodawca za wystarczający warunek udowodnienia, że pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej uznał określenie przez podatnika takiego sposobu

Wskazuje się, że jednym z najmocniejszych argumentów o poprawności interpretacji jest zgodność wyników osiągniętych przy zastosowaniu wykładni językowej, systemowej i funkcjonalnej.

Skarga unormowana w art. 4241 i nast. k.p.c. przysługuje od wyroków, które uprawomocniły się po 17 października 1997 r. (po wejściu w życie Konstytucji RP), z tym że jeżeli do uprawomocnienia doszło przed 1 września 2004 r., skarga mogła być wniesiona w ciągu dwóch lat od 25 września 2010 r., czyli przed 25 września 2012 r. Od wyroków, które uprawomocniły się po 1 września 2004 r., skarga przysługiwała