1) Zdarzenie przyszłe, w którym wnioskodawca zamierza uczestniczyć w podatkowej grupie kapitałowej w rozumieniu art. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzasadnia tezę, że podmiot ten jest zainteresowanym w rozumieniu art. 14b ordynacji podatkowej. 2) W takim przypadku brak jest podstaw prawnych do podjęcia rozstrzygnięcia o odmowie wszczęcia postępowania w trybie art. 165a ordynacji podatkowej

Należy podkreślić, że dane o stanie zdrowia i przebiegu leczenia objęte są tajemnicą lekarską i w tym zakresie organ może opierać się wyłącznie na informacjach udostępnionych przez stronę, w tym odpowiednich zaświadczeniach lekarskich dowodzących konieczności zakupu nierefundowanych produktów i innych preparatów leczniczych.

Stwierdzenie przez sąd administracyjny, że postępowanie organu dotknięte jest przewlekłością wymaga gruntownego zbadania sprawy pod wieloma względami, dokonania oceny czynności procesowych, analizy faktów i okoliczności zależnych od działania organu i jego pracowników oraz stanu zastoju procesowego sprawy wynikającego z zaniechania lub wadliwości działań podejmowanych przez strony lub innych uczestników

W świetle art. 133 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) likwidator, ustanowiony do przeprowadzenia uzupełniającego postępowania likwidacyjnego majątku pozostałego po spółce wykreślonej już z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, nie jest stroną w postępowaniu podatkowym i - w związku z powyższym - nie jest uprawniony do wystąpienia

Niedbalstwo osoby, do rąk której dokonano doręczenia zastępczego, jest traktowane tak samo jak adresata postanowienia.

Niewywiązanie się z przyjętego obowiązku oddania postanowienia jego adresatowi przez osobę, której doręczono postanowienie zastępczo, nie zwalnia adresata z winy w przypadku, gdy uchybił on terminom procesowym na skutek takiego zaniedbania. Niedbalstwo osoby, do rąk której dokonano doręczenia zastępczego jest traktowane tak samo jak adresata postanowienia lub decyzji.

Wszczęcie postępowania, w tym postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji, uzależnione jest od wstępnej oceny, czy wnioskodawca jest stroną postępowania, czy też takiego przymiotu nie posiada.

Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej polega na tym, że jest on władny badać naruszenie jedynie tych przepisów, które zostały wyraźnie wskazane przez stronę skarżącą. Ze względu na ograniczenia wynikające ze wskazanych regulacji prawnych, Naczelny Sąd Administracyjny nie może we własnym zakresie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej, uściślać ich, ani w inny sposób

Ocena istnienia interesu prawnego wnioskodawców należy do organów administracji publicznej i ma zostać dokonana we wszczętym postępowaniu nieważnościowym.

Cechą rażącego naruszenia prawa jest to, że treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu, to znaczy istnienie tej sprzeczności da się ustalić poprzez proste ich zestawienie. W przypadku naruszenia prawa materialnego, aby przypisać mu cechę rażącego, treść tego przepisu powinna być jednoznaczna, oczywista bez dokonywania skomplikowanych zabiegów interpretacyjnych,

Na podstawie art. 3 ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 27 ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) oraz art. 20 ust. 1 umowy z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania

Celem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości jest zapewnienie jednolitego stosowania prawa wspólnotowego we wszystkich państwach członkowskich, należy zgodzić się z przeważającą w orzecznictwie tego Trybunału opinią, że całe orzeczenie wstępne TSUE (a nie tylko jego sentencja) ma jednakową moc wiążącą.

Prawidłowe przeprowadzenie postępowania administracyjnego (podatkowego) uzależnione jest od uwzględnienia treści regulacji prawa materialnego mających zastosowanie w sprawie. To przepisy determinują przebieg postępowania dowodowego, które jest przecież prowadzone w celu ustalenia stanu faktycznego sprawy, co należy jednak podkreślić, który może pozostawać w rożnych relacjach w odniesieniu do stanu

Konsekwentnie jeżeli sąd administracyjny stwierdzi naruszenie przepisów prawa w zaskarżonej uchwale, stwierdza jej nieważność, natomiast w przypadku stwierdzenia naruszenia prawa tylko w części regulacji przyjętej w zaskarżonej uchwale, obowiązany jest ograniczyć zastosowanie sankcji nieważności tylko tej części, chyba że z punktu widzenia całości regulacji przyjętej w uchwale pozbawiałoby to możliwości

W prawie daninowym istotne jest, że zasada równości wiąże ustawodawcę nie tylko w momencie przyznawania uprawnień o charakterze finansowym, np. ulg czy zwolnień podatkowych, lecz przede wszystkim w zakresie nakładanych obowiązków.

Pojęcie "względy techniczne" nie obejmuje więc swoim zakresem technologicznych, ekonomicznych, jak również finansowych przyczyn braku możliwości wykorzystywania przedmiotu opodatkowania do prowadzenia działalności gospodarczej.

Wszczęcie postępowania, w tym postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji, uzależnione jest od wstępnej oceny, czy wnioskodawca jest stroną postępowania, czy też takiego przymiotu nie posiada.

Podkreślenia wymaga, że istotną cechą prawa podatkowego jest jego tetyczny, czyli stanowiony charakter stosunków społecznych regulowanych normami tego prawa. Więzi łączące strony stosunku podatkowoprawnego nie mają bowiem charakteru naturalnego, lecz powstają wyłącznie z woli prawodawcy. Uzasadnienie obowiązywania norm prawa podatkowego opiera się wyłącznie na uzasadnieniu tetycznym, ze względu na

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w sprawie podziela zapatrywania doktryny, z których wynika, że zasady postępowania administracyjnego nie wprowadzają żadnych samoistnych instytucji, nie rozszerzają instytucji postępowania, są natomiast normami, które mają być realizowane poprzez istniejące instytucje.

Wydanie i doręczenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów kładzie kres jakimkolwiek wątpliwościom, co do skutecznego zawieszenia biegu terminu przedawnienia, o ile charakter czynu karanego odpowiada warunkom z art. 70 § 6 pkt 1 O.p.

Cena wskazana w umowie sprzedaży nieruchomości jest decydująca przy ustalaniu wysokości przychodu, a nie wysokość udziałów w prawie własności nieruchomości. Ani art. 19 ust. 1 u.p.d.o.f., ani żaden inny przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uprawnia organów podatkowych do ustalania wysokości przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości proporcjonalnie do udziałów w prawie własności

Cechą rażącego naruszenia prawa jest to, że treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu, to znaczy istnienie tej sprzeczności da się ustalić poprzez proste ich zestawienie. W przypadku naruszenia prawa materialnego, aby przypisać mu cechę rażącego, treść tego przepisu powinna być jednoznaczna, oczywista bez dokonywania skomplikowanych zabiegów interpretacyjnych,

Tylko od woli strony, która została pominięta w postępowaniu zależy, czy skorzysta z prawa do żądania wznowienia, ewentualnie podniesienia zarzutu zaistnienia przesłanki wznowieniowej w skardze wniesionej do sądu administracyjnego. Inne podmioty nie mają prawa do zastępowania uprawnionej strony.

Prezentowany jest pogląd, zgodnie z którym nie stanowi istotnego odstępstwa od udzielonego pozwolenia zrealizowanie części inwestycji na podstawie zgłoszenia jeżeli takie jest wymagane przepisami Prawa budowlanego.