Użycie przez ustawodawcę w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. b) u.p.d.o.f. określenia "zleca" nie oznacza tylko i wyłącznie umów o świadczenie usług czy zlecenia. Ustawodawca wskazał, że wyłączenie dotyczy osób fizycznych, bez względu na rodzaj łączącej je z podatnikiem umowy. Pojmował zatem ten stosunek bardzo szeroko, również jako stosunek pracy lub umowę zlecenia, umowę o dzieło, w ramach których to stosunków

Uprawnienie organu podatkowego do wydania decyzji określającej wysokość dochodu nie ulega przedawnieniu.

Techniczny sposób przekazywania środków (refinansowanie, współfinansowanie),o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) u.p.d.o.f., nie ma wpływu na ocenę prawa do zwolnienia. Istotne jest ustalenie podmiotu, który ostatecznie ponosi ciężar finansowania programu. Zwraca się bowiem uwagę, że w powołanym przepisie wskazano na środki pochodzące od określonego podmiotu, a nie na sposób ich przekazania

Według postanowień art. 26 ust. 7a pkt 12 u.p.d.o.f. to lekarz powinien zdecydować, czy osoba niepełnosprawna ma stosować określone leki – ergo to lekarz decyduje, czy dany preparat stanowi lek przy występującym schorzeniu.

Po stronie wojewódzkiego sądu administracyjnego jest obowiązek wyjaśnienia motywów podjętego rozstrzygnięcia w taki sposób, który umożliwi przeprowadzenie kontroli instancyjnej zaskarżonego orzeczenia w sytuacji, gdy strona postępowania zażąda, poprzez wniesienie skargi kasacyjnej, jego kontroli.

Rezultatem związania prawomocnym wyrokiem jest konstatacja, że sąd administracyjny w kolejnym postępowaniu ma obowiązek przyjęcia, iż zagadnienia, istotne z punktu widzenia oceny legalności poddanego kontroli aktu lub czynności, kształtują się tak, jak to zostało przyjęte w prawomocnym wyroku. Ujmując to innymi słowami powiedzieć trzeba, że akt administracyjny, który został uznany w prawomocnym wyroku

Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o warunkach zabudowy, jak i postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji o warunkach zabudowy nie są postępowaniami konkurencyjnymi względem siebie, choć dotyczą tej samej decyzji. Odmienny jest bowiem zakres badania w obu tych postępowaniach, gdyż w sprawie dotyczącej stwierdzenia nieważności ocena dotyczy tego, czy decyzja w sposób

Kontrola sądu administracyjnego dotyczy prawidłowości ustaleń faktycznych dokonanych nie w odniesieniu do całości ochrony środowiska na danym terenie, lecz tylko możliwości realizacji danego przedsięwzięcia na oznaczonym terenie w zakresie dozwolonego przez prawodawcę jego oddziaływania na środowisko.

Postanowienie w sprawie przedłużenia terminu zwrotu różnicy podatku VAT, wydane w toku czynności sprawdzających, po wyczerpaniu trybu zaskarżenia z art. 274b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), podlega kognicji sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

W przypadku skargi kasacyjnej od postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego kończącego postępowanie w sprawie, wniosek strony wnoszącej skargę kasacyjną o jej rozpoznanie na rozprawie, wyrażony zgodnie z art. 176 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.; dalej: P.p.s.a.), odmiennie niż w przypadku skargi

Pojęcie „klęska żywiołowa”, zastosowane w art. 13c ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z, 2013 r., poz. 1381 ze zm.) należy rozumieć zgodnie z jego definicją, zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. z 2014 r., poz. 333 ze zm.)..

Pojęcie „klęska żywiołowa”, zastosowane w art. 13c ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z, 2013 r., poz. 1381 ze zm.) należy rozumieć zgodnie z jego definicją, zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. z 2014 r., poz. 333 ze zm.)..

Z art. 130 § 1 pkt 6 O.p. wynika zakaz udziału w postępowaniu nadzwyczajnym o stwierdzenie nieważności, pracownika organu, który uczestniczył w podejmowaniu istotnych czynności procesowych w postępowaniu wymiarowym. Jednak ta zasada nie odnosi się do wszelkich postępowań nadzwyczajnych, w tym do postępowania toczącego się na podstawie art. 253 O.p. o uchylenie lub zmianę decyzji ostatecznej.

W przypadku zawiadomienia o zakończeniu budowy w razie nieuzupełnienia dokumentów mimo wezwania wydaje się decyzję o sprzeciwie.

Brak podstaw do przyznania świadczenia powoduje odmowę jego przyznania.

Istota dwuinstancyjności postępowania administracyjnego oznacza, że organ odwoławczy ma za zadanie skoncentrować się na danej sprawie administracyjnej, a niekoniecznie polemizować z uwagami strony. Sprawa administracyjna ma być zatem dwukrotnie rozpoznana i rozstrzygnięta, po raz pierwszy w pierwszej instancji, a następnie w drugiej instancji. Dwukrotne rozpoznanie oznacza obowiązek przeprowadzenia

W świetle Konstytucji RP zarówno organy administracji publicznej, jak i tym bardziej sądy nie są w żaden sposób upoważnione do samoistnego tworzenia nowych kompetencji organów, nieznajdujących oparcia w aktach prawa powszechnie obowiązującego.

Pozbawienie obywateli mienia w interesie publicznym bez odszkodowania może być usprawiedliwione tylko wyjątkowo. Odebranie własności bez zapłaty sumy pozostającej w rozsądnym stosunku do jej wartości uznaje się zazwyczaj za nieproporcjonalną ingerencję.

Istotą postępowania administracyjnego jest to, aby stan sprawy będący podstawą rozstrzygnięcia nie budził zastrzeżeń co do wydanego orzeczenia. Inaczej mówiąc, rozstrzygnięcie organów administracji musi mieć takie oparcie w materiale dowodowym, aby w razie poddania go kontroli sądowoadministracyjnej nie budziło wątpliwości, która ze stron tego postępowania ma rację.

Wyeliminowanie decyzji odwoławczej z obrotu prawnego, w trybie przewidzianym do wzruszenia decyzji ostatecznej, w tym stwierdzenia nieważności decyzji, będzie otwierało drogę do oceny decyzji organu pierwszej instancji. Bez wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji odwoławczej nie jest możliwa ocena decyzji pierwszoinstancyjnej w trybie stwierdzenia nieważności z tego powodu, że została ona poddana

Podstawą wznowienia postępowania może być późniejsze wykrycie prawomocnego orzeczenia sądu dotyczącego tej samej sprawy, wydanego w tej samej sprawie, dotyczące tego samego stosunku prawnego. Wykryte później orzeczenie powinno być już prawomocne, zanim zapadło orzeczenie w postępowaniu, którego wznowienia żąda strona.

Organy prowadzące postępowanie nadzorcze oceniają bowiem całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu prowadzonym w trybie zwykłym. Innymi słowy, organy nadzorcze nie prowadzą nowego postępowania dowodowego, lecz oceniają wadliwość decyzji szukając wady tkwiącej w niej samej.

Zgodnie z art. 197 § 1 O.p. w przypadku gdy w sprawie wymagane są wiadomości specjalne, organ podatkowy może powołać na biegłego osobę dysponującą takimi wiadomościami, w celu wydania opinii. Wprawdzie kwestia dopuszczenia dowodu z opinii biegłego pozostawiona została ocenie organu podatkowego, albowiem użyte w tym przepisie słowo "może" oznacza pozostawienie organowi swobody w korzystaniu z tego środka

Organy administracji w zakresie pomocy społecznej działają w oparciu o środki finansowe, których wysokość jest ściśle określona i w tak wyznaczonych granicach muszą realizować cele powierzone im w ustawie o pomocy społecznej. Wymaga to oceny nie tylko niezbędnych potrzeb życiowych osób uprawnionych do tych świadczeń, ale także własnych środków finansowych. Organy pomocy społecznej są wobec tego upoważnione