Pojęcie „klęska żywiołowa” , zastosowane w art. 13c ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z, 2013 r., poz. 1381 ze zm.) należy rozumieć zgodnie z jego definicją, zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. z 2014 r., poz. 333 ze zm.).

Pojęcie „klęska żywiołowa”, zastosowane w art. 13c ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z, 2013 r., poz. 1381 ze zm.) należy rozumieć zgodnie z jego definicją, zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. z 2014 r., poz. 333 ze zm.)..

O zakresie postępowania wyjaśniającego decyduje stan prawny będący podstawą orzekania w danej sprawie. Zakres istotnych okoliczności podlegających wyjaśnieniu w postępowaniu administracyjnym zdeterminowany jest przepisami mającymi zastosowanie w sprawie.

Wspólne działanie nie jest wyrazem realizowania interesu grupowego czy powszechnego, będącego czymś innym niż suma interesów indywidualnych. Nie jest to odrębna kategoria pojęciowa, odrębny interes uprawnienie funkcjonujące obok interesu indywidualnego.

Przyjęte w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym rozwiązania prawne oparte są na zasadzie równowagi interesu ogólnopaństwowego, interesu gminy i interesu jednostki. Brzmienie przepisów ustawy jednoznacznie wskazuje, że interes społeczny nie uzyskał prymatu pierwszeństwa w odniesieniu do interesu jednostki. Oznacza to obowiązek rozważnego i starannego wyważenia praw indywidualnych i

Dokonywanie przez sąd administracyjny samodzielnych ustaleń faktycznych jest dopuszczalne jedynie w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne do dokonania oceny zgodności z prawem zaskarżonego działania lub bezczynności organu administracji.

O zastosowaniu art. 16 ust. 1 pkt 60 u.p.d.o.p. decyduje stan istniejący w dacie zawarcia umowy pożyczki, z tym jednak istotnym zastrzeżeniem, że późniejsze zbycie udziałów może mieć znaczenie przy określeniu wielkości zadłużenia pożyczkobiorcy w dacie spłaty pożyczki, co ma z kolei zasadnicze znaczenie dla ustalenia, w jakiej części pożyczka przekracza krytyczną wielkość zadłużenia, a w konsekwencji

Jedynie zobowiązanie podatkowe (a nie dochód lub strata będące jedynie efektem rachunku podatkowego za dany rok podatkowy) przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 Ord. pod.). Uprawnienie organu podatkowego do wydania decyzji określającej wysokość dochodu nie ulega przedawnieniu.

Za działanie rażące należałoby uznać działanie bezsporne, ponad miarę, niewątpliwe, wyraźne oraz oczywiste. Nie każde naruszenie prawa wskutek prowadzenia postępowania w sposób przewlekły będzie naruszeniem rażącym. Ocena jednak, czy mamy do czynienia z naruszeniem rażącym, powinna być dokonywana w powiązaniu z okolicznościami danej sprawy, rozpatrywanej indywidualnie, wyznaczonej przez wiele elementów

W szczególności dowodem mogą być dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych oraz oględziny.

Prawo wodne nie zawiera legalnej definicji czynności związanych z kształtowaniem zasobów wodnych.

Pojęcie "nabycie" zawarte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. obejmuje swym zakresem nabycie praw lub rzeczy, w sposób opisany w art. 925 k.c., a więc w wyniku spadkobrania.

Dopuszczalność zastosowania prawa starego wiąże się także z innymi, ważnymi względami systemowymi lub aksjologicznymi ale, żadne tego rodzaju względy nie przemawiają za odejściem od generalnej zasady obowiązywania prawa nowego.

Udział w wydaniu decyzji w postępowaniu wymiarowym, uniemożliwia udział w postępowaniu prowadzonym po wniesieniu wniosku o stwierdzenie nieważności takiej decyzji. W innym przypadku mielibyśmy do czynienia z fikcyjnym charakterem kontroli takich rozstrzygnięć w ramach postępowania nadzwyczajnego i naruszeniem zasad sprawiedliwości proceduralnej, zgodnie z którymi zadaniem procedury jest zagwarantowanie

Z art. 130 § 1 pkt 6 O.p. wynika zakaz udziału w postępowaniu nadzwyczajnym o stwierdzenie nieważności, pracownika organu, który uczestniczył w podejmowaniu istotnych czynności procesowych w postępowaniu wymiarowym. Jednak ta zasada nie odnosi się do wszelkich postępowań nadzwyczajnych, w tym do postępowania toczącego się na podstawie art. 253 O.p. o uchylenie lub zmianę decyzji ostatecznej.

Udział w wydaniu decyzji w postępowaniu wymiarowym, uniemożliwia udział w postępowaniu prowadzonym po wniesieniu wniosku o stwierdzenie nieważności takiej decyzji. W innym przypadku mielibyśmy do czynienia z fikcyjnym charakterem kontroli takich rozstrzygnięć w ramach postępowania nadzwyczajnego i naruszeniem zasad sprawiedliwości proceduralnej, zgodnie z którymi zadaniem procedury jest zagwarantowanie

Rozbudowa polega na zmianie, powiększeniu tej bryły, a więc na większej ingerencji w istniejący obiekt budowlany, prowadzącej do zmiany jego granic, a nie tylko wymiany niektórych spośród jego elementów.

Podstawą do wyprowadzenia interesu prawnego są przepisy prawa materialnego, które dają podstawę do wyprowadzenia interesu prawnego lub obowiązku jednostki.

Za niedopuszczalne należy bowiem uznać w rozumieniu art. 228 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej składanie ponownego odwołania tylko z uwagi na subiektywne przekonanie strony, co do wadliwości doręczenia decyzji. Odwołanie jest środkiem zaskarżenia, z którego strona może skorzystać tylko jeden raz.

Dla zaliczenia danego kosztu do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest wykazanie, że został on faktycznie poniesiony i że jego poniesienie mogło służyć osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Prowadzi to do pogwałcenia prawa obrony jednostki przed naruszeniem interesu prawnego. Z tego względu niezbędna dla oceny zachowania procedury prawnej uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest pełna zgodność dokumentacji wyłożonej do publicznego wglądu na etapie uchwalania planu z projektem stanowiącym podstawę do uchwały o miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Naruszenie przepisu prawa materialnego poprzez błędne zastosowanie polega na tzw. błędzie w subsumcji, tj. gdy stan faktyczny ustalony w sprawie błędnie uznano za odpowiadający stanowi hipotetycznemu przewidzianemu w obowiązującej normie prawnej.

Bezwzględną przesłanką procesową jest zdolność sądowa podmiotów postępowania sądowoadministracyjnego.

Kontrola sądu administracyjnego dotyczy prawidłowości ustaleń faktycznych dokonanych nie w odniesieniu do całości ochrony środowiska na danym terenie, lecz tylko możliwości realizacji danego przedsięwzięcia na oznaczonym terenie w zakresie dozwolonego przez prawodawcę jego oddziaływania na środowisko.