1. Przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu nie stosuje się wtedy, gdy istnieje inna odpowiednia podstawa prawna przywrócenia naruszonej równowagi interesów właściciela i posiadacza. Przyjmuje się przy tym, że podstawę roszczeń właściciela przeciwko posiadaczowi o wynagrodzenie za bezprawne korzystanie z rzeczy bez stanowią przepisy art. 224-225 i art. 230 k.c., stanowiące lex specialis w stosunku do

W stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2003 r. pojęcie wydania decyzji określone w art. 118 § 1 Ordynacji podatkowej nie oznaczało jej doręczenia.

Ten, kto nie prowadzi działalności gospodarczej, a przekazuje aportem nieruchomość nabytą nieodpłatnie, nie może wykazać kosztów uzyskania przychodu.

Ten, kto nie prowadzi działalności gospodarczej, a przekazuje aportem nieruchomość nabytą nieodpłatnie, nie może wykazać kosztów uzyskania przychodu.

Ordynacja podatkowa przewiduje w postępowaniu podatkowym zasadę dwuinstancyjności, co oznacza, że bez naruszenia tej zasady , organ odwoławczy nie może ograniczyć się do kontroli decyzji organu I instancji, lecz zobowiązany jest do ponownego rozpoznania sprawy merytorycznie w jej całokształcie, w tym odniesienia się do wszystkich zarzutów podniesionych w postępowaniu odwoławczym i wydania stosownego

Zarzutem naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. można kwestionować przyjęte przez sąd pierwszej instancji ustalenia faktyczne tylko wówczas, gdy uzasadnienie orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego nie zawiera jednoznacznego stanowiska co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę rozstrzygnięcia co w sposób oczywisty może mieć wpływ na wynik sprawy.

Niewątpliwie nadzwyczajne, losowe sytuacje jak utrata majątku czy możliwości zarobkowania, skutkujące brakiem możliwości uregulowania zaległości podatkowych, przesądzają o wystąpieniu ważnego interesu podatnika. Jednakże ważnego interesu podatnika należy poszukiwać mając na uwadze nie tylko sytuacje nadzwyczajne, ale także normalną sytuację ekonomiczną, uwzględniając z jednej strony wysokość uzyskiwanych

W hipotetycznej sytuacji, w której w sensie ekonomicznym nic z majątku upadłego nie ubyło w następstwie dokonania czynności prawnej, czynność taka będzie bezskuteczna ex lege, jeżeli spełnione są przesłanki określone w art. 128 ust. 1 p.u.n. , a wyrok stwierdzający tę bezskuteczność ma charakter deklaratywny.

Orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego, w wyniku którego - w rozumieniu art. 74 O.p. - powstała nadpłata, jest nie tylko wyrok wprost eliminujący określony przepis z porządku prawnego, ale także wyrok stwierdzający niekonstytucyjność przepisu przy jego określonej interpretacji lub w określonym zakresie.

O wykorzystywaniu budowli i zajętych pod nie gruntów wyłącznie na potrzeby publicznego transportu kolejowego przesądza udostępnianie ich przez zarządcę wszystkim potencjalnym użytkownikom, będącym licencjonowanymi przewoźnikami. Ze względu na przedmiotowy charakter zwolnienia podatkowego, określonego w art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. (a przed rokiem 2003 – w art. 7 ust. 1 pkt 4 u.p.o.l.), nie ma przy

O wykorzystywaniu budowli i zajętych pod nie gruntów "wyłącznie na potrzeby publicznego transportu kolejowego" przesądza udostępnianie ich przez zarządcę wszystkim potencjalnym użytkownikom, będącym licencjonowanymi przewoźnikami. Ze względu na przedmiotowy charakter zwolnienia podatkowego, określonego w art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., nie ma przy tym znaczenia, kto jest właścicielem (wieczystym użytkownikiem

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Fakt podjęcia takich czynności jak np. uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży

Usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu i usługa leasingu co do zasady stanowią usługi odrębne i niezależne do celów podatku od wartości dodanej. Do sądu odsyłającego należy ustalenie, czy w świetle szczególnych okoliczności postępowania głównego dane czynności są w takim stopniu powiązane ze sobą, że należy je traktować jako stanowiące jedną usługę, czy też przeciwnie – stanowią one usługi odrębne

Obowiązek podatkowy z tytułu przeniesienia z mocy prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie nie mógł wystąpić przed ustaleniem wysokości odszkodowania na mocy ostatecznej decyzji Wojewody.

O wykorzystywaniu budowli i zajętych pod nie gruntów wyłącznie na potrzeby publicznego transportu kolejowego (w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. w brzmieniu obowiązującym w roku 2003) przesądza udostępnianie ich przez zarządcę wszystkim potencjalnym użytkownikom, będącym licencjonowanymi przewoźnikami, przy czym nie ma znaczenia, kto jest właścicielem (wieczystym użytkownikiem) tych budowli

Ustalenie przez sąd "godziwego wynagrodzenia" nie może zostać dokonane wyłącznie w oparciu subiektywną ocenę charakteru wykonywanej pracy przez pracownika na danym stanowisku pracy.

Jeżeli po stronie podmiotu przyznającego korzyść majątkową - w oparciu o decyzję obarczoną wadą nieważności - nastąpiło przedawnienie roszczenia o zwrot tej korzyści, to tym samym wystąpił nieodwracalny skutek prawny tej decyzji, o którym mowa w art. 156 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego. W takiej sytuacji nie stwierdza się nieważności takiej decyzji, lecz - stosownie do art. 158 § 2 Kodeksu

nakaz rozbiórki orzeczony na podstawie art. 50a pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Upb) mieści się w pojęciu „przymusowej rozbiórki budynku lub jego części” w rozumieniu art. 121 § 5 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Upea). Nie jest uprawniona wykładnia art. 121 § 5 Upea zawężająca jego stosowanie wyłącznie do przypadku egzekwowania nakazu rozbiórki

Zgodnie z art.153 p.p.s.a. ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia. Dotyczy to zatem sytuacji, gdy kontroli sądu administracyjnego zostaje po raz kolejny poddana sprawa tożsama pod względem podmiotowym i przedmiotowym ze sprawą

Niedopuszczalna jest sytuacja, gdy sąd orzeka na podstawie materiałów, których nie ma w aktach sprawy bądź na podstawie własnego postępowania dowodowego przeprowadzonego z naruszeniem przesłanek określonych w art. 106 § 3 p.p.s.a. Przepis ten nie może natomiast służyć kwestionowaniu ustaleń i oceny ustalonego w sprawie stanu faktycznego a więc zaakceptowaniu przez sąd, jako zgodnej z przepisami o postępowaniu

Organizacja społeczna, która zostala dopuszczona do udziału w postępowaniu administracyjnym, na podstawie art. 31 K.p.a., w sprawie zakończonej decyzją ostateczną, może brać udział w postępowaniu w sprawie o uchylenie lub zmianę takiej decyzji na podstawie art. 155 K.p.a., jeżeli wystapi z takim żądaniem i zostanie dopuszczona do udziału w tym postępowaniu.

Warunek ustanowiony w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 września 2004 r. w sprawie Uzupełnienia Sektorowego Programu Operacyjnego "Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego oraz rozwój obszarów wiejskich 2004 - 2006" (Dz. U. Nr 207, poz. 2117), zgodnie z którym uzupełnienie - w okresie pięciu lat od rozpoczęcia działalności - braku odpowiednich

O wykorzystywaniu budowli i zajętych pod nie gruntów "wyłącznie na potrzeby publicznego transportu kolejowego" przesądza udostępnianie ich przez zarządcę wszystkim potencjalnym użytkownikom, będącym licencjonowanymi przewoźnikami. Ze względu na przedmiotowy charakter zwolnienia podatkowego, określonego w art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., nie ma przy tym znaczenia, kto jest właścicielem (wieczystym użytkownikiem

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia z podatku od towarów i usług lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.: Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm.) ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z tego zwolnienia zrezygnował