Wynikający z art. 122 Ordynacji podatkowej obowiązek organów podatkowych poszukiwania dowodów nie ma charakteru nieograniczonego i jednocześnie nie oznacza przerzucenia obowiązków organów podatkowych na podatnika. Podatnik zobowiązany jest współdziałać z organem podatkowym w realizacji rozpatrywanego obowiązku, zwłaszcza jeśli nieudowodnienie określonych okoliczności faktycznych może prowadzić do rezultatów

W przypadku, gdy ustanowienie służebności nie następuje w drodze aktu notarialnego zastosowanie znajduje reżim prawny określony przepisem art. 4a ust 1 pkt 1 ustawy podatkowej. Wskazuje on na początek biegu terminu do zgłoszenia nabycia praw majątkowych na druku SD-Z1 właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Jest nim moment powstania obowiązku podatkowego, a ten zgodnie z art. 6 ust 1 pkt 8 ustawy

Wynikający z art. 122 Ordynacji podatkowej obowiązek organów podatkowych poszukiwania dowodów nie ma charakteru nieograniczonego i jednocześnie nie oznacza przerzucenia obowiązków organów podatkowych na podatnika. Podatnik zobowiązany jest współdziałać z organem podatkowym w realizacji rozpatrywanego obowiązku, zwłaszcza jeśli nieudowodnienie określonych okoliczności faktycznych może prowadzić do rezultatów

Wynikający z art. 122 Ordynacji podatkowej obowiązek organów podatkowych poszukiwania dowodów nie ma charakteru nieograniczonego i jednocześnie nie oznacza przerzucenia obowiązków organów podatkowych na podatnika. Podatnik zobowiązany jest współdziałać z organem podatkowym w realizacji rozpatrywanego obowiązku, zwłaszcza jeśli nieudowodnienie określonych okoliczności faktycznych może prowadzić do rezultatów

Samo uzupełnienie dowodów nie jest wystarczającą przesłanką do kasacji decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Wydanie decyzji kasacyjnej tego rodzaju ograniczone jest przesłanką wadliwości ustalenia stanu faktycznego.

Skoro ściągnięcie należności w drodze egzekucji mieści się w zakresie słowa "zapłata", to tym samym zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu.

Organ podatkowy może zatem skutecznie określić zobowiązanie podatkowe, a więc wzruszyć domniemanie prawne obejmujące kwotę podatku należnego wynikającego z zeznania podatkowego, jedynie decyzją ostateczną. Ta z kolei musi zostać doręczona przed upływem terminu przedawnienia. W przeciwnym wypadku strona pozbawiona byłaby dwuinstancyjnego toku postępowania podatkowego.

Wynikający z art. 122 Ordynacji podatkowej obowiązek organów podatkowych poszukiwania dowodów nie ma charakteru nieograniczonego i jednocześnie nie oznacza przerzucenia obowiązków organów podatkowych na podatnika. Podatnik zobowiązany jest współdziałać z organem podatkowym w realizacji rozpatrywanego obowiązku, zwłaszcza jeśli nieudowodnienie określonych okoliczności faktycznych może prowadzić do rezultatów

Wynikający z art. 122 Ordynacji podatkowej obowiązek organów podatkowych poszukiwania dowodów nie ma charakteru nieograniczonego i jednocześnie nie oznacza przerzucenia obowiązków organów podatkowych na podatnika. Podatnik zobowiązany jest współdziałać z organem podatkowym w realizacji rozpatrywanego obowiązku, zwłaszcza jeśli nieudowodnienie określonych okoliczności faktycznych może prowadzić do rezultatów

1. Ksiąg podatkowych stanowi nieusuwalną przeszkodę do odstąpienie na podstawie art. 23 § 2 o.p. od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania. Innymi słowy przesłanka dokonania szacowania określona w art. 23 § 1 pkt 1 o.p. wyklucza zastosowanie art. 23 § 2 o.p. 2. W pierwszej kolejności organ powinien zastosować jedną z metod szacowania przewidzianą przez ustawodawcę w art. 23 § 3 o.p.

W pierwszej kolejności organ powinien zastosować jedną z metod szacowania przewidzianą przez ustawodawcę w art. 23 § 3 o.p. W sytuacji, gdy odstępuje od ich zastosowania powinien w uzasadnieniu precyzyjnie wskazać, dlaczego w sprawie ta metoda nie może być zastosowana. Dopiero wówczas może dokonać szacowania w oparciu o inną metodę. W sytuacji, gdy organ podatkowy wbrew oczywistemu nakazowi wynikającemu

1. Zaliczenie korzyści na szkodę jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy ich źródłem jest to samo zdarzenie i istnieje między nimi normalny związek przyczynowy. Dodatkowo wymaga się, by uzyskana korzyść zaspokajała te same interesy poszkodowanego, które ma zaspokoić odszkodowanie oraz by wynikała z tej samej podstawy prawnej. Zaliczeniu podlegają, zatem rzeczywiście odniesione korzyści, a ciężar dowodu

Zgodnie z art. 7 ust. 1-3 w związku z art. 6 ust. 1 pkt 2a) ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 1997 r. Nr 16, poz. 89 ze zm.) w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. - długiem spadku był tylko zachowek wypłacony.

Sformułowanie "właściwe do świadczenia usług" użyte w art. 43 ust. 13 U.p.t.u. należy interpretować w ten sposób, że zwolnione z VAT są takie części usługi zwolnionej, które są charakterystyczne, typowe i zarazem niezbędne do jej świadczenia, a niekoniecznie muszą posiadać istotne i specyficzne cechy usługi zwolnionej, której są częścią.

Podrobienie lub przerobienie dokumentu może stanowić przyczynę wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego tylko wówczas, gdy prawomocne orzeczenie sądu administracyjnego zostało oparte na sfałszowanym dokumencie, z którego dowód przeprowadzono w postępowaniu sądowym.

Wynikający z art. 122 Ordynacji podatkowej obowiązek organów podatkowych poszukiwania dowodów nie ma charakteru nieograniczonego i jednocześnie nie oznacza przerzucenia obowiązków organów podatkowych na podatnika. Podatnik zobowiązany jest współdziałać z organem podatkowym w realizacji rozpatrywanego obowiązku, zwłaszcza jeśli nieudowodnienie określonych okoliczności faktycznych może prowadzić do rezultatów

Wynikający z art. 122 Ordynacji podatkowej obowiązek organów podatkowych poszukiwania dowodów nie ma charakteru nieograniczonego i jednocześnie nie oznacza przerzucenia obowiązków organów podatkowych na podatnika. Podatnik zobowiązany jest współdziałać z organem podatkowym w realizacji rozpatrywanego obowiązku, zwłaszcza jeśli nieudowodnienie określonych okoliczności faktycznych może prowadzić do rezultatów

Zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c Ppsa w zw. z art. 21 § 3-3a Ordynacji podatkowej nie może odnosić się per se do oceny materiału dowodowego w sprawie.

Ze względu na odrębność i niezależność norm prawnych kształtujących stosunki cywilnoprawne i stosunki podatkowe, skutki zdarzeń będących następstwem działania prawa cywilnego, podlegają na gruncie prawa podatkowego ocenie wyłącznie w oparciu o przepisy tego prawa i istniejące w nim instytucje prawne, niezależnie od tego jak można je zakwalifikować na płaszczyźnie prawa cywilnego.

W przypadku zakwestionowania prawidłowości skorygowanej deklaracji podatkowej złożonej wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, zgodnie z art. 75 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), organ podatkowy nie ma obowiązku przed rozpatrzeniem tego wniosku wszczynać w każdej sprawie postępowania celem określenia wysokości zobowiązania podatkowego

Kategorię "środków trwałych" wymienionych w art. 22 ust. 1e pkt 1 u.p.d.o.f. należy utożsamiać z przedmiotami (gruntami) wykorzystywanymi przez podatników w prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji podatnicy, którzy nabyli nieodpłatnie grunty i nie wykorzystywali ich uprzednio w prowadzonej działalności gospodarczej, uzyskując z kolei przychód z tytułu nabycia udziałów w zamian za wnoszone

Rażące naruszenia prawa to takie naruszenie, które dotyczy przepisów oczywistych w swej treści, wywołuje skutki niemożliwe do zaakceptowania w praworządnym państwie, gdy rozstrzygnięcie pozostaje w sprzeczności z treścią przepisu poprzez proste ich zestawienie ze sobą. Jednocześnie naruszenie to następuje przy niebudzącym wątpliwości stanie prawnym.

Kategorię "środków trwałych" wymienionych w art. 22 ust. 1e pkt 1 u.p.d.o.f. należy utożsamiać z przedmiotami (gruntami) wykorzystywanymi przez podatników w prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji podatnicy, którzy nabyli nieodpłatnie grunty i nie wykorzystywali ich uprzednio w prowadzonej działalności gospodarczej, uzyskując z kolei przychód z tytułu nabycia udziałów w zamian za wnoszone

Kategorię "środków trwałych" wymienionych w art. 22 ust. 1e pkt 1 u.p.d.o.f. należy utożsamiać z przedmiotami (gruntami) wykorzystywanymi przez podatników w prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji podatnicy, którzy nabyli nieodpłatnie grunty i nie wykorzystywali ich uprzednio w prowadzonej działalności gospodarczej, uzyskując z kolei przychód z tytułu nabycia udziałów w zamian za wnoszone