Naruszeniem przepisu art. 14c § 1 i 2 O.p. jest nie tylko brak praktycznie żadnego konkretnego odniesienia się organu interpretacyjnego do stanowiska wnioskodawcy, ale także lakoniczne i niewyczerpujące przedstawienie uzasadnienia prawnego przedstawionego stanu faktycznego, w sytuacji gdy - zdaniem organu interpretacyjnego - stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Żądanie powtórzenia w postępowaniu podatkowym dowodu z przesłuchania świadka, uprzednio przesłuchanego w postępowaniu karnym (a także w każdym innym) dla zrealizowania zasady czynnego udziału strony w tym postępowaniu z art. 123 § 1 O.p. i zadośćuczynienia żądaniu strony przeprowadzenia dowodu z art. 188 O.p. jest uzasadnione tylko wówczas, gdyby strona ta wskaże na konkretne istotne dla rozstrzygnięcia

Służb statystyki publicznej w żaden sposób nie można uznać za biegłego w rozumieniu art. 197 O.p. Służby te są jedynie uprawnione do interpretowania obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, pomocnych w wyborze grupowania określonego wyrobu. Gdyby dokonana przez nie interpretacja została potraktowana jako dowód z opinii biegłego, byłaby opinią co do prawa, na której przeprowadzenie nie pozwala powołany

W stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. w przypadku wniesienia do spółki wkładu niepieniężnego (aportu), dochodziło do wyłączenia opodatkowania w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Struktura działu 3 CN jednoznacznie bowiem wskazuje, że wyróżnikiem, który pozwala na objęcie tym działem wskazanych w nim towarów, jest ich przydatność do spożycia przez ludzi.

Służb statystyki publicznej w żaden sposób nie można uznać za biegłego w rozumieniu art. 197 O.p. Służby te są jedynie uprawnione do interpretowania obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, pomocnych w wyborze grupowania określonego wyrobu. Gdyby dokonana przez nie interpretacja została potraktowana jako dowód z opinii biegłego, byłaby opinią co do prawa, na której przeprowadzenie nie pozwala powołany

1. Nowy środek trwały - w rozumieniu § 6 ust. 7 w związku z § 6 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych - to taki, który nie był wcześniej przez kogokolwiek używany (eksploatowany i amortyzowany). 2. Zgodnie

Wyniki wykładni wewnętrznej systemowej u.p.d.o.f. nie mogą podważać rezultatów podstawowej wykładni, jaką pozostaje wykładnia językowa art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) u.p.d.o.f. Obowiązek ewidencjonowania środków trwałych wywodzony z art. 22d ust. 2 u.p.d.o.f., nie jest argumentem wystarczającym do obalenia wyników wykładni językowej. W przypadku niektórych kategorii wydatków, ustawodawca zdecydował się

W świetle art. 19 ust. 1 i 4 u.p.d.o.f. przyczyny uzasadniające podanie w umowie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej muszą być przez organ podatkowy ustalone przez wezwanie stron umowy do ich wskazania, a w razie ich wskazania - ocenione wraz z określeniem wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych.

Przepisy art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w zw. z art. 133 § 1 i art. 141 § 4 p.p.s.a. mają charakter blankietowy i dla swej skuteczności wymagają wskazania przepisów stosowanych przez organ podatkowy, który to dokonywał zarówno ustaleń faktycznych, jak i oceny materiału dowodowego. Rola sądu administracyjnego ograniczona jest bowiem wyłącznie do kontroli legalności zaskarżonego aktu, na co wskazuje art.

1. Likwidację należy rozpatrywać z punktu widzenia podatnika, który jej dokonuje, a więc jako definitywne wyzbycie się środka trwałego, w tym przypadku inwestycji w obcym środku trwałym (wykreślenie z ewidencji), np. w wyniku zniszczenia, ale także pozbycie się w następstwie pozostawienia poniesionych nakładów u wynajmującego – w rozpatrywanej sprawie właściciela gruntu (środka trwałego). 2. Likwidacja

Jeżeli świadczenie zostało już wyegzekwowane ocena czy świadczenie nie wykraczało poza zakres odpowiedzialności dłużnika nastąpić może w drodze postępowania o jego zwrot jako świadczenia nienależnego. Jednak i wówczas ocena, jak kształtuje się ograniczenie odpowiedzialności dłużnika następuje przy zastosowaniu przepisów prawa materialnego.

Zasada związania danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków uregulowana w art. 21 ust. 1 prawa geodezyjnego i kartograficznego nie miała decydującego znaczenia dla wyłączenia z opodatkowania podatkiem od nieruchomości, na podstawie art. 2 ust. 3 pkt 4 u.p.o.l., w stanie prawnym obowiązującym od dnia 9 grudnia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r., budowli dróg oraz obiektów budowlanych związanych

Przepisy art. 120 O.p., art. 121 § 1 O.p., art. 122 O.p., art. 123 § 1 O.p należą do zasad ogólnych postępowania podatkowego, stanowiących podstawowe reguły tego postępowania. Zatem naruszenie którejkolwiek z zasad ogólnych podobnie jak i innych przepisów postępowania podatkowego należy rozpatrywać w kategoriach naruszenia prawa procesowego a nie materialnego.

Uregulowana w art. 116a Ordynacji podatkowej odpowiedzialność członka organu zarządzającego osobą prawną uzależniona jest od kryterium formalnego, jakim jest pełnienie funkcji członka zarządu. Pełnienie funkcji członka zarządu jest funkcją dobrowolną, wymagającą zgody osoby powołanej na to stanowisko. Jeżeli zatem osoba taka godzi się na odgrywanie drugoplanowej roli w zarządzie osoby prawnej, ufając

Posłużenie się przez ustawodawcę pojęciem "Prawo o szkolnictwie wyższym" oznacza, że zwolnione od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej przyznane na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym, a nie innych przepisów dotyczących szkolnictwa wyższego.

Norma wyrażona w art. 54 § 1 pkt 7 w związku z art. 54 § 2 O.p. jest przepisem prawa materialnego, albowiem odnosi się do wysokości należnych odsetek za zwłokę od zaległości podatkowej.

Zasada związania danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków uregulowana w art. 21 ust. 1 prawa geodezyjnego i kartograficznego nie miała decydującego znaczenia dla wyłączenia z opodatkowania podatkiem od nieruchomości, na podstawie art. 2 ust. 3 pkt 4 u.p.o.l., w stanie prawnym obowiązującym od dnia 9 grudnia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r., budowli dróg oraz obiektów budowlanych związanych

Świadomość naruszenia zakazów wynikających z ustawy nie ma znaczenia dla samej możliwości kwalifikacji zachowania przedsiębiorcy jako praktyki ograniczającą konkurencję. Wykazanie świadomości naruszenia zakazu, swoistego zamiaru ograniczenia konkurencji, nie jest konieczne do stwierdzenia zachowania niedozwolonego w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów z 2000 r. Objęte

1. Budynki lub części budynku (lokale) mogą być przedmiotem posiadania w zakresie prawa własności tylko o tyle, o ile stanowią odrębne nieruchomości w rozumieniu art. 46 k.c. Nie można w związku z tym nabyć w drodze zasiedzenia piwnicy, usytuowanej pod domem mieszkalnym, zajmowanym przez właściciela zabudowanego nim gruntu. Jeżeli budynki lub lokale są częścią składową gruntu, mogą być przedmiotem

Przepisy prawa upadłościowego mają charakter lex specialis w stosunku do przepisów Ordynacji podatkowej. Oznacza to, że organy podatkowe są zobligowane do stosowania, a bardziej precyzyjnie, do respektowania postanowień prawa upadłościowego. Prawo upadłościowe i naprawcze nie wyróżnia, ani nie czyni pozycji organu podatkowego uprzywilejowaną w odniesieniu do innych wierzycieli podmiotu upadłego lub

Zbywanie większej ilości towaru po niższej cenie nie stanowi działań sugerujących naruszenie reguł konkurencji.

Zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a., jako samodzielna podstawa kasacyjna, może być skutecznie postawiony w dwóch przypadkach: (a) gdy uzasadnienie wyroku nie zawiera wszystkich elementów, wymienionych w tym przepisie i (b) gdy w ramach przedstawienia stanu sprawy, wojewódzki sąd administracyjny nie wskaże, jaki i dlaczego stan faktyczny przyjął za podstawę orzekania.

Okoliczność, że najpierw została złożona skarga do sądu administracyjnego powoduje niemożność skutecznego złożenia wniosku w trybie nadzwyczajnym. W takiej sytuacji sąd, nie będąc związany granicami skargi, ma obowiązek zbadać legalność decyzji również w kontekście przesłanek stanowiących podstawę stwierdzenia nieważności określonych w art. 247 § 1 O. p.