Jeśli w obrocie prawnym pozostaje postanowienie stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia odwołania, to późniejsze postanowienie odmawiające odwołującym się przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, nie powoduje konieczności orzekania po raz wtóry o stwierdzeniu uchybienia terminu do wniesienia odwołania od tej samej decyzji. Przeciwnie, sprawa uchybienia terminu jest już ostatecznie rozstrzygnięta

To podatnik jest zobowiązany do prezentacji dowodów, które wykażą pochodzenie posiadanych przez niego w danym roku podatkowym legalnych środków na pokrycie wydatków, tzn. opodatkowanych dochodów lub wolnych od opodatkowania, bądź wyłączonych z opodatkowania na mocy np. art. 2 ust. 1 pkt. 3 u.p.d.o.f., tj. przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Natomiast organ podatkowy

Instancyjną właściwość miejscową samorządowych kolegiów odwoławczych ustala się na podstawie siedziby organu jednostki terytorialnej, która wydała decyzję w postępowaniu administracyjnym .

Powoływanie się na chorobę psychiczną nie powstrzyma kontroli podatkowej, chyba że chory zostanie ubezwłasnowolniony wyrokiem sądu.

Odroczenie terminu utraty mocy obowiązującej przepisu art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. ma ten skutek, że w okresie osiemnastu miesięcy od ogłoszenia wyroku Trybunału w Dzienniku Ustaw przepis ten (o ile wcześniej nie zostanie uchylony bądź zmieniony przez ustawodawcę), mimo że obalone w stosunku do niego zostało domniemanie konstytucyjności, powinien być przestrzegany i stosowany przez wszystkich adresatów

Ponieważ ocena zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych według prawa cywilnego wymaga odwołania się do teorii prawa i doktryny prawa cywilnego, to należy odnotować, że nawet zauważalna, na podstawie treści pism procesowych, choroba psychiczna strony nie pozbawia zdolności procesowej osoby, która nie została ubezwłasnowolniona. Pozbawienie czy tez ograniczenie zdolności do czynności prawnych

Choć ocena niezdolności do pracy w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania zatrudnienia wymaga z reguły wiadomości specjalnych, to jednak ostateczna ocena, czy ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy musi uwzględniać także i inne elementy i ma charakter prawny, stanowiąc subsumpcję stanu faktycznego do norm prawnych, wobec czego

Dopuszczalne jest przyjęcie, że podatnik ma obowiązek – w ramach współdziałania z organem podatkowym – uczestniczyć aktywnie w postępowaniu podatkowym, jednak skoro ciężar dowodu spoczywa na tym ostatnim, to w razie ustalenia nadwyżki dokonanych wydatków i zgromadzonego mienia nad zeznanym przychodem, wystarczające powinno być uprawdopodobnienie przez podatnika, że taka nadwyżka pochodzi z przychodów

Organ egzekucyjny nie jest zobowiązany do prowadzenia specjalnego postępowania wyjaśniającego, dążącego do precyzyjnego ustalenia osoby korzystającej z drogi publicznej przez zaparkowanie samochodu. To na właścicielu pojazdu spoczywa bowiem ciężar udowodnienia faktu, z którego wywodzi on korzystne dla siebie skutki prawne.

Wielowątkowość zagadnień pozbawia organ podatkowy możliwości wydania interpretacji indywidualnej w sposób jednoznaczny, rzetelny i precyzyjny.

Czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do ustawy o VAT w rozumieniu przyjętym w języku naturalnym.

Art. 530 k.c. odnosi się do takich sytuacji, w których istotne znaczenie dla wykładni pojęcia "przyszli wierzyciele" ma kolejność dokonania czynności, na tle których może mieć zastosowanie to uregulowanie (czynność prawna krzywdząca wierzyciela i wierzytelność wnoszącego skargę paulińską). Wierzytelność przyszła musi powstać w sensie podmiotowym i przedmiotowym w chwili wniesienia powództwa o ubezskutecznienie

Wynikający z art. 208 ust. 1 u.g.n. obowiązek zawarcia umowy ma charakter zobowiązania bezterminowego. Nie ma bowiem przepisu określającego termin, w którym roszczenie to powinno być zaspokojone, a ponadto termin ten nie wynika z natury świadczenia będącego przedmiotem tego roszczenia. Poza tym uczynienie zadość obowiązkowi wynikającemu z art. 208 ust. 1 u.g.n. jest uzależnione od wcześniejszego złożenia

Przepisy o ruchu drogowym zawierają dyrektywy, które należy uwzględnić czyniąc ustalenia, czy pojazd samochodowy lub przyczepa są przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji i zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. powinny być stosowane przy kwalifikowaniu pojazdu jako specjalny.

W ustawie o VAT w odmienny sposób uregulowano sytuację utraty prawa do zwolnienia z opodatkowania VAT i rezygnacji z tego prawa przez podatnika. W przypadku utraty prawa do zwolnienia z opodatkowania z uwagi na przekroczenie przez podatnika kwoty obrotu określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT ustawodawca przewidział bowiem mechanizm, który powoduje automatyczną, tj. niezależną od woli i działań podatnika

Art. 199a § 3 O.p. stanowi dopełnienie przepisów regulujących postępowanie podatkowe (art. 122, art. 187 , art. 191 O.p.), które determinują kierunek oraz sposób prowadzenia przez organ podatkowy postępowania dowodowego. To powoduje, że organ podatkowy pomimo wprowadzonej regulacji w art. 199a § 3 O.p., nie został zwolniony z obowiązku kwalifikowania zdarzeń na gruncie prawa podatkowego oraz oceny

Równość i powszechność opodatkowania, a także treść art. 190 ust. 3 Konstytucji przemawiają za stosowaniem art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. w okresie odroczenia utraty jego mocy obowiązującej, chyba że wcześniej przepis ten zostanie uchylony przez ustawodawcę.

Czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do ustawy o VAT w rozumieniu przyjętym w języku naturalnym.

Szóstą dyrektywę Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienioną dyrektywą Rady 2001/115/WE z dnia 20 grudnia 2001 r., należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona temu, aby podatnikowi odmówiono prawa do odliczenia

Nie każda choroba usprawiedliwia niedochowanie terminu, a tylko taka, która stanowi przeszkodę nie do przezwyciężenia nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku

1. Przepisy postępowania cywilnego nie dają podstaw do formułowania ogólnej i kategorycznej tezy, że w każdym przypadku, gdy zachodzi potrzeba zasięgnięcia opinii biegłych różnych specjalności, winni oni składać jedną wspólną opinię. Konieczność taką uzasadniać mogą okoliczności danej sprawy. Ocena kompleksowa jest wymagana szczególnie w tych sprawach, w których istnieje potrzeba ustalenia, czy naruszenie

Z art. 191 Ordynacji podatkowej wynika, że organ na podstawie całego zebranego w sprawie materiału dowodowego ocenia, czy dana okoliczność została udowodniona. Oznacza to, że organ podatkowy ma obowiązek rozpatrzyć nie tylko poszczególne dowody z osobna, ale we wzajemnej łączności, ustosunkowując się do istotnych różnic w zebranych dowodach.

Jeżeli na podstawie zebranych już w toku postępowania dowodów organ podatkowy jest w stanie dokonać niebudzącego wątpliwości ustalenia stanu faktycznego to dalsze prowadzenie postępowania dowodowego nie jest zasadne. Tym samym, organ podatkowy nie jest zobowiązany do uwzględniania wszystkich wniosków dowodowych strony postępowania, jeżeli okoliczności mające znaczenie dla sprawy stwierdzone są wystarczająco

Nie można traktować jako rażącego naruszenia prawa rozstrzygnięcia wynikającego z możliwej interpretacji danego przepisu, nawet jeżeli wykładnia ta nie jest jedną z możliwych i prezentowanych wykładni, lub zostanie następnie zmieniona.