Zwolnienie w podatku od towarów i usług o jakim mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT nie będzie miało miejsca w sytuacji, gdy w planie zagospodarowania przestrzennego przewidziano możliwość zabudowy działek przeznaczonych na tereny rekreacyjne.

Na podstawie art. 108 § 2 pkt 3 Ordynacji podatkowej postępowanie w sprawie odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej nie może zostać wszczęte przed dniem wszczęcia postępowania egzekucyjnego.

Za przychody należy uważać nie tylko sumy (wartości) rzeczywiście przez podatnika osiągnięte, tj. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika lecz również kwoty faktycznie nie otrzymane, ale należne z tytułu wykonanych usług (sprzedaży towarów). Kwoty należne w znaczeniu podanym w tym przepisie są to przychody, które wynikają ze źródła przychodów, jakie stanowi działalność gospodarcza, i które

Zwolnienie w podatku od towarów i usług o jakim mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT nie będzie miało miejsca w sytuacji, gdy w planie zagospodarowania przestrzennego przewidziano możliwość zabudowy działek przeznaczonych na tereny rekreacyjne.

Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia. Nie stanowi to jednak uprawnienia do odliczenia podatku, jeżeli nie towarzyszy mu spełnienie warunku w postaci wykonania rzeczywistej czynności rodzącej u wystawcy faktury obowiązek podatkowy z tytułu jej realizacji na rzecz nabywcy. Prawo do odliczenia podatku jest następstwem

Spółka nie musi płacić 19-proc. CIT w związku z wypłatą dywidendy rzeczowej. W takim przypadku nie dochodzi do odpłatnego zbycia rzeczy.

Przepis art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. jest regulacją materialnego prawa podatkowego, na podstawie którego nie można oceniać prawidłowości ustalenia i oceny stanu faktycznego sprawy.

Przepis art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. jest regulacją materialnego prawa podatkowego, na podstawie którego nie można oceniać prawidłowości ustalenia i oceny stanu faktycznego sprawy.

Prawo do odliczenia podatku jako integralna część mechanizmu funkcjonowania podatku od wartości dodanej jest fundamentalnym prawem podatnika i zasadniczo nie może być ograniczane, to jednak zasada ta nie ma nieograniczonego zasięgu i może doznać wyjątku w tych wszystkich przypadkach, gdy miało miejsce działanie w nieuczciwych celach lub nadużycie prawa, a osoby, które brały udział w takich działaniach

Zwolnienie w podatku od towarów i usług o jakim mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT nie będzie miało miejsca w sytuacji, gdy w planie zagospodarowania przestrzennego przewidziano możliwość zabudowy działek przeznaczonych na tereny rekreacyjne.

Nie można uznać za prawidłową i znajdującą oparcie w przepisach ustawy o VAT metody wyodrębnienia czynności podlegających ustawie o VAT , polegającej na zastosowaniu współczynnika zatrudnienia. Uprawniony jest natomiast pogląd, że w świetle regulacji ustawowych w tym w szczególności art. 90 ust. 3 ustawy o VAT niedopuszczalne jest stosowanie innych metod obliczania proporcji niż wynikające z tych przepisów

Przy rozważaniu o możliwości zaliczenia jednorazowo w koszty uzyskania przychodu "pierwszej raty" umowy leasingu zawartej na dłużej niż rok, należy za każdym razem wziąć pod uwagę czy rata ta dotyczy całego okresu trwania umowy. Charakter opłaty jaką jest pierwsza rata inicjalna można też wywieźć z funkcji, jaka pełni ona w procesie zawierania umowy leasingu.

Postępowanie karne mające nawet bezpośredni związek ze sprawą podatkową, co do zasady, nie będzie kreować zagadnienia wstępnego w odniesieniu do postępowania podatkowego w przedmiocie określenia lub też ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego.

Przepis art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. jest regulacją materialnego prawa podatkowego, na podstawie którego nie można oceniać prawidłowości ustalenia i oceny stanu faktycznego sprawy.

Realizując ustawowy obowiązek poszukiwania prawdy obiektywnej organ podatkowy nie jest zobligowany do podejmowania bliżej nie sprecyzowanych i nieograniczonych czasowo czynności dowodowych.

Skarga kasacyjna jest wysoce sformalizowanym środkiem zaskarżenia, do którego koniecznych cech należy również właściwe uzasadnienie. Ma ono zawierać rozwinięcie zarzutów kasacyjnych przez wyjaśnienie, na czym naruszenie polegało i przedstawienie argumentacji na poparcie odmiennej wykładni przepisu, niż zastosowana w zaskarżonym orzeczeniu, lub uzasadnienie zarzutu "niewłaściwego zastosowania" przepisu

Ustawa o zamówieniach publicznych nie reguluje cywilno-prawnych skutków zawarcia przez strony umowy z naruszeniem art. 139 ust. 2 p.z.p., a art. 139 ust. 1 p.z.p. potwierdza cywilistyczny charakter umów zawieranych w ramach zamówień publicznych, nakazując stosować do nich wprost przepisy kodeksu cywilnego. Brak jest zatem podstaw do kwestionowania możliwości stosowania przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu

Stwierdzenie w fakturze czynności, które zostały dokonane - w myśl w art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a. ustawy o VAT - obejmuje nie tylko wskazanie przedmiotu danej czynności, ale także, w szczególności, wskazanie sprzedawcy i nabywcy danego towaru. Zatem podstawę do dokonania odliczenia podatku naliczonego może stanowić wyłącznie faktura odzwierciedlająca faktyczne zdarzenie gospodarcze w aspekcie podmiotowym

Niezgodność z prawem rodząca odpowiedzialność odszkodowawczą Skarbu Państwa musi mieć charakter kwalifikowany, elementarny i oczywisty, tylko bowiem w takim przypadku orzeczeniu sądu można przypisać cechy bezprawności.

Zakres zastosowania art. 11 zdanie drugie obejmuje nie tylko przypadki odpowiedzialności za cudzy czyn, lecz przez odpowiedzialność cywilną w tym przepisie należy rozumieć wszelkie ujemne skutki cywilnoprawne mogące zależeć od stanowiącego przestępstwo zachowania innej osoby.

Odróżnić należy zaoferowanie zawarcia umowy każdemu (bez stawiania warunków, które spełniają tylko niektóre osoby) od przyjęcia oferty tylko przez niektóre z osób z nieograniczonego kręgu adresatów. Aby uznać ofertę za publiczną nie musi ona być zaakceptowana przez ogół, ale każdy z ogółu ma mieć potencjalną możliwość zawarcia umowy na proponowanych warunkach.

Postępowanie dowodowe w sprawach podatkowych nie jest celem samym w sobie, lecz stanowi poszukiwanie odpowiedzi, czy w określonym stanie faktycznym sytuacja podatnika podpada, czy też nie podpada pod hipotezę (a w konsekwencji i dyspozycję) określonej normy materialnego prawa podatkowego.

Art. 101 § 1 k.k. uzależnia, co prawda, długość terminów przedawnienia od wysokości ustawowego zagrożenia za określone przestępstwo, niemniej chodzi o tę wysokość ustawowego zagrożenia, jaka przewidziana jest na gruncie ustawy, która ma zastosowanie do oceny czynu, zgodnie z regułą kolizyjną wyrażoną w art. 4 § 1 k.k.

Przepis art. 181 O.p. wprowadza odstępstwo od reguły bezpośredniego prowadzenia postępowania dowodowego przez organ podatkowy i w istotny sposób ogranicza zasadę bezpośredniości. Dopuszcza aby w postępowaniu podatkowym były wykorzystane dowody i materiały zgromadzone w innych postępowaniach podatkowych i postępowaniach karnych, co w konsekwencji powoduje, że nie istnieje prawny nakaz, aby w toku postępowania