Na postanowienie oddalające skargę na czynność komornika, polegającą na oddaleniu wniosku o sporządzenie dodatkowego opisu i oszacowania (art. 951 k.p.c.), zażalenie nie przysługuje.

System prawa podatkowego nie zawiera pojęcia dobrej lub złej wiary, które to pojęcie występuje w prawie cywilnym. Okoliczności, istotne dla oceny skutków cywilistycznych nabycia towarów z nieujawnionego źródła lub innego niż od wystawiającego fakturę, nie mają znaczenia dla oceny, w sferze prawa podatkowego, uprawnienia do odliczenia podatku z faktury dokumentującej nielegalny obrót towarowy, bowiem

W sytuacji gdy ustawodawca rozszerzył we wskazanym wyżej rozporządzeniu stosowanie obniżonej stawki podatku VAT, a organy różnie interpretują te przepisy, to nie można przyjąć, by w państwie prawa zasada zaufania określona w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, wywodzona także z art. 2 Konstytucji RP, nie chroniła podmiotu wykonującego roboty budowlane na rzecz Szpitala w ramach zamówienia publicznego

Jeśli usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu ma odrębny charakter a leasingodawca ubezpiecza przedmiot leasingu i obciąża kosztem tego ubezpieczenia leasingobiorcę, czynność taka stanowi transakcję ubezpieczeniową w rozumieniu art. 135 ust 1 lit a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT (mówiący o zwolnieniu z podatku) nie ma zastosowania, jeśli nabycie towaru w ogóle nie podlegało podatkowi od towarów i usług. Celem tego przepisu jest zapewnienie neutralności VAT dla przedsiębiorców. Chodzi o to, że jeśli transakcja zakupu towaru podlegała VAT, ale kupujący ze względu na ograniczenie w przepisach nie mógł odliczyć podatku naliczonego, to przy późniejszej

W sytuacji, gdy płatnik (notariusz) pobrał, zadeklarował i wpłacił podatek od czynności cywilnoprawnych od umów, które nie podlegały P.c.c., zaś podatnik złożył wniosek o stwierdzenie nadpłaty nie wymagało uprzedniego wydania rozstrzygnięcia o wysokości zobowiązania podatkowego.

W postępowaniu sądowoadministracyjnym wprawdzie obowiązuje zasada niezwiązania sądu granicami skargi, jednakże nie oznacza ona, że sąd nie jest związany granicami przedmiotu zaskarżenia, którym jest konkretny akt lub czynność, kwestionowane przez uprawniony podmiot.

Celem uzasadnienia jest wprawdzie przekonanie stron postępowania o trafności rozstrzygnięcia, ewentualna wadliwość argumentacji bądź prezentowanie przez stronę innego poglądu niż wskazany w uzasadnieniu, nie stanowi jednak o naruszeniu przez sąd art. 141 § 4 p.p.s.a., gdy uzasadnienie zawiera odniesienie się do wszystkich zarzutów poprzez odwołanie się do treści przepisów prawa i wyjaśnienie ich zastosowania

Złożenie korekty deklaracji podatkowej pomniejszającej kwotę zobowiązania podatkowego skutkować winno umorzeniem postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego opartego na deklaracji pierwotnej, w gruncie rzeczy uczyniłaby zobowiązanego dysponentem prowadzonego przeciwko niemu postępowania egzekucyjnego, które byłoby utrudnione lub wręcz niemożliwe z uwagi na częste składanie

1. Zgodnie z art. 11 dyrektywy Rady 95/59/WE z dnia 27 listopada 1995 r. w spawie podatków innych niż podatki obrotowe, wpływających na spożycie wyrobów tytoniowych (Dz. Urz. WE z 1995 r., Nr L291, s. 40 - 45; Polska wersja językowa - Dz. Urz. UE z 2004 r. PWS rozdział 9, tom 1, s. 283 - 288, z późn. zm.), przewidującym fakultatywne wprowadzanie odstępstw od opodatkowania przez Państwa Członkowskie

Na sprawę administracyjną w znaczeniu materialnym składają się elementy podmiotowe i przedmiotowe, a zatem przy ustalaniu tożsamości sprawy należy badać te właśnie elementy. Tożsamość elementów podmiotowych, to tożsamość podmiotu będącego adresatem praw lub obowiązków, a tożsamość przedmiotowa to tożsamość treści tych praw i obowiązków oraz ich podstawy prawnej i faktycznej.

Deklaracja podatkowa jest nie tylko formą oświadczenia wiedzy podatnika dotyczącego faktów mających znaczenie dla powstania i wysokości zobowiązania podatkowego, ale także wyrazem woli uiszczenia zaległości podatkowej, zwłaszcza gdy chodzi o deklarację korygującą, jeżeli w złożonej uprzednio deklaracji wykazał on zobowiązanie w wysokości mniejszej od należnej (art. 81 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej

Na sprawę administracyjną w znaczeniu materialnym składają się elementy podmiotowe i przedmiotowe, a zatem przy ustalaniu tożsamości sprawy należy badać te właśnie elementy. Tożsamość elementów podmiotowych, to tożsamość podmiotu będącego adresatem praw lub obowiązków, a tożsamość przedmiotowa to tożsamość treści tych praw i obowiązków oraz ich podstawy prawnej i faktycznej.

Wprawdzie do przyjęcia depozytu nieprawidłowego nie jest konieczne wyraźne zastrzeżenie tego w umowie, niemniej do zastosowania art. 845 k.c. konieczne jest ustalenie, że przechowawca uprawniony został do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi.

W pojęciu „wyrobów akcyzowych oznaczonych znakami akcyzy”, którego użyto w art. 41 ust. 9 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11, z późn. zm.), mieszczą się wyroby akcyzowe oznaczone ważnymi znakami akcyzy. Nie są natomiast nim objęte wyroby akcyzowe oznaczone znakami akcyzy, które z uwagi na upływ czasu utraciły już swoją ważność.

Sąd administracyjny nie jest wprawdzie związany granicami skargi, ale zawsze jest związany granicami sprawy, w której skarga została wniesiona i nie może swoimi ocenami prawnymi wkraczać w sprawę nową w stosunku do tej, która była albo powinna być przedmiotem postępowania administracyjnego i wydawanych w nim decyzji administracyjnych.

Organ egzekucyjny nie jest uprawniony do prowadzenia odrębnego postępowania wyjaśniającego mającego na celu ustalenie podstaw do uwzględnienia zarzutów i do podważenia w tym trybie stanowiska wierzyciela.

Złożenie deklaracji czy też jej korekty jest niewątpliwie aktem stosowania prawa podatkowego, zaś skutkiem tego jest skonkretyzowanie zobowiązania podatkowego. W przypadku jednak korekty deklaracji nie jest to "nowe" w dosłownym tego słowa znaczeniu zdarzenie prawne, a jedynie zmiana brzmienia uprzednio złożonego rozliczenia za dany okres. Niemniej to nowe skonkretyzowanie nie może działać wstecz,

Sąd administracyjny nie jest wprawdzie związany granicami skargi, ale zawsze jest związany granicami sprawy, w której skarga została wniesiona i nie może swoimi ocenami prawnymi wkraczać w sprawę nową w stosunku do tej, która była albo powinna być przedmiotem postępowania administracyjnego i wydawanych w nim decyzji administracyjnych.

O tym, że została zawarta umowa depozytu nieprawidłowego, decyduje wola stron albo przepisy szczególne, jak się bowiem przyjmuje, tego rodzaju treści umowy nie da się domniemywać.

Przesłanki nadania rygoru natychmiastowej wykonalności dotyczą sytuacji majątkowej strony postępowania, jej podejścia do wykonywania zobowiązań pieniężnych oraz perspektyw wykonania zobowiązania wynikającego z decyzji. Organ podatkowy powinien zatem przed rozstrzygnięciem o nadaniu omawianego rygoru przeprowadzić negatywną analizę ustaleń faktycznych sprawy podatkowej w odniesieniu do przesłanek z

W art. 31 ust. 2 u.k.s. stwierdzono, że jeżeli w ustawie tej mowa jest o postępowaniu kontrolnym oznacza to postępowanie podatkowe, o którym mowa w dziale IV ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, natomiast gdy mowa o kontroli podatkowej, jest to równoznaczne w z kontrolą podatkową, o której mowa w dziale VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Oznacza to, że jeżeli

Zwolnienie od akcyzy przewidziane w § 21 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień z 2009 r. znajduje zastosowanie wobec wyrobów tytoniowych tylko wtedy, gdy wyroby te są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy w rozumieniu art. 2 pkt 12 u.p.a.

Sytuacja, w której z uwagi na problemy organizacyjne w działalności administracji podatkowej, gdzie w jednym budynku funkcjonują cztery organy podatkowe o różnej właściwości miejscowej, podatnik ma ponosić konsekwencje w postaci uznania, że odwołanie wniesiono po terminie, stanowi naruszenie zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych wyrażonej w art. 121 § 1 Ordynacji