W świetle art. 48 ust. 1 Prawa budowlanego nakaz rozbiórki może obejmować cały obiekt lub jego część, o ile wybudowane zostały bez wymaganego pozwolenia na budowę. Nakaz rozbiórki części obiektu jest dopuszczalny w sytuacji, gdy jest to część obiektu na tyle samodzielna, że może być rozebrana bez istotnej ingerencji w pozostałą część obiektu budowlanego. Orzekając rozbiórkę części budynku należy brać

Pozbawienie właściciela (użytkownika wieczystego) prawa własności nieruchomości dokonane zarówno na podstawie orzeczenia organu, jak i wówczas, gdy ma ono charakter faktyczny implikuje konieczność wypłaty odszkodowania.

Art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych mówi o osobach, które w celu sprawowania opieki "nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienie lub innej pracy zarobkowej". Powyższy zwrot użyty przez ustawodawcę oznacza, że realizacja tego celu nie jest możliwa bez niepodjęcia lub rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Przy czym niepodjęcie lub rezygnacja z zatrudnienia, o której mowa w art. 17

Plan zagospodarowania przestrzennego województwa, nie będąc aktem prawa powszechnie obowiązującego, nie może stanowić bezpośredniej podstawy prawnej decyzji administracyjnych. Jednakże w ograniczonym zakresie na jego podstawie ustala się warunki zabudowy, w sytuacji braku planu miejscowego.

Organy ważąc interes skarżącej i interes publiczny, dokonały słusznej oceny, że w konkretnej sytuacji odjęcie prawa własności niewielkiej, niezabudowanej części nieruchomości skarżącej, przyczyni się do poprawy bezpieczeństwa w ważnym komunikacyjnie miejscu. Ponadto Sąd w swoich rozważaniach zwrócił uwagę na charakter i cel inwestycji związanej z przedsięwzięciem Euro 2012.

Udowodnienie okoliczności egzoneracyjnych określonych w art. 116 § 1 ordynacji podatkowej obciąża osoby, których dotyczy odpowiedzialność. Organ podatkowy jest obowiązany natomiast wykazać jedynie okoliczność pełnienia obowiązków członka zarządu w czasie powstania zobowiązania podatkowego, które przerodziło się w zaległość podatkową spółki oraz bezskuteczność egzekucji przeciwko spółce.

Osobą rozpoczynającą wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu w trakcie roku podatkowego jest ten, kto nie wykonywał tych czynności w poprzednim roku podatkowym (art. 113 ust. 9 w zw. z ust. 1 ustawy o VAT).

Jeżeli skarżący, opierając skargę kasacyjną na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, nie wskazał, które przepisy ustawy procesowej zostały naruszone przez sąd pierwszej instancji, to wskazanie ich dopiero na rozprawie nie może być uznane za skuteczne.

Przyjęte w polskim porządku prawnym rozwiązania umożliwiające działalność biegłych sądowych w ramach statusu podatnika VAT zwolnionego albo podatnika VAT czynnego nie mają charakteru dyskryminującego.

Udowodnienie okoliczności egzoneracyjnych określonych w art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej obciąża osoby, których dotyczy odpowiedzialność. Organ podatkowy jest obowiązany natomiast wykazać jedynie okoliczność pełnienia obowiązków członka zarządu w czasie powstania zobowiązania podatkowego, które przerodziło się w zaległość podatkową spółki oraz bezskuteczność egzekucji przeciwko spółce.

Przyjęte w polskim porządku prawnym rozwiązania umożliwiające działalność biegłych sądowych w ramach statusu podatnika VAT zwolnionego albo podatnika VAT czynnego nie mają charakteru dyskryminującego.

Chociaż w postępowaniu podatkowym ciężar dowodu spoczywa - co do zasady - na organach podatkowych, to jednak przesuwa się on na stronę, w sytuacji gdy ta wykaże w nim stosowną inicjatywę lub wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne. W takim też przypadku to na stronie ciążyć będzie obowiązek wykazania swego twierdzenia. Oznacza to, że pomimo iż przepis art. 6 K.c. nie obowiązuje w postępowaniu podatkowym

Jeśli podatnik z datą rozwiązania umowy najmu wiąże zaprzestanie wykorzystywania środka trwałego w postaci nakładów inwestycyjnych w obcych środkach trwałych, to tym samym jest to ten moment (okres rozliczeniowy), z upływem którego pozbawił się już prawa do odliczenia w systemie korekty realizowanej w terminach wynikających z art. 91 ust. 7 w związku z ust. 7a i ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz

Przyjęte w polskim porządku prawnym rozwiązania umożliwiające działalność biegłych sądowych w ramach statusu podatnika VAT zwolnionego albo podatnika VAT czynnego nie mają charakteru dyskryminującego.

W przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności), podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz odliczenie pełne. Wartość czynności

Przyjęte w polskim porządku prawnym rozwiązania umożliwiające działalność biegłych sądowych w ramach statusu podatnika VAT zwolnionego albo podatnika VAT czynnego nie mają charakteru dyskryminującego.

[art. 15 ust. 2 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym] należy interpretować w ten sposób, że przewidziany w nim obowiązek określenia zasad ochrony i kształtowania ładu przestrzennego obejmuje też mozliwość ustalenia w planie miejscowym minimalnych i maksymaolnych szerokości frontów działek, które powstaną w wyniku podziału nieruchomości dokonanego w oparciu o przepisy art. 92-99

Spłata udziału w majątku spółki przypadająca na wspólnika, po odliczeniu wartości wkładów wszystkich wspólników, w części odpowiadającej prawu wspólnika do działów w zyskach, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem takiej wypłaty jest bowiem przyrost wartości majątku spółki, który został sfinansowany z opodatkowanego już raz dochodu (zysku), co

Artykułowi 30 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT nie można przypisać charakteru sankcji podatkowej.

Złożone przez podatników na piśmie (na udostępnionym formularzu) oświadczenie wiąże organ podatkowy, a tym samym zwalnia z obowiązku ustalania czy złożone oświadczenie jest zgodne z wolą podatnika. Jednakże zasada ta dotyczy sytuacji gdy oświadczenie to jest jasne i nie budzi wątpliwości. Nie sposób bowiem obciążać skarżących konsekwencjami błędnego, czy też niejasnego, mogącego wprowadzić w błąd podatnika

W wypadku państwa takiego jak Rzeczpospolita Polska, które przystąpiło do Unii ze skutkiem od dnia 1 maja 2004 r., wobec braku postanowień wprowadzających odstępstwa w akcie przystąpienia tego państwa do Unii Europejskiej lub w innym akcie prawa Unii Europejskiej, art. 7 ust. 1 Dyrektywy Rady 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidziane w nim obowiązkowe

O rażącym naruszeniu prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. decydują łącznie trzy przesłanki: oczywistość naruszenia prawa, charakter przepisu, który został naruszony, oraz racje ekonomiczne lub gospodarcze - skutki, które wywołuje decyzja. Oczywistość naruszenia prawa polega na rzucającej się w oczy sprzeczności między treścią rozstrzygnięcia a przepisem prawa stanowiącym jego podstawę prawną

Słusznie podkreślił zatem Sąd I instancji, stosownie do treści art. 190 ppsa, sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny. Nie można oprzeć skargi kasacyjnej od orzeczenia wydanego po ponownym rozpoznaniu sprawy na podstawach sprzecznych z wykładnią prawa ustaloną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Z treści art. 49 k.c. wynika, że jego zastosowanie, zależy bowiem od przesłanki, aby objęte nim urządzenia wchodziły w skład przedsiębiorstwa. Przesłanka ta jest spełniona z chwilą połączenia wymienionych w art. 49 k.c. urządzeń do sieci należącej do przedsiębiorstwa lub zakładu. W rezultacie urządzenia te przestają by częścią składową nieruchomości i nie stanowią na podstawie art. 191 k.c. własności