Podstawowym zadaniem sądów administracyjnych jest sprawowanie kontroli działalności administracji publicznej (rządowej i samorządowej). "Sprawowanie kontroli" oznacza pewnego rodzaju wtórność działań sądu wobec działań organów administracji. Rola sądu administracyjnego sprowadza się do badania (korygowania) działania lub zaniechania organów administracji publicznej, a nie zastępowania ich w załatwianiu

Sama ilość transakcji i ich zakres nie ma charakteru decydującego dla uznania danego podmiotu za podatnika VAT.

Udzielenie upoważnienia jest czynnością wewnętrzną organu podatkowego i dlatego nie doręcza się stronie takiego upoważnienia przy okazji wszczęcia postępowania. Brak także przepisów procesowych, które nakładałyby obowiązek włączenia każdorazowo takiego upoważnienia do akt sprawy. Jednakże w przypadku żądania strony lub sporu na tym tle, organ obowiązany jest udostępnić do wglądu taki dokument.

Przewidziana w art. 199 Ordynacji podatkowej możliwość przesłuchania podatnika w charakterze strony stanowi wprawdzie samodzielny środek dowodowy w sensie procesowym, ale ze względu na źródło i możliwość pozyskania informacji jest on taki sam jak wyjaśnienia.

Przewidziana w art. 199 Ordynacji podatkowej możliwość przesłuchania podatnika w charakterze strony stanowi wprawdzie samodzielny środek dowodowy w sensie procesowym, ale ze względu na źródło i możliwość pozyskania informacji jest on taki sam jak wyjaśnienia.

Warunkiem uznania, że doszło do rażącego naruszenia prawa jest wystąpienie oczywistej sprzeczności pomiędzy treścią decyzji a treścią powołanego w niej przepisu prawa. "Rażący" oznacza bowiem dający się łatwo stwierdzić, wyraźny, oczywisty, niewątpliwy, bezsporny, bardzo duży.

Zaliczenie nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowych jest czynnością materialnotechniczną a postanowienie wydane w trybie art. 76a § 1 Ord. pod., które jest warunkiem formalnym zaliczenia nadpłaty wywołuje skutki wsteczne.

Wyczerpanie złoża i rekultywacja gruntów nie stanowitym względów technicznych, uniemożliwiających prowadzenie działalności gospodarczej i nie daje podstaw do uznania gruntu rekultywowanego, za grunt pozostały w rozumieniu art.5 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

W rozpoznanej sprawie zakład nie posiada interesu prawnego wynikającego z prawa materialnego (ustawa o VAT), a zatem nie jest stroną tego postępowania. Skoro wnioskodawca nie może być - w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o udzielnie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług - stroną postępowania, to postępowanie to nie mogło

Oświadczenie strony (wyjaśnienie złożone organowi w wykonaniu wezwania w trybie art. 155 O.p.) stanowi w postępowaniu podatkowym dowód w rozumieniu art. 180 § 1 O.p.

Porównanie treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a i b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 21 ust. 1 pkt 126 tej ustawy wyraźnie wskazuje, że zwolnienie uregulowane w ostatnim z powołanych przepisów odnosi się do przychodów ze źródła, określonego w pierwszym z nich. Pojęcia w nich użyte powinny więc być rozumiane tak samo. Trudno zakładać, że racjonalny ustawodawca nie zdawał sobie sprawy

Wyczerpanie złoża i wykonywanie rekultywacji gruntów nie stanowi w związku z tym względów technicznych, uniemożliwiających prowadzenie działalności gospodarczej i nie daje podstaw do uznania gruntu rekultywowanego, za grunt pozostały w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Przy zawarciu umowy spółki komandytowo - akcyjnych (art. 125 k.s.h.) podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) stanowi łącznie wartość wniesionych do niej wkładów przez komplementariuszy oraz wartość kapitału zakładowego wniesionego

Pojęcia "nieruchomość" i "odpłatne zbycie nieruchomości" nie zostały zdefiniowane na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie nie ma podstaw do przyjęcia innego ich znaczenia, aniżeli nadanego im na gruncie prawa cywilnego. Zgodnie z art. 47 § 1 w zw. z art. 48 Kodeksu cywilnego budynek mieszkalny, jego cześć lub udział w nim nie może być odrębnym od gruntu przedmiotem

Jeżeli okoliczności świadczące o tym, że oskarżony o kradzież udzielił pomocy w zbyciu mienia pochodzącego z tego czynu, były podane w uzasadnieniu aktu oskarżenia, przy czym zamieszczono je w opisie czynu zarzuconego osobie, która nabyła to mienie i została oskarżona o paserstwo (art. 291 § 1 k.k.), to należą one także do podstawy faktycznej oskarżenia osoby, której zarzucono popełnienie kradzieży

Wierzyciel, któremu przysługuje przewidziane w art. 532 k.c. uprawnienie do dochodzenia zaspokojenia z przedmiotów majątkowych znajdujących się w majątku osoby trzeciej nie może na podstawie tytułu wykonawczego wydanego przeciwko dłużnikowi oraz wyroku uwzględniającego skargę pauliańską wszcząć egzekucji przeciwko osobie trzeciej w celu zaspokojenia wierzytelności chronionej skargą pauliańską ani przyłączyć

Wyczerpanie złoża i rekultywacja gruntów nie stanowi względów technicznych, uniemożliwiających prowadzenie działalności gospodarczej i nie daje podstaw do uznania gruntu rekultywowanego, za grunt pozostały w rozumieniu art.5 ust. 1 pkt 1 lit. c u.p.o.l.

To, że sama sprzedaż wierzytelności stanowi po stronie nabywcy świadczenie usług nie prowadzi jednocześnie do jej opodatkowania w przypadku, gdy nie jest wykonywana przez podmiot, który nie zostanie uznany za podatnika podatku VAT, czy też w przypadku gdy usługa taka nie będzie posiadała przymiotu odpłatności.

Oświadczenie strony (wyjaśnienie złożone organowi w wykonaniu wezwania w trybie art. 155 O.p.) stanowi w postępowaniu podatkowym dowód w rozumieniu art. 180 § 1 O.p.

Przestępstwa określone w art. 220 k.k. mają charakter typów kwalifikowanych w stosunku do odpowiadających im typów unormowanych w art. 160 k.k., ze względu na sprecyzowanie w art. 220 § 1 k.k. normatywnego źródła obowiązku sprawcy jako gwaranta niezaistnienia skutku, a także na zawężeniu kręgu potencjalnych pokrzywdzonych. Między typami przestępstw z art. 220 § 1 lub 2 k.k. (leges speciales) a odpowiadającymi

Wyjątki od powszechności opodatkowania, jako wyrazu wspomnianej równości i sprawiedliwości, powinny być ściśle określone przez prawo, a podatnik nie może oczekiwać innych przywilejów podatkowych aniżeli te, jakie można ustalić na podstawie norm prawnych regulujących ulgi i zwolnienia.

Instytucja interpretacji prawa podatkowego przewidziana w przepisach Ordynacji podatkowej dotyczy generalnie uprawnień i obowiązków podmiotów określonych przez przepisy prawa jako podatnicy, płatnicy, inkasenci (z wyjątkami podanymi wyżej, a niedotyczącymi rozpoznawanej sprawy) w sferze prawa podatkowego. Nie została ona utworzona dla podmiotów funkcjonujących poza ustawami podatkowymi do informowania

Wbrew stanowisku strony skarżącej z art. 6 ust. 9 pkt 1 u.p.o.l. w powiązaniu z art. 21 § 2 i 3 oraz art. 207 Ordynacji podatkowej nie można zasadnie wyprowadzić zakazu odrębnego deklarowania podatku od nieruchomości, należnego od poszczególnych przedmiotów opodatkowania. Nie można zasadnie wyprowadzić obowiązku organu podatkowego objęcia jedną decyzją z art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej wszystkich

Wyczerpanie złoża i rekultywacja gruntów nie stanowi względów technicznych, uniemożliwiających prowadzenie działalności gospodarczej i nie daje podstaw do uznania gruntu rekultywowanego, za grunt pozostały w rozumieniu art.5 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.