Odpowiedzialność płatnika nie jest odpowiedzialnością za zobowiązanie podatkowe ciążące na podatniku. Odpowiada on za własne działanie (bądź zaniechania działania) związane z wykonywaniem przez niego ustawowych obowiązków płatnika(określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej), a nie za zobowiązanie osoby trzeciej (podatnika), co wprost wynika z art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej. Odpowiedzialność majątkowa

Odpowiedzialność płatnika nie jest odpowiedzialnością za zobowiązanie podatkowe ciążące na podatniku. Odpowiada on za własne działanie (bądź zaniechania działania) związane z wykonywaniem przez niego ustawowych obowiązków płatnika(określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej), a nie za zobowiązanie osoby trzeciej (podatnika), co wprost wynika z art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej. Odpowiedzialność majątkowa

Do umowy zawartej przez „kadłubowy” zarząd spółki z o.o. bez wymaganej do jej ważności uchwały walnego zgromadzenia lub rady nadzorczej nie ma zastosowania w drodze analogii art. 103 § 1 i 2 k.c.

Odpowiedzialność płatnika nie jest odpowiedzialnością za zobowiązanie podatkowe ciążące na podatniku. Odpowiada on za własne działanie (bądź zaniechania działania) związane z wykonywaniem przez niego ustawowych obowiązków płatnika(określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej), a nie za zobowiązanie osoby trzeciej (podatnika), co wprost wynika z art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej. Odpowiedzialność majątkowa

Odpowiedzialność płatnika nie jest odpowiedzialnością za zobowiązanie podatkowe ciążące na podatniku. Odpowiada on za własne działanie (bądź zaniechania działania) związane z wykonywaniem przez niego ustawowych obowiązków płatnika (określonych w art. 8 O.p.), a nie za zobowiązanie osoby trzeciej (podatnika), co wprost wynika z art. 30 § 4 O.p. Odpowiedzialność majątkowa płatnika nie wynika w związku

Odpowiedzialność płatnika nie jest odpowiedzialnością za zobowiązanie podatkowe ciążące na podatniku. Odpowiada on za własne działanie (bądź zaniechania działania) związane z wykonywaniem przez niego ustawowych obowiązków płatnika(określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej), a nie za zobowiązanie osoby trzeciej (podatnika), co wprost wynika z art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej. Odpowiedzialność majątkowa

Odpowiedzialność płatnika nie jest odpowiedzialnością za zobowiązanie podatkowe ciążące na podatniku. Odpowiada on za własne działanie (bądź zaniechania działania) związane z wykonywaniem przez niego ustawowych obowiązków płatnika(określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej), a nie za zobowiązanie osoby trzeciej (podatnika), co wprost wynika z art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej. Odpowiedzialność majątkowa

Odpowiedzialność płatnika nie jest bowiem odpowiedzialnością za zobowiązanie podatkowe ciążące na podatniku. Odpowiada on za własne działanie (bądź zaniechania działania) związane z wykonywaniem przez niego ustawowych obowiązków płatnika(określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej), a nie za zobowiązanie osoby trzeciej (podatnika), co wprost wynika z art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej. Odpowiedzialność

Odpowiedzialność płatnika nie jest odpowiedzialnością za zobowiązanie podatkowe ciążące na podatniku. Odpowiada on za własne działanie (bądź zaniechania działania) związane z wykonywaniem przez niego ustawowych obowiązków płatnika(określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej), a nie za zobowiązanie osoby trzeciej (podatnika), co wprost wynika z art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej. Odpowiedzialność majątkowa

Odpowiedzialność płatnika nie jest odpowiedzialnością za zobowiązanie podatkowe ciążące na podatniku. Odpowiada on za własne działanie (bądź zaniechania działania) związane z wykonywaniem przez niego ustawowych obowiązków płatnika(określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej), a nie za zobowiązanie osoby trzeciej (podatnika), co wprost wynika z art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej. Odpowiedzialność majątkowa

Niezastosowanie w danej sprawie trybu określonego w art. 200 § 1 O.p. nie jest wystarczającą przesłanką do uznania, że jest podstawa wznowienia postępowania wymieniona w art. 240 § 1 pkt 4 tej ustawy. Naruszenie przez organ odwoławczy art. 200 § 1 O.p. jest naruszeniem przepisów postępowania, które może doprowadzić do uchylenia zaskarżonej decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. p.p.s.a

Należy uznać za całkowicie chybione stanowisko prezentowane przez podatników, że opłata skarbowa od zaświadczenia o niepodleganiu podatkowi VAT stanowi dyskryminujący podatek wewnętrzny zakazany przez art. 90 TWE.

Należy uznać za całkowicie chybione stanowisko prezentowane przez podatników, że opłata skarbowa od zaświadczenia o niepodleganiu podatkowi VAT stanowi dyskryminujący podatek wewnętrzny zakazany przez art. 90 TWE.

1. Z charakteru prawnego opłaty od zaświadczenia wynika, że posiada ona cechy podobne do podatków i ceł z tym jednak, że jest ekwiwalentna tj. związana z wzajemnym, obliczalnym i konkretnym świadczeniem ze strony organów administracji publicznej. Oznacza to, że zainteresowany, uiszczając opłatę za wydania zaświadczenia, może oczekiwać wymiernego świadczenia ekwiwalentnego, a więc odpowiadającego wysokości

Należy więc odpowiedzi na pytanie, czy decyzja, która ustalała, w wyżej opisany sposób odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości niezabudowanej, którego to odszkodowania wysokość była znana i akceptowana przez osoby uprawnione, naruszała prawo w takim stopniu, że nie daje się to pogodzić ze społeczno-gospodarczymi skutkami takiej decyzji, zwłaszcza, że art. 22 ustawy dnia 12 marca 1958 r.

Sam fakt nieobecności biegłego na rozprawie wywłaszczeniowo-odszkodowawczej, prowadzonej na zasadzie przepisów ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości, nie musi jeszcze świadczyć o rażącym naruszeniu prawa, jeśli wydana opinia dotyczy jedynie gruntu i jest prawidłową. Ustalenie odszkodowania nastąpić powinno bowiem nie tyle "po wysłuchaniu biegłych" a "po wysłuchaniu

Art. 51 ustawy - Prawo budowlane w postępowaniu o wydanie pozwolenia na użytkowanie znajduje zastosowanie wówczas, gdy inwestor jest w posiadaniu pozwolenia na budowę, to jest ostatecznej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwolenia na budowę, ale w toku kontroli okaże się, że obiekt został zrealizowany niezgodnie z projektem budowlanym.

Brak udziału biegłych w rozprawie wywłaszczeniowo-odszkodowawczej w postępowaniu prowadzonym na zasadzie ustawy wywłaszczeniowej z 1958 r. stanowi rażące naruszenie prawa, w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.

Organ musi zostać zawiadomiony o fakcie ustanowienia pełnomocnika w danej konkretnej sprawie poprzez złożenie dokumentu pełnomocnictwa do akt. Przez akta, o których mowa w art. 33 § 3 k.p.a. należy rozumieć akta konkretnego postępowania administracyjnego. W orzecznictwie sądowym podkreśla się, że organ administracji nie ma obowiązku poszukiwania pełnomocnictwa w aktach innych niż akta konkretnej sprawy

Należy uznać za całkowicie chybione stanowisko prezentowane przez podatników, że opłata skarbowa od zaświadczenia o niepodleganiu podatkowi VAT stanowi dyskryminujący podatek wewnętrzny zakazany przez art. 90 TWE.

Nie można przyjąć wadliwej wykładni zapisów miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego gminy, który co do terenu, na którym położone są działki stanowił, że jest to obszar oznaczony na rysunku planu symbolem RP - tereny upraw polowych - użytkowanie bez zmian. Rodzaju inwestycji objętej decyzją o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu nie można zaliczyć do obiektów pozostających

Zastosowanie grzywny, która jest jedynym środkiem przymuszającym w systemie środków egzekucyjnych ma na celu przymuszenie do wykonania, a gdy to przymuszenie będzie skuteczne, przepisy prawa przewidują obowiązek umorzenia grzywny lub zwrot uiszczonej lub ściągniętej grzywny w całości lub części. Jest to środek egzekucyjny odpowiadający zasadzie najłagodniejszego środka egzekucyjnego. Brak skuteczności

Poszukiwanie innych dokumentów w celu dodatkowego prowadzenia postępowania dowodowego naruszałoby przepis art. 106 § 3 P.p.s.a., gdyż rolą sądu administracyjnego jest kontrola zgodności wydanej decyzji administracyjnej z prawem, a nie wyjaśnianie i ustalanie stanu faktycznego sprawy, należące do obowiązków organów prowadzących postępowanie administracyjne.

Zawarta umowa o dożywocie ma charakter odpłatny. O opłatnym charakterze umowy dożywocia miała także świadomość sama podatniczka twierdząc we wniosku interpretacyjnym, że wartość lokalu, jak i wartość świadczeń, do których będą zobowiązani nabywcy wzajemnie się znoszą. Cena odpłatnego zbycia nie musi być wyrażona w pieniądzu, bowiem zapłatą za przeniesienie własności była inna forma przysporzenia majątkowego