W sytuacji niepewności co rzeczywistej daty odbioru przesyłki, należycie dbająca o swoje interesy strona postępowania powinna była podjąć czynności zmierzające do jej ustalenia, oraz że brak takich działań świadczy o niedbalstwie, które stosownie do art. 162 § 1 O.p. wyklucza przywrócenie terminu do dokonania uchybionej czynności procesowej.

W sytuacji niepewności co rzeczywistej daty odbioru przesyłki, należycie dbająca o swoje interesy strona postępowania powinna była podjąć czynności zmierzające do jej ustalenia, oraz że brak takich działań świadczy o niedbalstwie, które stosownie do art. 162 § 1 O.p. wyklucza przywrócenie terminu do dokonania uchybionej czynności procesowej.

Przepis art. 149 O.p. przewiduje zastępczy sposób doręczania pism. Zastosowanie omawianego trybu doręczenia jest możliwe wówczas, gdy adresat chwilowo nie przebywa w miejscu zamieszkania, natomiast pełnoletni domownik, sąsiad lub dozorca, podjął się oddania pisma adresatowi. Warunkiem uznania za skuteczne doręczenia w tym trybie jest również pokwitowanie odbioru pisma przez domownika, sąsiada lub dozorcę

Wymogi logiki i ekonomiki procesowej nakazują przyjąć, że rozpatrzenie sprawy z wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania w trybie art. 162 O.p. jest na osi czasu etapem następującym po wydaniu postanowienia stwierdzającego uchybienie temu terminowi na podstawie art. 228 § 1 pkt 2 O.p., niezależnie od tego, kiedy ów wniosek został złożony (po wniesieniu odwołania, czy jednocześnie z nim

O możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje faktycznie ich poniesienie.

Wymogi logiki i ekonomiki procesowej nakazują przyjąć, że rozpatrzenie sprawy z wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania w trybie art. 162 Ordynacji podatkowej jest na osi czasu etapem następującym po wydaniu postanowienia stwierdzającego uchybienie temu terminowi na podstawie art. 228 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, niezależnie od tego, kiedy ów wniosek został złożony (po wniesieniu

Sprzedaż, na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomości, nieruchomości gruntowej użytkownikowi wieczystemu, który stał się takowym przed 1 maja 2004 r., nie stanowi przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż nie można na nabywcę użytkowania wieczystego przenieść prawa, którym już dysponuje.

Wymogi logiki i ekonomiki procesowej nakazują przyjąć, że rozpatrzenie sprawy z wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania w trybie art. 162 Ordynacji podatkowej jest na osi czasu etapem następującym po wydaniu postanowienia stwierdzającego uchybienie temu terminowi na podstawie art. 228 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, niezależnie od tego, kiedy ów wniosek został złożony (po wniesieniu

Dyspozycja art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a u.p.d.o.f. ma na celu zapewnienie, że cała kwota pomocy przekazanej ze środków UE będzie przeznaczona na realizację programów operacyjnych na poszczególnych szczeblach, a na pewno nie została ustanowiona w celu dofinansowywania budżetów państw członkowskich poprzez opodatkowanie dochodów podmiotów bezpośrednio realizujących cele projektów. Bez znaczenia w związku

W sytuacji niepewności co rzeczywistej daty odbioru przesyłki, należycie dbająca o swoje interesy strona postępowania powinna była podjąć czynności zmierzające do jej ustalenia, oraz że brak takich działań świadczy o niedbalstwie, które stosownie do art. 162 § 1 Ordynacji podatkowej wyklucza przywrócenie terminu do dokonania uchybionej czynności procesowej.

Od 1 stycznia 2009 r., w sytuacji rozliczenia przez podatnika, z tytułu określonej czynności, należnego podatku od towarów i usług w okresie rozliczeniowym wcześniejszym od tego, w którym powstał z jej tytułu obowiązek podatkowy, a tym samym powstania zaległości podatkowej w tymże późniejszym okresie rozliczeniowym, zaliczenie nadpłaty na poczet tej zaległości podatkowej następuje - na podstawie art

Przepis art. 285f § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej: „P.p.s.a.”) w związku z odpowiednim stosowaniem art. 220 § 3 P.p.s.a. stanowi podstawę do odrzucenia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia dopiero po uprzednim bezskutecznym wezwaniu do uiszczenia opłaty.

Wymogi logiki i ekonomiki procesowej nakazują przyjąć, że rozpatrzenie sprawy z wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania w trybie art. 162 O.p. jest na osi czasu etapem następującym po wydaniu postanowienia stwierdzającego uchybienie temu terminowi na podstawie art. 228 § 1 pkt 2 O.p., niezależnie od tego, kiedy ów wniosek został złożony (po wniesieniu odwołania, czy jednocześnie z nim

Art. 149 O.p. przewiduje zastępczy sposób doręczania pism. Zastosowanie omawianego trybu doręczenia jest możliwe wówczas, gdy adresat chwilowo nie przebywa w miejscu zamieszkania, natomiast pełnoletni domownik, sąsiad lub dozorca, podjął się oddania pisma adresatowi. Warunkiem uznania za skuteczne doręczenia w tym trybie jest również pokwitowanie odbioru pisma przez domownika, sąsiada lub dozorcę,

Wymogi logiki i ekonomiki procesowej nakazują przyjąć, że rozpatrzenie sprawy z wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania w trybie art. 162 O.p. jest na osi czasu etapem następującym po wydaniu postanowienia stwierdzającego uchybienie temu terminowi na podstawie art. 228 § 1 pkt 2 O.p., niezależnie od tego, kiedy ów wniosek został złożony (po wniesieniu odwołania, czy jednocześnie z nim

Wydanie postanowienia o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania na podstawie art. 162 i art. 163 § 2 O.p. nie wyłącza konieczności wydania odrębnego postanowienia o którym mowa w art. 228 § 1 pkt 2 O.p. tj. postanowienia stwierdzającego uchybienie terminowi do wniesienia odwołania.

W sytuacji niepewności co rzeczywistej daty odbioru przesyłki, należycie dbająca o swoje interesy strona postępowania powinna była podjąć czynności zmierzające do jej ustalenia, oraz że brak takich działań świadczy o niedbalstwie, które stosownie do art. 162 § 1 Ordynacji podatkowej wyklucza przywrócenie terminu do dokonania uchybionej czynności procesowej.

Wymogi logiki i ekonomiki procesowej nakazują przyjąć, że rozpatrzenie sprawy z wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania w trybie art. 162 Ordynacji podatkowej jest na osi czasu etapem następującym po wydaniu postanowienia stwierdzającego uchybienie temu terminowi na podstawie art. 228 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, niezależnie od tego, kiedy ów wniosek został złożony (po wniesieniu

Jeżeli ustawodawca przyznaje podmiotowi krajowemu uprawnienie do żądania odsetek za opóźnienie w wypłacie należnego mu zwrotu, będącego rezultatem realizacji przez niego prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów poczynionych w Polsce, wykorzystywanych do czynności wykonywanych (opodatkowanych) na terytorium kraju, to nie ma podstaw, aby w gorszej sytuacji prawnej znajdował się podmiot zagraniczny

Interpretacja indywidualna jest tylko i wyłącznie oceną stanowiska wnioskodawcy wyrażoną przez organ interpretacyjny, do której wnioskodawca (podatnik) nie musi się zastosować. Nie jest ona dla niego wiążąca.

Żaden ze wskazanych przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej nie nakłada na adresata wniosku o jej udostępnienie, obowiązku sporządzania odpisu żądanego dokumentu, a z art. 12 ust. 2 ustawy wprost wynika, że wystarczające dla uwzględnienia wniosku jest skopiowanie dokumentacji. Należy w tej sytuacji uznać, że „sposób i forma udostępnienia informacji publicznej wskazane we wniosku, o których

1. Z brzmienia przepisu art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. a)-f) u.p.d.o.f. nie wynika, aby możliwa była sytuacja, iż podatnik nabywa prawo do ulgi (w ramach kontynuacji) nie poprzez poniesienie wydatków na cele określone w art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. a)-f) u.p.d.o.f. i ich odliczenie przed 1 stycznia 2002 r., ale poprzez zakup lokalu, w związku z adaptacją którego na cele mieszkaniowe wydatki poniosła osoba

W przypadku dziedziczenia ustawodawca określił moment powstania obowiązku podatkowego na dzień uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku (art. 4a ust. 1 u.p.s.d.). Powyższa zasada odnosi się do sytuacji, w której spadkobierca ma wiedzę o toczącym się postępowaniu w sprawie stwierdzenia nabycia spadku, a więc sam składa stosowny wniosek lub uczestniczy w tym postępowaniu zakończonym

Zarzutami naruszenia prawa materialnego nie można zwalczać ustaleń faktycznych.