Dla określenia metody ustalenia kosztów uzyskania przychodu w razie sprzedaży udziałów w sp. z o. o. miarodajny był art. 23 ust. 1 punkt 38 u.p.d.o.f. Niezależnie bowiem od tego, czy chodzi o przychód powstający w wyniku sprzedaży udziałów w spółce z o. o., czy też o przychód powstający w wyniku objęcia akcji w spółce akcyjnej w zamian za przekazanie tej spółce udziałów w spółce z o. o., to ustalanie

Skoro powstające z mocy prawa zaliczenie nadpłaty wymaga formalnego potwierdzenia (postanowienia), tak po odpadnięciu przyczyn powstania tego zaliczenia (w tym przypadku decyzji wymiarowych) i jego wygaśnięciu z mocy prawa, należy to potwierdzenie usunąć z obrotu prawnego.

Wykonywanie posiadania przez współwłaściciela nieruchomości może prowadzić do zasiedzenia udziału innego współwłaściciela przez wyraźne zamanifestowanie, że wykracza ono poza uprawnienia realizowane w ramach udziału we własności i wskazuje na wolę władania całą nieruchomością jako właściciel, a nie współwłaściciel.

Utrata mocy obowiązującej art. 103 k.p. oraz wydanego na jego podstawie rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz.U. Nr 103, poz. 472 ze zm.) wskutek wejścia w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 31 marca 2009 r., K

Zarzut naruszenia prawa materialnego nie może służyć podważaniu poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych.

Skoro przepisy prawa podatkowego nie precyzują jakie dowody stanowią podstawę do ustalenia przesłanek "zasady wzajemności", to zgodnie z art. 180 O.p. dopuszczalny jest każdy dowód, który przyczyniłby się do wyjaśnienia sprawy. Nie było zatem podstaw do ograniczania środków dowodowych, który mogłyby tą kwestię wyjaśnić. Jednym ze sposobów wyjaśnienia tej kwestii mogłaby być wymiana not dyplomatycznych

Przyjmuje się, że dane z ewidencji gruntów i budynków mają walor dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 194 O.p.., to zaniechanie przez organ podatkowy odwołania się w toku postępowania podatkowego do tych danych prowadzi również do rażącego naruszenia art. 194 O.p. Podstawą stwierdzenia nieważności decyzji może być rażące naruszenie każdego przepisu prawa, w tym również procesowego. Musi to być

Poniesienie nie każdego rodzaju wydatku związanego z celem mieszkaniowym powoduje utratę prawa do odliczenia wydatków na spłatę odsetek, a jedynie takich wydatków, które są wymienione w katalogu z art. 26 b ust. 2 pkt 7 u.p.d.of.

Dokonując interpretacji pojęcia "rażące naruszenie prawa" przyjąć należy, że rażące naruszenie prawa występuje w sytuacji, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa, a charakter tego naruszenia powoduje przy tym, że decyzja taka nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa.

Obowiązek przedstawienia stanu sprawy obejmuje nie tylko opisanie dotychczasowego przebiegu postępowania i rozstrzygnięć organów, ale także wyjaśnienie przez sąd, jaki stan faktyczny przyjął za podstawę faktyczną rozstrzygnięcia.

Skoro powszechnie przyjmuje się, że dane z ewidencji gruntów i budynków mają walor dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 194 O.p., to zaniechanie przez organ podatkowy odwołania się w toku postępowania podatkowego do tych danych prowadzi do rażącego naruszenia art. 194 O.p. Podstawą stwierdzenia nieważności decyzji może być rażące naruszenie każdego przepisu prawa, w tym również procesowego. Musi

Zwrot nadpłaty, dokonany na podstawie ustawy z dnia 09 maja 2008r. o zwrocie nadpłaty w podatku akcyzowym zapłaconym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego albo importu samochodu osobowego (Dz. U. Nr 118 poz.745), modyfikuje wielkość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym i w konsekwencji zmniejsza podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług.

Zatrudnienie nie musi w każdych warunkach nosić znamion zatrudnienia pracowniczego. Korzystając z zasady swobody umów, strony mogą bowiem dowolnie, według swego uznania, ukształtować treść i cel stosunku prawnego, byleby nie sprzeciwiały się one właściwości (naturze) tego stosunku, bezwzględnie obowiązującym przepisom prawa lub zasadom współżycia społecznego (art. 3531 Kodeksu cywilnego). Jednak kwalifikacja

Moc wiążąca orzeczenia w odniesieniu do sądów sprawia, że muszą one przyjmować, iż dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak stwierdzono w prawomocnym orzeczeniu. Inaczej zagrożone byłoby ratio legis art. 170 P.p.s.a. polegające na zagwarantowaniu spójności i logiki działania organów państwa oraz na zapobieżeniu współistnieniu w obrocie prawnym orzeczeń "nie do pogodzenia w całym systemie sprawowania

Protokół badania ksiąg jest swoistym aktem administracyjnym, którego sporządzanie jak i kwestionowanie powinno odbywać się w zgodzie z procedurą opisaną w art. 193 § 6 - 8 Ordynacji podatkowej. Dopiero wykorzystanie tego trybu postępowania daje podstawę do skutecznego kwestionowania ksiąg w określonym zakresie na dalszym etapie postępowania podatkowego. Wprowadzenie przez ustawodawcę specjalnego trybu

Moc wiążąca orzeczenia w odniesieniu do sądów sprawia, że muszą one przyjmować, iż dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak stwierdzono w prawomocnym orzeczeniu.

Każdy organ administracji publicznej uzyskuje swoje kompetencje w drodze prawnej. Jego uprawnienie do stosowania środków o charakterze władczym musi bowiem każdorazowo i jednoznacznie wynikać z ustawy lub z wydanych na jej podstawie przepisów powszechnie obowiązujących.

Otrzymanie faktury, i to w oryginale, jest niezbędnym warunkiem odliczenia i nie może być uznane za kwestię drugorzędną. Oczywiście, nie oznacza to, że stanowi ona w tym zakresie warunek wystarczający, ponieważ podatek wykazany w fakturze może zostać odliczony w szczególności wyłącznie wtedy, gdy faktura ta odzwierciedla rzeczywiście dokonaną czynność opodatkowaną. Jedynie w takim kontekście można

Niedopuszczalna zatem byłaby sytuacja, gdyby wskutek innego wyroku te same okoliczności faktyczne organy zobowiązane były oceniać odmiennie dla potrzeb podatku od towarów i usług. Tego rodzaju odmienność byłaby nie do pogodzenia z zasadą prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, przewidzianą w art. 121 § 1 O.p., przywołanego pośród podstaw kasacyjnych.

Niedopuszczalna byłaby sytuacja, gdyby wskutek innego wyroku te same okoliczności faktyczne organy zobowiązane były oceniać odmiennie dla potrzeb podatku od towarów i usług. Tego rodzaju odmienność byłaby nie do pogodzenia z zasadą prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, przewidzianą w art. 121 § 1 O.p., przywołanego pośród podstaw kasacyjnych.

Moc wiążąca orzeczenia w odniesieniu do sądów sprawia, że muszą one przyjmować, iż dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak stwierdzono w prawomocnym orzeczeniu . Inaczej zagrożone byłoby ratio legis art. 170 P.p.s.a. polegające na zagwarantowaniu spójności i logiki działania organów państwa oraz na zapobieżeniu współistnieniu w obrocie prawnym orzeczeń "nie do pogodzenia w całym systemie sprawowania

Niedopuszczalna byłaby sytuacja, gdyby wskutek innego wyroku te same okoliczności faktyczne organy zobowiązane były oceniać odmiennie dla potrzeb podatku od towarów i usług. Tego rodzaju odmienność byłaby nie do pogodzenia z zasadą prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, przewidzianą w art. 121 § 1 O.p., przywołanego pośród podstaw kasacyjnych.

Niedopuszczalna byłaby sytuacja, gdyby wskutek innego wyroku te same okoliczności faktyczne organy zobowiązane były oceniać odmiennie dla potrzeb podatku od towarów i usług. Tego rodzaju odmienność byłaby nie do pogodzenia z zasadą prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, przewidzianą w art. 121 § 1 O.p., przywołanego pośród podstaw kasacyjnych.

Przyjęcie poglądu, że Skarb Państwa nie ponosi żadnych konsekwencji za niedokonanie zwrotu w określonym prawem terminie, prowadziłoby do sytuacji, w której funkcja ochronna tego terminu byłaby fikcją. Nie do zaaprobowania jest więc wynikający ze stanowiska organu pogląd, że termin zwrotu podatku podmiotowi zagranicznemu został ustanowiony jako lex imperfecta. Stanowiska takiego nie dałoby się pogodzić