W kolejnym postępowaniu, w którym pojawia się dana kwestia, nie może być już ona ponownie badana.

Z uwagi na unormowanie art. 285a § 1 Ordynacji podatkowej i wynikającą z niego możliwość prowadzenia czynności kontrolnych, poza siedzibą kontrolowanego oraz miejscem prowadzenia przez niego działalności, w innym miejscu przechowywania dokumentacji, w sprawie nie doszło do naruszenia powołanego przepisu poprzez prowadzenie kontroli w siedzibie organu podatkowego, w której znajdowała się zabezpieczona

Z uwagi na unormowanie art. 285a § 1 Ordynacji podatkowej i wynikającą z niego możliwość prowadzenia czynności kontrolnych, poza siedzibą kontrolowanego oraz miejscem prowadzenia przez niego działalności, w innym miejscu przechowywania dokumentacji, w sprawie nie doszło do naruszenia powołanego przepisu poprzez prowadzenie kontroli w siedzibie organu podatkowego, w której znajdowała się zabezpieczona

Za całkowicie niezasadne należało uznać stwierdzenie o naruszeniu art. 285a § 1 Ordynacji podatkowej, którego strona dopatrywała się w tym, że należące do niej dokumenty podatkowe zostały zarekwirowane i przekazane na przechowanie organowi podatkowemu.

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. wykładnia przepisów art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, pozwalająca w zgodzie z art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy (art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE) na opodatkowanie przekazywanych towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, musi zostać uznane za niedopuszczalną wykładnię contra legem, naruszającą przy tym art. 217 i art. 2 Konstytucji.

Dla prawidłowego odczytania zakresu związania niejednokrotnie trzeba odwoływać się do uzasadnienia tegoż orzeczenia. W istocie więc okoliczności stwierdzone w uzasadnieniu pomagają, jak w roztrząsanym tu przypadku, wyznaczyć granice związania wynikającego z analizowanego tu unormowania.

1. Dla zastosowania art. 296 ust. 2 pkt 2 Prawa własności przemysłowej istotne jest, czy dla oznaczenia towarów używany jest znak identyczny lub podobny do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych i czy ze względu na to użycie zachodzi ryzyko wprowadzania odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem towarowym zarejestrowanym

Wobec tego, że w decyzjach podatkowych przekonywująco wyjaśniono, że zwrot VAT uzyskany przez skarżących był zwrotem poniesionych wcześniej w roku podatkowym wydatków przy nabyciu towarów i usług (VAT naliczony) niezrozumiałe i niezasadne jest konsekwentne stanowisko skarżącego, że zwroty VAT były źródłem pokrycia wydatków roku podatkowego.

NSA nie może domyślać się intencji autora skargi kasacyjnej, doprecyzowywać sformułowanych w niej zarzutów czy ich uzasadnienia.

Katalog metod określonych przez ustawodawcę w art. 23 § 3 Ordynacji podatkowej nie stanowi katalogu zamkniętego. Ustawodawca nie był bowiem w stanie przewidzieć ogromnej różnorodności stanów faktycznych, z którymi przy wyborze metody oszacowania organy podatkowe są zmuszone się zderzyć. Nie mniej jednak wskazane w ustawie metody wydały się mu na tyle różnorodne, że stwierdzenie, iż nie jest możliwe

Przepis art. 135 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie może być podstawą wycinkowej oceny postępowania dowodowego, prowadzonego w ramach postępowania podatkowego, w wyniku którego wydano zaskarżoną decyzję.

Podatnicy nie mogą zatem skorzystać z prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w sytuacji, gdy rzecz nie jest kompletna i zdatna do użytku.

Z uwagi na unormowanie art. 285a § 1 Ordynacji podatkowej i wynikającą z niego możliwość prowadzenia czynności kontrolnych, poza siedzibą kontrolowanego oraz miejscem prowadzenia przez niego działalności, w innym miejscu przechowywania dokumentacji, w sprawie nie doszło do naruszenia powołanego przepisu poprzez prowadzenie kontroli w siedzibie organu podatkowego, w której znajdowała się zabezpieczona

Związanie granicami skargi kasacyjnej prowadzi do wniosku, że stawiane zarzuty muszą być formułowane precyzyjnie, bowiem NSA nie może domyślać się intencji autora skargi kasacyjnej, doprecyzowywać sformułowanych w niej zarzutów czy ich uzasadnienia.

Z uwagi na unormowanie art. 285a § 1 Ordynacji podatkowej i wynikającą z niego możliwość prowadzenia czynności kontrolnych, poza siedzibą kontrolowanego oraz miejscem prowadzenia przez niego działalności, w innym miejscu przechowywania dokumentacji, w sprawie nie doszło do naruszenia powołanego przepisu poprzez prowadzenie kontroli w siedzibie organu podatkowego, w której znajdowała się zabezpieczona

Wobec tego, że w decyzjach podatkowych przekonywująco wyjaśniono, że zwrot VAT uzyskany przez skarżących był zwrotem poniesionych wcześniej w roku podatkowym wydatków przy nabyciu towarów i usług (VAT naliczony) niezrozumiałe i niezasadne jest konsekwentne stanowisko skarżącej, że zwroty VAT były źródłem pokrycia wydatków roku podatkowego.

Z uwagi na unormowanie art. 285a § 1 Ordynacji podatkowej i wynikającą z niego możliwość prowadzenia czynności kontrolnych, poza siedzibą kontrolowanego oraz miejscem prowadzenia przez niego działalności, w innym miejscu przechowywania dokumentacji, w sprawie nie doszło do naruszenia powołanego przepisu poprzez prowadzenie kontroli w siedzibie organu podatkowego, w której znajdowała się zabezpieczona

Z uwagi na unormowanie art. 285a § 1 Ordynacji podatkowej i wynikającą z niego możliwość prowadzenia czynności kontrolnych, poza siedzibą kontrolowanego oraz miejscem prowadzenia przez niego działalności, w innym miejscu przechowywania dokumentacji, w sprawie nie doszło do naruszenia powołanego przepisu poprzez prowadzenie kontroli w siedzibie organu podatkowego, w której znajdowała się zabezpieczona

W świetle powyższego przepisu za koszty uzyskania przychodu uznaje się wydatki faktycznie poniesione i prawidłowo udokumentowane, mające na celu uzyskanie przychodu. Nie mogą być uznane za dowody potwierdzające poniesienie kosztów faktury nieodzwierciedlające rzeczywistych operacji gospodarczych.

Skoro czynności wykonywane przez pracowników zatrudnionych w spółce powiązanej ze stroną skarżącą osobą zarządzającego prezesa, która świadczyła na rzecz strony skarżącej usługi marketingowe zaliczone do kosztów uzyskania przychodów skarżącej, miały charakter marketingowy i akwizycyjnych, czyli pokrywający się z usługami już raz zaliczonymi do kosztów uzyskania przychodów, to ponowne zaliczenie ich

Ustalenie dodatkowego zobowiązania na podstawie art. 109 ust. 4 u.p.t.u. uzależnione jest od stwierdzenia nieprawidłowości w rozliczeniu podatku VAT za dany okres rozliczeniowy.

Ustalenie dodatkowego zobowiązania na podstawie art. 109 ust. 4 u.p.t.u. uzależnione jest od stwierdzenia nieprawidłowości w rozliczeniu podatku VAT za dany okres rozliczeniowy.

Konieczna jest zgodność podmiotowa i przedmiotowa faktury z rzeczywiście zawartą umową sprzedaży. Jeśli tej zgodności nie ma, to nie ma też eksportu w rozumieniu art. 4 ust. 4 ustawy o VAT. Dlatego bez znaczenia jest to, że towar opuścił terytorium Polski, skoro nie odbyło się to w ramach umowy z podmiotem widniejącym na fakturze jako strona transakcji.

Nie każde naruszenie przepisów postępowania sądowego może stanowić podstawę kasacyjną, ale tylko takie, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.