Status podatnika podatku od towarów i usług jest determinowany przez to, kogo obciążą ryzyko prowadzonej działalności opodatkowanej. W tym przecież celu sformułowano w analizowanej tu regulacji przymiot, zgodnie z którym podatnikiem podatku od towarów i usług jest podmiot wykonujący czynności opodatkowane (spełniające dalsze jeszcze warunki, które tu nie mają znaczenia) we własnym imieniu i na własny

Aczkolwiek postępowanie w przedmiocie podatku od towarów i usług ma charakter samodzielny, to jednak niektóre parametry mające wpływ na jego wymiar pozostają w ścisłym związku z parametrami decydującymi o wymiarze innych podatków (np. dochodowych).

Status podatnika podatku od towarów i usług jest determinowany przez to, kogo obciążą ryzyko prowadzonej działalności opodatkowanej.

Status podatnika podatku od towarów i usług jest determinowany przez to, kogo obciążą ryzyko prowadzonej działalności opodatkowanej.

Status podatnika podatku od towarów i usług jest determinowany przez to, kogo obciążą ryzyko prowadzonej działalności opodatkowanej.

Obowiązkiem wszelkich organów publicznych, w tym sądów administracyjnych jest eliminowanie wątpliwości co do prawa, a nie ich mnożenie poprzez odwoływanie się do intuicji jako źródła wiedzy. W tak złożonej materii, którą jest prawo podatkowe, wykładnia musi spełniać rygorystycznie zakreślone wymagania tak co do sposobu (metody) jej przeprowadzania, jak i weryfikowalności uzyskanych wyników.

Chcąc skutecznie zakwestionować prawidłowość danych wynikających z ewidencji, strona powinna uruchomić odpowiedni tryb weryfikacji zamieszczonych w niej danych (zwrócić się w tej sprawie do organu prowadzącego ewidencję ze stosownym wnioskiem).

Nie może być wątpliwości co do tego, że w sprawach o szczególnym stopniu złożoności, a zwłaszcza takich, w których prowadzone są odrębne, dotyczące ich poszczególnych aspektów postępowania, zapadające tak w postępowaniu przed organami administracji publicznej, jak i sądami administracyjnymi rozstrzygnięcia powinny być opatrzone jasnym, logicznym i oddającym istotę rozpatrywanego problemu, uzasadnieniem

Pojęcie "zbiornik retencyjny" odniosło ono do sztucznego zbiornika wodnego, który powstał w wyniku zatamowania wód rzecznych przez zaporę wodną.

Zadatek nie tylko może być traktowany jako zabezpieczenie wykonania umowy i odszkodowanie z tytułu jej niewykonania, ale zadatek przede wszystkim jest zaliczany na poczet ceny (art. 394 § 2 k.c.). Wobec tego zapłata zadatku, jak to przewiduje art. 19 ust. 11 ustawy o VAT powoduje powstanie obowiązku podatkowego.

Przepis art. 77 § 4 o.p. nie może być rozpatrywany w oderwaniu od innych przepisów tego rozdziału, w tym art. 72 o.p.

Każda przedpłata, zaliczka, czy też rata wpłacana na poczet ceny przyszłego świadczenia i otrzymana przez podmiot, który ma dostarczyć towar, powodować będzie powstanie obowiązku podatkowego w stosunku do tej płatności. A więc jeżeli zadatek będzie mógł być zaliczony na poczet ceny, jego otrzymanie powoduje zastosowanie art. 19 ust. 11 ustawy o VAT.

Podstawą stwierdzenia nieważności decyzji może być rażące naruszenie każdego przepisu prawa, w tym również procesowego. Jednakże wada wskazująca na nieważność decyzji musi tkwić w samej decyzji, a to znaczy, iż z reguły jest następstwem rażącego naruszenia prawa materialnego. Nie będzie zatem uzasadniać stwierdzenia nieważności decyzji naruszenie przepisów postępowania, nawet o charakterze rażącym,

Błędne zastosowanie przepisów materioalnoprawnych każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. Tym samym oznacza to brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie nie zostaną zakwestionowane ustalenia faktyczne, na których oparto skarżone rozstrzygnięcie.

Przepis art. 77 § 4 o.p. nie może być rozpatrywany w oderwaniu od innych przepisów tego rozdziału, w tym art. 72 o.p.

Przepis art. 77 § 4 O.p. nie może być rozpatrywany w oderwaniu od innych przepisów tego rozdziału, w tym art. 72 ustawy. Wniosek w przedmiocie zwrotu nadpłaty podlegałby rozpatrzeniu, gdyby został złożony - w warunkach określonych w art. 77 § 3 O.p. - przed wydaniem nowej decyzji.

W postępowaniu w sprawie przychodów pochodzących z nieujawnionych źródeł obowiązuje szczególna zasada rozkładu ciężaru dowodu. Jest ono bowiem dwuetapowe. W pierwszej fazie obowiązkiem organów podatkowych jest wykazanie jakie wydatki zostały przez podatnika poniesione i że te wydatki przekraczają wartość zgromadzonego mienia w danym roku podatkowym i w związku z tym zachodzą przesłanki do uznania,

Pojęcie "zbiornik retencyjny" odniosło ono do sztucznego zbiornika wodnego, który powstał w wyniku zatamowania wód rzecznych przez zaporę wodną.

Przepis art. 77 § 4 O.p. nie może bowiem być rozpatrywany w oderwaniu od innych przepisów tego rozdziału, w tym art. 72 O.p. Wniosek w przedmiocie zwrotu nadpłaty podlegałby rozpatrzeniu, gdyby został złożony - w warunkach określonych w art. 77 § 3 O.p. - przed wydaniem nowej decyzji.

W sprawach o szczególnym stopniu złożoności, a zwłaszcza takich, w których prowadzone są odrębne, dotyczące ich poszczególnych aspektów postępowania, zapadające tak w postępowaniu przed organami administracji publicznej, jak i sądami administracyjnymi rozstrzygnięcia powinny być opatrzone jasnym, logicznym i oddającym istotę rozpatrywanego problemu, uzasadnieniem. Podobnie zresztą podmioty korzystające

Do zasobów mieszkaniowych spółdzielni nie można zaliczyć lokali użytkowych, jeśli nie są one niezbędne do prawidłowego korzystania z lokali mieszkalnych.

Podstawą stwierdzenia nieważności decyzji może być rażące naruszenie każdego przepisu prawa, w tym również procesowego.

Podstawą stwierdzenia nieważności decyzji może być rażące naruszenie każdego przepisu prawa, w tym również procesowego. Jednakże wada wskazująca na nieważność decyzji musi tkwić w samej decyzji, a to znaczy, iż z reguły jest następstwem rażącego naruszenia prawa materialnego. Nie będzie zatem uzasadniać stwierdzenia nieważności decyzji naruszenie przepisów postępowania, nawet o charakterze rażącym,

W ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, odmiennie niż w przypadku ustawy o podatku rolnym lub ustawy o podatku leśnym, brak jest bezpośredniego odniesienia do ewidencji gruntów i budynków. W związku z tym, dla celów wymiaru podatku od nieruchomości, zwłaszcza w sytuacji, gdy ewidencja pewnej kategorii nie uwzględnia np. budowli, o wymiarze podatku od nieruchomości decyduje wystąpienie zdarzenia