Fiskus nie może wydać decyzji po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Jeśli nie naruszono art. 116 § 1 O.p., to nie uchybiono także zasadzie wyprowadzanej z art. 2 Konstytucji RP.

Sam fakt uchylenia decyzji organu podatkowego pierwszej instancji nie może powodować, że zapłacony podatek w wysokości określonej decyzją tego organu staje się tylko z tego powodu podatkiem nienależnym, a więc nadpłatą ze skutkami przewidzianymi w art. 72 i następnych O.p. Zapłatę jako czynność powodującą wygaśnięcie zobowiązania podatkowego trzeba rozpatrywać w kontekście stanu prawnego istniejącego

Jeśli nie naruszono art. 116 § 1 O.p., to nie uchybiono także zasadzie wyprowadzanej z art. 2 Konstytucji RP.

Warunkiem koniecznym dla uznania, iż strona powołała się we wniesionej skardze kasacyjnej na jedną z podstaw kasacji jest wskazanie, jakie przepisy oznaczone numerem artykułu, paragrafu, ustępu, punktu lub literą, zostały naruszone. Wspomniany brak powoduje, że nie zostały spełnione wymagania wynikające z treści art. 176 p.p.s.a., mające niejako z założenia dyscyplinować podmioty wnoszące wysoce sformalizowany

Przyjęcie, że zaległość podatkowa z tytułu zawyżenia i otrzymania nienależnego lub w wysokości wyższej od należnej kwoty zwrotu podatku może być dochodzona przez organy podatkowe bezterminowo byłoby sprzeczne z zasadą demokratycznego państwa prawnego, a przede wszystkim z wynikającą z tej reguły zasadą pewności prawa i bezpieczeństwa prawnego.

Pojęcie przychodów ze stosunku pracy, zdefiniowane w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma szerszy zakres niż wynagrodzenie za pracę, określone w art. 78 § 2 Kodeksu pracy.

Jeśli nie naruszono art. 116 § 1 O.p., to nie uchybiono także zasadzie wyprowadzanej z art. 2 Konstytucji RP.

Organy podatkowe nie są zobowiązane z urzędu do prowadzenia postępowania w celu zweryfikowania przyczyn nieobecności ukaranego, ponieważ to do wyzwanego należy racjonalne usprawiedliwienie swojej nieobecności.

Właściwym momentem do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki jest okres dwóch tygodni od dnia, w którym jej majątek nie wystarcza na zaspokojenie długów, chyba że wcześniej zaistniał obowiązek zgłoszenia wniosku wobec zaprzestania płacenia długów spółki.

Porównując możliwość przewidzianą w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT z 2004r. dokonania odliczenia podatku naliczonego (choć w niepełnej wysokości), z zupełnym brakiem takiej możliwości pod rządami art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT z 1993r. nie można nie dojść do wniosku, że unormowanie w tym przedmiocie wprowadzone ustawą z 2004r. nie rozszerza zakresu ograniczenia przewidzianego poprzednio, a wręcz jest

Podstawę wznowienia postępowania stanowiła przesłanka z art. 240 § 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej, gdyż stwierdzenie nieważności postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 4 września 2007 r. stanowiło fakt prawotwórczy w następstwie, którego nie mogło być wydane zaskarżone postanowienie. Unieważnienie postanowienia wydanego w pierwszej instancji spowodowało, że odpadła podstawa prawna do rozpatrzenia

W niniejszej sprawie zaskarżonym aktem jest decyzja, której przedmiotem jest zobowiązanie podatkowe skarżącej spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996 r., jest to więc decyzja deklaratoryjna, gdyż zobowiązanie podatkowe w tym podatku powstaje z mocy prawa (art. 21 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej). W konsekwencji uchylenie decyzji organu pierwszej instancji nie spowodowało skutków materialnoprawnych

Właściwym momentem do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki jest okres dwóch tygodni od dnia, w którym jej majątek nie wystarcza na zaspokojenie długów, chyba że wcześniej zaistniał obowiązek zgłoszenia wniosku wobec zaprzestania płacenia długów spółki.

Właściwym momentem do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki jest okres dwóch tygodni od dnia, w którym jej majątek nie wystarcza na zaspokojenie długów, chyba że wcześniej zaistniał obowiązek zgłoszenia wniosku wobec zaprzestania płacenia długów spółki.

Odpowiedzialność za prawidłową klasyfikację sprzedawanego towaru spoczywa na podatniku dokonującym tej sprzedaży.

Właściwym momentem do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki jest okres dwóch tygodni od dnia, w którym jej majątek nie wystarcza na zaspokojenie długów, chyba że wcześniej zaistniał obowiązek zgłoszenia wniosku wobec zaprzestania płacenia długów spółki.

Właściwym momentem do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki jest okres dwóch tygodni od dnia, w którym jej majątek nie wystarcza na zaspokojenie długów, chyba że wcześniej zaistniał obowiązek zgłoszenia wniosku wobec zaprzestania płacenia długów spółki.

Możliwość skorzystania z ulgi jest uzależniona od przedstawienia przez podatnika konkretnego dowodu świadczącego, że fakt darowizny miał miejsce w rzeczywistości, a tym dowodem jest bankowy dowód wpłaty dokonany przez darczyńcę.

Właściwym momentem do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki jest okres dwóch tygodni od dnia, w którym jej majątek nie wystarcza na zaspokojenie długów, chyba że wcześniej zaistniał obowiązek zgłoszenia wniosku wobec zaprzestania płacenia długów spółki.

Zasady wynikającej z art. 121 § 1 O.p. nie można rozumieć w ten sposób, iż nakazuje ona organom, w celu jej zastosowania, powielania błędnych, naruszających prawo naruszeń. W tym jednak przypadku, wobec stwierdzenia legalności decyzji dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych, przyjęcie różnych ustaleń odnoszących się do tych samych elementów stanu faktycznego (choć w odrębnych postępowaniach

Skoro w ostatecznej decyzji dotyczącej utraty statusu zakładu pracy chronionej stwierdzono niespełnienie przez stronę warunków z art. 28 u.r.z.s., którym to ustaleniem organy podatkowe były w przedmiotowej sprawie związane, za niezasadny należy też uznać zarzut naruszenia art. 14a ust. 2 u.p.t.u.

Faktura nieodzwierciedlająca rzeczywiście dokonanej czynności przez jej wystawcę nie daje odbiorcy tej faktury prawa do odliczenia wykazanego w niej podatku.

W sytuacji jeżeli nadal istnieje majątek zobowiązanego, z którego dopuszczalne jest prowadzenie egzekucji z ograniczeniami wymienionymi w art. 8 § 1 i art. 10 § 1 u.p.e.a. nie można mówić o "szczególnie uzasadnionym przypadku" związanym z oceną sytuacji majątkowej i osobistej zobowiązanego. Tym bardziej że sam zobowiązany odwoływał się przede wszystkim do okoliczności, które w tym postępowaniu nie