Z regulacji zawartej w art. 33 § 2 Ordynacji podatkowej wynika, że istnieje możliwość zabezpieczenia zobowiązań, które powstały z mocy prawa, a których wysokość nie została jeszcze określona w decyzji, przy czym stosowanie zabezpieczenia w tym trybie jest możliwe jedynie w ramach wszczętego i prowadzonego postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej. Najpierw zatem musi być wszczęte postępowanie

Wyłączenie darowizn z kosztów uzyskania przychodów nie oznaczało braku preferencji w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dla działań wspierających instytucje pożytku publicznego. W tym zakresie obowiązują m.in. regulacje art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. a/-c/) w brzmieniu obowiązującym w 2003 r. umożliwiające odliczenie wartości darowizn do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie ma podstaw prawnych do różnicowania czynności dokonywanych pomiędzy jednostkami budżetowymi tej samej osoby prawnej, a czynnościami pomiędzy jednostką budżetową i osobą prawną, czy też jednostką budżetową innej osoby prawnej.

Nietrafne jest stwierdzenie o wzajemnych relacjach pomiędzy art. 199a § 3 ord. pod. a art. 187 § 1 i art. 190 ord. pod. Treści zawarte w tych przepisach nie pozostają w stosunku do siebie w relacji lex specialis (norma bardziej szczegółowa) - lex generalis (norma bardziej ogólna). Oznacza to, że nie będzie tu miała zastosowania zasada, w myśl której w razie kolizji tych norm w pierwszej kolejności

Przesłuchanie podatniczki w dacie wcześniejszej niż przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków nie stanowi naruszenia przepisów postępowania (art. 199 O.p.), mającego wpływ na wynik sprawy.

Przesłuchanie skarżącego w dacie wcześniejszej niż przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków nie stanowi naruszenia przepisów postępowania.

Wynikający z art. 122 O.p. obowiązek podejmowania wszelkich działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego nie oznacza, że ciężar dowodu obciąża w każdej sytuacji organ podatkowy. Ustalenie niektórych faktów, zwłaszcza tych, o których wie wyłącznie podatnik, pozostaje poza zakresem możliwości organu podatkowego. W sytuacji, gdy podatnik zmierza do odliczenia kosztów od przychodów, ciężar wykazania

Z uwagi na treść art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT z 1993 r., który w sposób jednoznaczny odsyła do przepisów o podatku dochodowym, ustalenia dokonane w postępowaniu dotyczącym zobowiązania w podatku od towarów i usług w kwestii zakwalifikowania wydatku do kosztów uzyskania przychodów, o czym mowa w tym przepisie, mają charakter wtórny i powinny bazować na wynikach postępowania dotyczącego zobowiązania

Usługa musi mieć odbiorcę, czyli konsumenta. Musi to być podmiot inny niż wykonujący usługi. Zatem nie sposób zaakceptować stanowiska organu podatkowego, że czynności przygotowawcze, podjęte przez dostawcę w celu przygotowania się do produkcji określonych towarów, stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Materialnoprawny zasadniczo charakter unormowania wynikającego z art. 53a Ordynacji podatkowej uniemożliwia zastosowanie go do podatkowego stanu faktycznego, w czasie którego norma ta nie obowiązywała, albowiem stanowi faktycznemu nie towarzyszyła wówczas regulacja prawna, na podstawie której można by wydać decyzję, o której mowa w wymienionym, późniejszym, przepisie prawa.

Chociaż w postępowaniu podatkowym ciężar dowodu spoczywa - co do zasady - na organie podatkowym, to jednak przesuwa się on na stronę w sytuacji gdy ta wykaże w nim stosowną inicjatywę - tezę dowodową.

Nie tylko brak wydatku dyskwalifikuje możliwość jego odliczenia, ale również nie może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu wydatek z tytułu, który nie został rzeczywiście zrealizowany, choć na jego wykonanie formalnie wskazywać mogą faktury lub inne rachunki. W tym kontekście faktury, czy też inne dokumenty albo zapisy księgowe, są tylko jednym z dowodów na wykonanie świadczenia przez określony

Na dochód w przypadku posiadania więcej niż jednego źródła przychodu (dochód ogólny) składa się suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów (dochodów cząstkowych). Dla celów określenia podstawy opodatkowania nie łączy się przychodów, a dochody. Przywołane wyżej przepisy wskazują na to, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych nakazuje traktować każde ze źródeł przychodu oddzielnie

W art. 180 Ordynacja podatkowa posługuje się pojęciem dowodu w znaczeniu środka dowodowego, którego katalog jest otwarty i traktując przy tym, że posiadają równą moc. W związku z tym dowodem w sprawie może być każdy dokument, także notatki zabezpieczone w trakcie przeszukania dokonanego przez organa ścigania , jeżeli tylko to nie pozostaje w niezgodzie z prawem.

Dopiero po przesądzeniu, że stan faktyczny przyjęty przez sąd w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy albo nie został skutecznie podważony, można przejść do skontrolowania procesu subsumcji danego stanu faktycznego pod zastosowany przez Sąd przepis prawa materialnego

Na tle powiązania prawa podatkowego z prawem cywilnym narodził się swoisty rodzaj wykładni celowościowej określany jako gospodarczy sposób rozpatrywania prawa podatkowego. Wykładnia celowościowa zmierza w tym przypadku do interpretacji tego prawa z punktu widzenia gospodarczej rzeczywistości, wyraźnie rozróżniając treść oraz cywilno-prawną formę czynności prawnych. Nacisk położony jest tu na prawdziwą

Unormowanie prawne wynikające z art. 53a o.p. ma charakter przede wszystkim materialnoprawny. Konstytuuje ono bowiem prawo organu podatkowego do określenia odsetek za zwłokę od zaliczek na podatek dochodowy w terminie, kiedy nie są już one, jako zobowiązanie odrębne od zobowiązania z tytułu podatku za rok podatkowy, wymagalne.

Zakończenie postępowania wyjaśniającego przy równoczesnym zaniechaniu dokonania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym eliminuje w istocie możliwość powoływania się na skutki prawne określone w art. 21 ust. 6 zd 3 u.p.t.u. z 1993 r., który w stanie prawnym uwzględnianym w tej sprawie stanowi odpowiednik art. 87 ust. 2 zd. 3 u.p.t.u. z 2004 r.

W art. 180 Ordynacja podatkowa posługuje się pojęciem dowodu w znaczeniu środka dowodowego, którego katalog jest otwarty i traktując przy tym, że posiadają równą moc. W związku z tym dowodem w sprawie może być każdy dokument, także notatki zabezpieczone w trakcie przeszukania dokonanego przez organa ścigania, jeżeli tylko to nie pozostaje w niezgodzie z prawem.

Pomimo niedopuszczalności zarzutu przedawnienia zobowiązania podatkowego, zobowiązany nie został pozbawiony możliwości ingerowania w tok postępowania egzekucyjnego i obrony swoich praw. Co więcej, postępowanie egzekucyjne podlega umorzeniu z urzędu jeżeli zachodzą okoliczności określone w art. 59 § 1 pkt 2 u.p.e.a., czyli jeżeli obowiązek nie jest wymagalny, został umorzony lub wygasł z innego powodu

Procesowy charakter regulacji art. 53a Ordynacji podatkowej przejawia się jedynie w tym, że ustawa postanawia, iż rozstrzygnięcie w analizowanym obszarze dokonuje się w formie decyzji administracyjnej o określonych składnikach i charakterystyce - przedmiotem orzeczenia są odsetki, natomiast jego uzasadnieniem badanie należnych zaliczek na podatek, od których się wywodzą. Materialnoprawny zasadniczo

W sprawach z zakresu opodatkowania budowli dowód w postaci opinii biegłego ma szczególnie istotne znaczenie. Ustalenie bowiem, czy mamy do czynienia w określonej sytuacji z obiektem, który może być uznany za budowlę wymaga, w większości przypadków posiadania szczególnej wiedzy. Jest to akademicki przykład konieczności przeprowadzenia w toku postępowania podatkowego dowodu określonego w art. 197 § 1

Tylko naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, może być traktowane jako podstawa skargi kasacyjnej.

Organ podatkowy nie ma podstaw prawnych do zastąpienia pełnomocnika w realizacji obowiązku wynikającego z art. 137 § 3 Ordynacji podatkowej, ponieważ jest to ewidentnie obowiązek pełnomocnika. Dokument pełnomocnictwa powinien był trafić do akt rozpatrywanej sprawy, jako wyraz woli strony działania w tej konkretnej sprawie za pośrednictwem pełnomocnika i dowód umocowania konkretnej osoby jako właśnie