Organy podatkowe są uprawnione do przeprowadzenia weryfikacji dochodów i wydatków podatnika, czyli jego ogólnej sytuacji ekonomicznej, jednak nie celem weryfikacji zobowiązań podatkowych za lata poprzedzające badany rok podatkowy, ale celem ustalenia stanu majątku podatnika na początku danego okresu rozliczeniowego

Jeśli uzasadnioną podstawą wznowieniową było wyjście na jaw nowych dowodów, nieznanych organowi przy wydawaniu decyzji ostatecznej w sprawie ustalenia wymiaru podatku, to nowa decyzja może rozstrzygać sprawę tylko w tym zakresie.

Samo posiadanie faktury nie jest wystarczającą podstawą, aby odliczyć podatek w niej naliczony. Faktura stanowiąca podstawę do odliczenia podatku naliczonego musi dokumentować rzeczywiste zdarzenie, a nie tylko ma być prawidłowa z formalnego punktu widzenia. Prawidłowość materialnoprawna faktury oznacza, że nie można uznać za dokument księgowy faktury, która sprzecznie z jej treścią, wykazuje zdarzenie

Stosownie do art. 336 i następne k.c. posiadanie wymaga równoczesnego spełnienia dwóch elementów: faktycznego władania rzeczą (corpus) oraz zamiaru (woli) posiadania (animus).

W sytuacji, gdy podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w decyzji, przepisy kreują po stronie organów podatkowych, decydujących się na władcze określenie zobowiązania podatkowego powstającego po stronie podatnika z mocy prawa (m.in. na podstawie art. 21 § 3 O.p.), obowiązek

Jeżeli przeprowadzone postępowanie podatkowe wykaże, że odliczenie podatku naliczonego przez działającego w dobrej wierze podatnika nastąpiło z faktury VAT niezarejestrowanego podatnika, który obiektywnie był zobligowany do jej wystawienia, lecz jedynie brak formalny rejestracji czynił go nieuprawnionym w tym zakresie, przy jednoczesnym ustaleniu, że podatnik ten zarejestrował się, a wykazany na fakturze

Organ odwoławczy może w czasie praktycznie nieograniczonym orzec, czy zobowiązanie określone zaskarżoną decyzją pierwszej instancji zostało określone we właściwej wysokości i z zachowaniem obowiązującej procedury. Stanowi to wyraz respektowania zasady dwuinstancyjnego postępowania (art. 78 Konstytucji RP).

Niedopuszczalnym jest ograniczanie prejudycjalności wyroków karnych wyłącznie do wyroków skazujących podmiot występujący jako strona postępowania przed organami, a następnie przed sądem. Ustalenia sądu karnego muszą dotyczyć elementu stanu faktycznego, który ustalają organy po to, aby móc zastosować określoną normę prawa materialnego. Stan faktyczny nie zamyka się tylko w obrębie działań strony postępowania

Podatnik, który zrezygnował z wniesienia odwołania, nie może oczekiwać, że uruchomienie któregokolwiek "nadzwyczajnego" trybu postępowania spowoduje rozpoznanie jego sprawy "od początku" w takim zakresie, jaki przewidziany został dla "zwykłego" trybu odwoławczego.

W świetle przepisu art. 191 Ordynacji podatkowej, wyrażającego zasadę swobodnej oceny dowodów, organ podatkowy według swej wiedzy, doświadczenia oraz wewnętrznego przekonania, ocenia wartość dowodową poszczególnych środków dowodowych, wpływ udowodnienia jednej okoliczności na inne okoliczności. Rozpatrzeniu podlegają więc nie tylko poszczególne dowody odrębnie, ale wszystkie dowody we wzajemnej łączności

Koszty używania samochodu osobowego w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT nie oznaczają jedynie kosztów eksploatacji, ale jako koszty związane z uprawnieniem do jego używania mieszczą się w pojęciu kosztów używania samochodu.

Stan faktyczny natomiast ustala się i ocenia na podstawie odpowiednich przepisów postępowania nie zaś unormowań wynikających z przepisów prawa materialnego, do których zasadniczo należy art. 20 ust. 1 i 3 u.p.d.o.f.

Samo twierdzenie, że środki zgromadzone na lokatach zostały opodatkowane w 2001 r. (ryczałtem od dochodów nieujawnionych) jest, ze względu na swoją ogólnikowość, niewystarczające. Brak wsparcia wskazanej tezy stosowną argumentacją wyklucza dalszą z nią polemikę, z uwagi na związanie granicami skargi kasacyjnej (art. 183 § 1 Ppsa).

Czynności wykonywane przez biegłego w postępowaniu sądowym, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. i nie dotyczy ich wyłączenie, o którym mowa w art. 15 ust. 3 tej ustawy.

Dokonana przez Sąd pierwszej instancji, z której wynika, że sporne z punktu widzenia prawa podatkowego świadczenie nie stanowiło odszkodowania z art. 471 kc, oraz nie było odszkodowaniem otrzymanym, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., na podstawie przepisów prawa administracyjnego, prawa cywilnego i na podstawie innych ustaw, jest w sprawie niniejszej w pełni uzasadniona.

Związanie sądu "oceną prawną" w rozumieniu przepisu art. 153 p.p.s.a. oznacza, iż nie może on formułować nowych ocen prawnych - sprzecznych z wyrażonym wcześniej poglądem, lecz zobowiązany jest do podporządkowania się takiemu wyrokowi w pełnym zakresie, nawet wówczas, gdy nie podziela wyrażonych w tym wyroku ocen.

Dla realizacji przepisu art. 6 ust. 8 u.p.d.o.f. nie ma znaczenia czy podatnik osiągnął przychód. Samo już podleganie przez podatniczkę przepisom ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym pozbawia oboje małżonków możliwości wspólnego rozliczenia. Pamiętać bowiem należy, że fakt osiągnięcia przychodów albo ich brak nie ma wpływu na zastosowanie art. 6 ust. 8 u.p.d.o.f.

Syndyka masy upadłości nie można zatem uznać za "organ władzy publicznej" w rozumieniu art. 15 ust. 6 u.p.t.u.

Fundamentalną zasadą odliczania podatku naliczonego jest odliczanie go z faktur przedstawiających rzeczywiste transakcje i rzeczą podatnika, jest udowodnić zgodność faktury z transakcją.

Skoro z art. 290 § 5 Ordynacji podatkowej wynika wprost uprawnienie dotyczące badania ksiąg przysługujące organom kontroli podatkowej, to nie można tego rodzaju postępowania kwestionować domagając się sporządzenia w oparciu o te same ustalenia kolejnego protokołu badania ksiąg na podstawie przepisu art. 193 § 6 Ordynacji podatkowej.

Umorzenie kosztów egzekucyjnych z uwagi na ważny interes publiczny może nastąpić, w sytuacji gdy skutki umorzenia mogą przynieść pozytywne rezultaty ważne z punktu widzenia szerszej społeczności, a nie tylko samego zobowiązanego.

O ile w odniesieniu do wieloosobowych zarządów poszczególni członkowie mogą podzielić się swoimi obowiązkami, czy też któryś z nich może się wyłączyć od faktycznego sprawowania obowiązków. Taka sytuacja jednak nie może mieć miejsca w przypadku zarządu jednoosobowego. Wówczas to bierna postawa członka zarządu nie tylko nie pozwala na uwolnienie się przez zarządcę od odpowiedzialności za zobowiązania

Jako prawidłowy dokument księgowy stwierdzający fakt poniesienia wydatku zaliczonego do kosztów poniesienia przychodu uznaje się fakturę, wystawioną nie tylko przez podmiot rzeczywiście istniejący, ale także odzwierciedlającą transakcje rzeczywiście zawartą. Faktury fikcyjne nieodzwierciedlające rzeczywistych zdarzeń gospodarczych nie mogą być dowodami potwierdzającymi poniesienie wydatku.

Art. 183 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi obliguje wnoszącego skargę kasacyjną do precyzyjnego wskazania normy prawnej, której naruszenie zarzuca. Skoro tego nie uczynił, to Naczelny Sąd Administracyjny, będąc związany wymienionym przepisem, nie może zastępować autora skargi kasacyjnej w prawidłowym formułowaniu zarzutów skargi kasacyjnej.