Obniżona 7 % stawka podatku od towarów i usług, określona w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) w związku z art. 146 ust. 3 u.p.t.u. ma zastosowanie do robót budowlanych (w tym również związanych z modernizacją), prowadzonych na drogach, bez względu na ich kategorię, jeżeli okoliczności wykonywania tych robót wskazują, że są one prowadzone w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego oraz, że

Sam dokument SAD nie stanowi o zaistnieniu eksportu towarów bowiem obok potwierdzenia przez graniczny urząd celny wywozu towaru, wywóz ten musi nastąpić w wykonaniu czynności określonych w art. 2 ust. 1 i 3 ustawy o VAT, przy czym w wypadku sprzedaży powinien istnieć skonkretyzowany podmiot kupujący.

Art. 135 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ma zastosowanie w sytuacji gdy sąd administracyjny stwierdzi naruszenie prawa i w celu usunięcia tego naruszenia sięga do innych postępowań niż objęte skargą, ale mieszczących się w granicach sprawy, której dotyczy skarga.

Nie ulega żadnej wątpliwości, że przepis art. 146 § 1 Ordynacji podatkowej rozciąga się na okres czasu od wszczęcia postępowania podatkowego, aż do czasu doręczenia ostatecznej decyzji.

Zakres dopuszczalności rozprawy w celu wyjaśnienia istotnych okoliczności stanu faktycznego nie może naruszać zasady dwuinstancyjności.

1. Rozważając, czy została spełniona przesłanka rażącego naruszenia prawa, o której mowa w 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej: O.p.) w brzmieniu sprzed 1 lipca 2007 r., organ winien wykazać, że treść rozstrzygnięcia pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i że charakter tego naruszenia powoduje

Nie stanowi przesłanki wstrzymania czy też zawieszenia postępowania egzekucyjnego toczące się postępowanie w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji. Dopiero wydanie postanowienia o wstrzymaniu jej wykonania jest podstawą do tego, by postępowanie egzekucyjne zostało zawieszone.

Sam dokument SAD nie stanowi o zaistnieniu eksportu towarów bowiem obok potwierdzenia przez graniczny urząd celny wywozu towaru, wywóz ten musi nastąpić w wykonaniu czynności określonych w art. 2 ust. 1 i 3 ustawy o VAT, przy czym w wypadku sprzedaży powinien istnieć skonkretyzowany podmiot kupujący.

Sam dokument SAD nie stanowi o zaistnieniu eksportu towarów bowiem obok potwierdzenia przez graniczny urząd celny wywozu towaru, wywóz ten musi nastąpić w wykonaniu czynności określonych w art. 2 ust. 1 i 3 ustawy o VAT, przy czym w wypadku sprzedaży powinien istnieć skonkretyzowany podmiot kupujący.

Przepisy art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i lit. c P.p.s.a. nie mogą być więc uznane za samodzielną czy samoistną podstawę kasacyjną, ponieważ powołując art. 145 § 1 pkt 1 lit. a lub lit. c P.p.s.a., trzeba jednocześnie wskazać -jakie naruszenia prawa Sąd stwierdził i mimo to zaskarżonego aktu nie uchylił.

Odmienność ocen tego samego stanu faktycznego, dokonana przez organ podatkowy w dwóch toczących się niezależnie od siebie sprawach jest wprawdzie niepożądana z punktu widzenia zasady zaufania, o której mowa w art. 121 § 1 O.p., jednakże nie jest nową okolicznością, a tym bardziej nowym dowodem uzasadniającym uchylenie wcześniej wydanej decyzji w trybie wznowienia postępowania.

Dla skorzystania ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 83 u.p.d.o.f. wystarczy, że wymieniona w tym przepisie osoba wykaże, że wypłacone jej należności pieniężne pozostają w bezpośrednim związku ze służbą poza granicami państwa, oraz że należności te wynikają z realizacji przez podatnika celów określonych w tym przepisie. Natomiast trzecia przesłanka, na którą powołują się organy

Z wykładni art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej dokonywanej w zgodzie z Konstytucją, a głównie z zasadą demokratycznego państwa prawnego i z wynikającymi z tej reguły zasadami równości wobec prawa oraz pewności i bezpieczeństwa prawnego, z uwzględnieniem zasad wykładni historycznej oraz systemowej wewnętrznej, wynika, że art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej ma zastosowanie również do rozliczeń, w których obowiązek

Stwierdzenie, że faktura nie dokumentuje faktycznego zdarzenia rodzącego obowiązek podatkowy u jej wystawcy, przesądza, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, że faktura taka nie daje uprawnienia do odliczenia wykazanego w niej podatku.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8a cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Oznacza to, że gdyby nawet w omawianym przepisie istniały różnice kursowe to nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów, bowiem koszty powyższej czynności prawnej zostały przez normodawcę wyłączone

Nie jest wystarczające do pominięcia metod szacowania określonych w § 3 art. 23 Ordynacji podatkowej uznanie, że wybrana metoda spowoduje określenie podstawy oszacowania w wysokości zbliżonej do rzeczywistości, każda z metod szacowania warunek ten bowiem powinna spełniać. Koniecznym warunkiem do pominięcia metod określonych w § 3 art. 23 Ordynacji podatkowej jest to, by nie było możliwości zastosowania

Przepisy art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i lit. c P.p.s.a. nie mogą być uznane za samodzielną czy samoistną podstawę kasacyjną, ponieważ powołując art. 145 § 1 pkt 1 lit. a lub lit. c P.p.s.a., trzeba jednocześnie wskazać -jakie naruszenia prawa Sąd stwierdził i mimo to zaskarżonego aktu nie uchylił.

Uprawnienie organu nadzoru do wstrzymania czynności egzekucyjnych lub postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez nadzorowany organ egzekucyjny powstaje w przypadku rozpatrywania zażalenia na postanowienie organu egzekucyjnego, jak też w przypadkach przeprowadzenia z urzędu czynności kontrolnych w nadzorowanym organie egzekucyjnym. Uprawnienie to, jak już wcześniej podkreślono, ma charakter uznaniowy

Nie można przyjąć, iż zajęcie może dotyczyć ruchomości, której poborca skarbowy nie może obejrzeć w momencie dokonywania zajęcia. Nie mógłby bowiem wówczas ani jej opisać, ani skutecznie oddać pod dozór. Trudno też byłoby przyjąć odpowiedzialność dozorcy za uszkodzenie rzeczy, skoro nieznany byłby jej stan w momencie przekazania pod dozór.

Przepisy art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i lit. c P.p.s.a. nie mogą być więc uznane za samodzielną czy samoistną podstawę kasacyjną, ponieważ powołując art. 145 § 1 pkt 1 lit. a lub lit. c P.p.s.a., trzeba jednocześnie wskazać -jakie naruszenia prawa Sąd stwierdził i mimo to zaskarżonego aktu nie uchylił.

W razie przystępowania do Wspólnot Europejskich, zawarte w prawie wspólnotowym odesłanie do określonej daty, wobec braku postanowienia o przeciwnej treści w akcie przystąpienia lub innym akcie prawa wspólnotowego, dotyczy również państwa przystępującego, nawet jeśli ta data jest wcześniejsza od daty przystąpienia.

Podejmując rozstrzygnięcie w oparciu o art. 228 § 1 pkt 2 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy ogranicza się wyłącznie do badania, czy zażalenie zostało wniesione w terminie. Uchybienie terminowi do wniesienia zażalenia jest okolicznością obiektywną i w razie jej stwierdzenia organ odwoławczy nie może przystąpić do merytorycznego rozpatrzenia zażalenia, lecz ma obowiązek wydania

Błędne zastosowanie (bądź niezastosowanie) przepisów materialnoprawnych pozostaje bowiem - co do zasady - w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy.

Przepisy dotyczące przywrócenia uchybionego terminu procesowego nie mogą być podstawą do rozpoznania odrębnego wniosku złożonego poza toczącym się postępowaniem podatkowym.