Niekorzyść determinująca zakaz reformationis in peius w postępowaniu sądowoadministracyjnym może wystąpić jedynie na skutek uchylenia aktu lub czynności w części niezaskarżonej, zastosowania środka ostrzejszego od tego, o który wnosił skarżący, lub takiego sformułowania oceny prawnej, która w ponownym postępowaniu przez organem administracji zdeterminowałaby wydanie aktu pogarszającego sytuację materialnoprawną

Dokonując oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu interpretacyjnego, sąd administracyjny pierwszej instancji miał obowiązek kierować się nie abstrakcyjnymi w swej treści i oderwanymi od przedmiotu badania pojęciami (ogólnymi ustaleniami odnoszącymi się do dwóch, wyróżnionych konstrukcji prawnych), lecz treścią stosownych uregulowań prawnych, w tym także wzmiankowanego już art. 12 ust. 3 lit. b umowy

Uchwały abstrakcyjne podejmowane są w celu wyjaśnienia przepisów prawnych, których stosowanie wywołało rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych. Ich przedmiotem są więc wątpliwości prawne, które nie mają bezpośredniego związku z postępowaniem toczącym się w indywidualnej sprawie sądowoadministracyjnej.

Ocena prawna zawarta w orzeczeniu sądu administracyjnego utraci moc wiążącą w wypadku zmiany stanu prawnego, jeżeli to spowoduje, że pogląd sądu stanie się nieaktualny. Podobny skutek (tj. ustanie mocy wiążącej wspomnianej oceny), może spowodować zmiana (po wydaniu orzeczenia sądowego) istotnych okoliczności faktycznych oraz wzruszenie orzeczenia (zawierającego ocenę prawną) w przewidzianym do tego

Trudna bieżąca sytuacja finansowa oraz okoliczności życiowe (choroba podatnika, śmierć bliskiej osoby) nie może przesądzać o uznaniu, że zachodzi ważny interes podatnika w umorzeniu ciążących na nim zaległości, zwłaszcza, jeżeli z zestawienia zaległości wynika, że podatnik prowadził działalność gospodarczą i nie regulował na bieżąco ciężarów podatkowych.

Pojęcie "miejsce prowadzenia działalności" należy rozumieć, jako obiektywnie uchwytne miejsce wykonywania działalności a zatem, dla jego ustalenia nie jest przesądzające, czy adresat dopełnił obowiązku zawiadomienia właściwego organu o miejscu wykonywania działalności. Doręczenie w miejscu prowadzenia działalności nie musi też wiązać się z koniecznością doręczenia w lokalu, w którym wykonywana jest

Do stwierdzenia odpowiedzialności członka zarządu spółki kapitałowej za jej zaległości podatkowe konieczne było nie tylko wystąpienie pozytywnych przesłanek tej odpowiedzialności czyli bezskuteczności egzekucji zaległości podatkowych oraz ich powstanie w czasie pełnienia przez członka zarządu tej funkcji, ale także wykazanie, że nie zachodzą przesłanki wyłączające tę odpowiedzialność.

Jeśli w prawie krajowym istnieje przepis, który jest niezgodny z postulatami dyrektyw, lecz jest on korzystny dla podatników, należy stosować przepis prawa krajowego.

Złożenie pieniędzy do depozytu notarialnego nie daje prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczonego. Depozyt notarialny nie jest zaliczką, staje się on zaliczką dopiero gdy wpłynie na konto podatnika lub inne wskazane przez niego konto.

Swobodna ocena dowodów nie uzasadnia rozbieżnych rozstrzygnięć w sprawach, które są oparte na tych samych okolicznościach faktycznych i prawnych.

Wydatkowanie środków pochodzących z dochodu roku podatkowego na ulepszenie i nabycie środków trwałych i wyposażenie biura nie spełnia warunku zwolnienia dochodu z opodatkowania, bowiem wskazane w decyzji wydatki nie służyły bezpośrednio realizacji celu związanego z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Ocena prawna zawarta w orzeczeniu sądu administracyjnego utraci moc wiążącą w wypadku zmiany stanu prawnego, jeżeli to spowoduje, że pogląd sądu stanie się nieaktualny. Podobny skutek (tj. ustanie mocy wiążącej wspomnianej oceny), może spowodować zmiana (po wydaniu orzeczenia sądowego) istotnych okoliczności faktycznych oraz wzruszenie orzeczenia (zawierającego ocenę prawną) w przewidzianym do tego

Odpowiedzialność osób trzecich nie powinna obejmować dodatkowego zobowiązania podatkowego.

Odpowiedzialność osób trzecich nie powinna obejmować dodatkowego zobowiązania podatkowego.

Odpowiedzialność członka zarządu sp. z o.o., o której mowa w art. 116 § 1 o.p. nie obejmuje dodatkowego zobowiązania podatkowego.

Zarzuty kasacyjne - nie uwzględniające związania wyrokiem NSA zapadłym w tej sprawie (art. 190 p.p.s.a.) i zarazem sprowadzające się w sposób bezpośredni bądź pośredni do kwestii, które zostały już rozstrzygnięte wyrokiem NSA, nie mogą zostać uznane za skuteczne. Naczelny Sąd Administracyjny przy ponownym rozpoznaniu sprawy nie może poddać ich merytorycznej ocenie.

Odpowiedzialność osób trzecich nie powinna obejmować dodatkowego zobowiązania podatkowego.

Uchwały abstrakcyjne podejmowane są w celu wyjaśnienia przepisów prawnych, których stosowanie wywołało rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych. Ich przedmiotem są więc wątpliwości prawne, które nie mają bezpośredniego związku z postępowaniem toczącym się w indywidualnej sprawie sądowoadministracyjnej.

W odniesieniu do wykładni testamentu ogólne reguły wykładni zawarte w art. 948 k.c. mają na celu ustalenie woli testatora. Między przepisami zawierającymi dyrektywy wykładni treści testamentu, jakimi są art. 948 i 962 k.c., nie zachodzi stosunek lex generalis - lex specialis, wskazujący na pierwszeństwo zastosowania. Zawarte są natomiast w nich reguły interpretacyjne, stosowane według kolejności: najpierw

Odpowiedzialność osób trzecich nie powinna obejmować dodatkowego zobowiązania podatkowego.

Odpowiedzialność osób trzecich nie powinna obejmować dodatkowego zobowiązania podatkowego.

Skoro organy podatkowe skutecznie podważyły źródło pochodzenia złomu, a podatnik nie wskazał i nie udowodnił rzeczywistych okoliczności jego nabycia, to brak jest możliwości stwierdzenia, iż poniósł wydatek podlegający zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu.

Odpowiedzialność osób trzecich nie powinna obejmować dodatkowego zobowiązania podatkowego.

Odpowiedzialność osób trzecich nie powinna obejmować "dodatkowego zobowiązania podatkowego".