Błędne powołanie przez organy podatkowe podstawy prawnej wydanych decyzji w zakresie ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego tj. art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym zamiast art. 109 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie może być utożsamiane z brakiem podstawy prawnej do ustalenia tego zobowiązania

Podatnicy, których dotyczy to orzeczenie mogą ubiegać się na podstawie art. 190 ust. 4 Konstytucji RP, o stwierdzenie nadpłaty w tym podatku podlegającym zwrotowi. Przepisami określającymi zasady i tryb postępowania, o których mowa w art. 190 ust. 4 Konstytucji RP, są przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, które regulują instytucję nadpłaty.

Czy to interpretacja wydana w formie postanowienia, czy tzw. milcząca interpretacja wywołują skutki prawnopodatkowe o tyle tylko, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będzie pokrywał się ze stanem faktycznym podanym przez podatnika we wniosku.

Istotą zmiany przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. ustawą z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1957) nie było określenie zobowiązania podatkowego poprzez wskazanie konkretnych świadczeń (usług), których świadczenie przez podmiot z siedzibą poza terytorium Polski rodziłoby obowiązek podatkowy. Pomimo

Po dniu 30 kwietnia 2004r. dopuszczalne jest ustalenie podatnikowi podatku od towarów i usług dodatkowego zobowiązania podatkowego za okresy rozliczeniowe sprzed dnia 1 maja 2004 r. na podstawie art. 109 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wysokości poniesionych wydatków nie można było ustalić za pomocą jakichkolwiek innych dokumentów, niż dokumenty stwierdzające poniesienie tychże wydatków.

Organy podatkowe udzielając pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego są związane stanem faktycznym przedstawionym we wniosku i nie są uprawnione do weryfikacji tego stanu faktycznego jak również do dokonywania własnych ustaleń.

Skoro w danym kodzie PKWiU zgrupowane są wyłącznie wyroby przemysłu poligraficznego, to nie można rozciągać tego przepisu na inne wyroby.

W postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji wyłącznie podatnik (albo płatnik albo inkasent) najpierw "wyczerpująco przedstawia stan faktyczny", a następnie, w stosunku do tak opisanego stanu faktycznego, wyraża własne stanowisko. Natomiast organ podatkowy dokonuje oceny prawnej stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Jeśli po uchyleniu poprzedniej ustawy podatkowej istnieje przepis pozwalający na konkretyzację obowiązku podatkowego, to nie ma przeszkód do wydania decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe.

Posiadane przedtem zasoby majątkowe, z których podatnik chce rozliczyć swoje przychody w świetle art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. muszą pochodzić z ujawnionych źródeł, bez względu na czas nabycia tych zasobów

Nieistotny jest moment uzyskania dopłat do wynagrodzeń z Funduszu, ważne jest natomiast to, że środki te pochodzą bezpośrednio z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i przeznaczone są na dopłaty do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych, czyli w istocie środki wypłacane przez Fundusz służą finansowaniu tych wynagrodzeń, nie mogą być przeznaczane na inny cel.W rzeczywistości

Zaniechanie wystąpienia o uzasadnienie pisemne wyroku, nie skutkuje wyłączeniem ze stosowania art. 249 § 1 pkt 2) O.p.

Gdy z dowodów zgromadzonych w toku postępowania nadal wynikają wątpliwości co do istnienia stosunku prawnego, z którym organy podatkowe powiązały określone skutki podatkowe, organy podatkowe obowiązane są wystąpić do sądu powszechnego o ustalenie istnienia lub nie istnienia stosunku prawnego. Podstawy prawne takiego działania dają przepisy art. 199 a § 3 Ordynacji podatkowej oraz art. 1891 k.p.c. Przepis

Granice rozpoznania skargi wyznaczone są z jednej strony przez kryterium legalności, a z drugiej przez całokształt prawnych aspektów stosunku administracyjnego objętego treścią rozstrzygnięcia. Dla sądu zarzuty skargi mają charakter niewiążącej informacji o wadliwości zaskarżonego aktu, nie ogranicza go też podstawa prawna wskazanego żądania.

Brakuje podstaw do tego by odstąpić od wykładni literalnej przepisów ordynacji podatkowej, która prowadzi do wniosku, że uprawnionymi do wniosku o zwrot nadpłaty podatkowej są ci, którzy dokonali zapłaty podatku nienależnego i prawidłowo tak przyjęto w zaskarżonym wyroku.

Zarzut naruszenia art. 20 ust. 3 p.d.o.f. przez błędne jego zastosowanie wskutek przyjęcia, że środki znalezione w samochodzie skarżącego stanowiły jego mienie sprowadza się do kwestionowania ustaleń faktycznych, a nie świadczy o błędnym zastosowaniu prawa materialnego w sytuacji gdy wykazano, że wartość zgromadzonego przez skarżącego mienia nie miała pokrycia w mieniu zgromadzonym w roku podatkowym

Zastosowanie tymczasowej ochrony, jaką stanowi wstrzymanie wykonania decyzji, jest możliwe tylko wtedy gdy istnieją pozytywne przesłanki do prowadzenia postępowania o stwierdzenie nieważności. Natomiast w sytuacji, gdy nastąpiła odmowa wszczęcia takiego postępowania z uwagi na zaistnienie przesłanek negatywnych, w rozpatrywanej sprawie - wynikającej z art. 249 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, nie ma

W stanie prawnym obowiązującym w 2005 r. pojęcie "niewydanie postanowienia" określone w art. 14 b § 3 O.p., "oznacza brak jego doręczenia w terminie 3 miesięcy, od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w § 1 powołanego artykułu".

Ze zwolnienia może skorzystać tylko podatnik, który bezpośrednio realizuje cel programu pomocowego. Sposób przekazywania pieniędzy unijnych beneficjentom nie decyduje o zwolnieniu z podatku dochodowego. Pracownicy oraz osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych przy realizacji programu nie są zwolnione z PIT.

Podstawową przesłanką wyodrębniającą z zakresu produktów rafinacji ropy naftowej oraz wszystkich towarów było w przeznaczenie do użycia jako dodatku lub domieszki do paliw.

Dochód podatkowy ustala się w skali roku, a nie miesięcznej czy dwumiesięcznej. Skoro zatem w trakcie roku podatkowego pracodawca otrzymał dopłatę w celu sfinansowania wynagrodzeń pracowników, to nie poniósł w tym zakresie w skali roku podatkowego ciężaru wynagrodzeń tych pracowników. Nie tylko zatem na podstawie wymienionego przepisu art. 23 ust. 1 pkt 56 u.p.d.o.f. koszt wynagrodzeń pracowniczych

Nieistotny jest moment uzyskania dopłat do wynagrodzeń z Funduszu, ważne jest natomiast to, że środki te pochodzą bezpośrednio z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i przeznaczone są na dopłaty do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych, czyli w istocie środki wypłacane przez Fundusz służące finansowaniu tych wynagrodzeń, nie mogą być przeznaczane na inny cel. W rzeczywistości

Kontrola administracji publicznej sprawowana przez sądy administracyjne w oparciu o art. 3 § 2 pkt 1 P.p.s.a. w odniesieniu do decyzji administracyjnych wydanych na podstawie art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej, czyli takich, jak zaskarżona w tej sprawie, obejmuje także poprawność merytoryczną interpretacji prawa podatkowego dokonanej przez organy podatkowe.