Sąd Najwyższy stwierdził istnienie naruszenia zasad ochrony konsumenta oraz nieproporcjonalności obciążenia konsumentki w odniesieniu do opłat umownych, uchylając nakaz zapłaty i przekazując sprawę do ponownego rozpoznania, przy zachowaniu konstytucyjnej ochrony konsumenta.

Wydanie nakazu zapłaty na podstawie weksla bez zbadania abuzywności umowy pożyczki zagraża zasadom demokratycznego państwa prawnego oraz ochronie konsumentów. Sąd Najwyższy uchyla orzeczenie Sądu Rejonowego, podkreślając obowiązek badania z urzędu treści umowy konsumenckiej dla zapewnienia sprawiedliwości społecznej i zgodności z art. 2 oraz art. 45 Konstytucji RP.

W przypadku umowy pożyczki przewidującej odsetki lichwiarskie, nakaz zapłaty wydany z naruszeniem zasad ochrony konsumenta i sprawiedliwości społecznej podlega uchyleniu, a sprawa przekazaniu do ponownego rozpoznania zgodnie z konstytucyjnymi zasadami demokratycznego państwa prawnego.

Zastrzeganie w umowie pożyczki klauzul odszkodowawczych o charakterze lichwiarskim, prowadzących do rażącego pogorszenia sytuacji konsumenta, jest niedopuszczalne i sprzeczne z zasadą zaufania do państwa oraz stanowi naruszenie zasad ochrony praw konsumentów.

Uchylenie nakazu zapłaty z uwagi na naruszenie zasad ochrony konsumenta i rzetelnej procedury sądowej, z przywróceniem postępowania do trybu ogólnego celem ponownego rozpoznania.

Orzeczenie Sądu Najwyższego stwierdza, że nakaz zapłaty zasądzający lichwiarskie odsetki narusza przepisy prawa i zasady współżycia społecznego, co uzasadnia uchylenie nakazu i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania w trosce o prawidłowość porządku prawnego i ochronę konsumentów.

Orzeczenie znoszące nakaz zapłaty z uwagi na lichwiarski charakter umowy, kwalifikując ją jako sprzeczną z zasadami współżycia społecznego, co narusza art. 353(1) oraz art. 58 § 1-3 k.c., wymagając ponownego rozpoznania sprawy przez sąd.

Sąd Najwyższy uchyla prawomocny nakaz zapłaty Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej, nakazując ponowne rozpoznanie sprawy z uwzględnieniem abuzywności klauzul umowy kredytowej i ochrony konsumentów.

Na przedsiębiorcy posiadającym koncesję na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą ciąży obowiązek sprawozdawczy wynikający z art. 30 ust. 2 uBBC niezależnie od faktycznego wprowadzenia paliw do obrotu. Niezłożenie w terminie sprawozdania skutkuje nałożeniem kary pieniężnej.

Oddalenie skargi nadzwyczajnej wniesionej przez Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców. Sąd Najwyższy uznał prawidłowość decyzji ZUS i sądów niższych instancji w kwestii ustania dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego L.P. z powodu nieterminowej wpłaty składki.

Skarga nadzwyczajna wniesiona przez Rzecznika Praw Obywatelskich wobec nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, podniesiona na podstawie zarzutów naruszenia konstytucyjnych zasad i prawa procesowego, została uznana za bezzasadną i oddalona przez Sąd Najwyższy ze względu na niewystarczające uzasadnienie zarzutów.

ZUS nie jest uprawniony do kwestionowania zadeklarowanej przez przedsiębiorcę podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, o ile jej wysokość mieści się w ustawowych granicach. Takie działanie byłoby niezgodne z normą prawną imperatywnie określoną w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych.

Sąd Najwyższy uchyla nakaz zapłaty z 9 sierpnia 2007 r. z uwagi na jego oparcie na wekslu nie wypełniającym formalnych wymogów prawa wekslowego oraz o przestępczy charakter umowy będącej podstawą tego weksla.

Zasadne jest uchylenie nakazu zapłaty wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym z uwagi na naruszenie zasady ochrony konsumentów oraz konieczność ponownego zbadania umowy kredytu hipotecznego pod kątem niedozwolonych klauzul umownych.

Zachowanie prawidłowego kworum oraz transparentność procesu decyzyjnego są niezbędnymi warunkami ważności podejmowanych uchwał przez Krajową Radę Sądownictwa w sprawach związanych z powołaniem sędziów.

Sąd Najwyższy uchylił nakaz zapłaty i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, uznając, że naliczenie lichwiarskich odsetek umownych narusza zasady ochrony konsumenta oraz społecznej sprawiedliwości.

Skarga nadzwyczajna wniesiona od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie powinna wskazywać konkretne naruszenia przepisów prawa, które uzasadniałyby wzruszenie orzeczenia, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Wyrok Sądu Okręgowego pozostaje w mocy.

Sąd jest zobowiązany z urzędu badać umowy z konsumentami pod kątem abuzywności klauzul, zapewniając tym samym ochronę prawną konsumentom, w zgodzie z zasadami demokratycznego państwa prawnego i konstytucyjnymi normami ochrony konsumentów.

Prawomocny nakaz zapłaty wydany w postępowaniu upominawczym, który nie uwzględnia z urzędu potencjalnych klauzul abuzywnych w umowach konsumenckich, może być uchylony jako sprzeczny z konstytucyjną zasadą ochrony konsumentów.

Nakaz zapłaty, który nakłada na konsumenta obowiązek spłaty kwoty obciążonej lichwiarskim oprocentowaniem, wydany bez zbadania okoliczności wskazujących na nieuczciwość umowy, narusza zasady ochrony konsumenta i sprawiedliwości społecznej, co uzasadnia jego uchylenie.

Niedopuszczalne jest rozszerzanie definicji jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w celach ustalenia obowiązku ubezpieczeniowego na wspólnika dominującego. Wspólnik posiadający 99,5% udziałów w spółce z o.o. nie podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu jako jedyny wspólnik, zgodnie z definicją art. 4 § 1 pkt 3 k.s.h.

Zastrzeżenie w umowie odsetek o charakterze lichwiarskim oraz niedopełnienie przez sąd obowiązku ochrony konsumenta, stanowi podstawę do uchylenia wydanego nakazu zapłaty.

Kara umowna zastrzeżona w umowie użytkowania wieczystego za niezagospodarowanie działek w terminie jest nieważna, ale Sąd Najwyższy odrzuci skargę nadzwyczajną, jeśli nie spełniono szczególnych przesłanek tej skargi, a rozbieżności w orzecznictwie istnieją.

Zastrzeżenie w umowie pożyczki postanowień, które przewidują rażąco wygórowane odsetki oraz odszkodowanie sprzeczne z zasadą swobody umów i ochroną konsumentów, prowadzi do nieważności tych postanowień i skutkuje koniecznością ponownego rozpatrzenia sprawy sądowej z uwzględnieniem przepisów chroniących konsumenta.