Uchylenie wyroku nakazowego z powodu naruszenia procedury karnej poprzez niewłaściwe zastosowanie środka karnego przepadku równowartości pojazdu przy braku wystarczających dowodów oraz konieczność rozpoznania sprawy na zasadach ogólnych.

Wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie uchylono ze względu na nienależyte zbadanie kwalifikacji prawnej czynu, który powinien być uznany za wykroczenie, a nie przestępstwo. Sprawę przekazano do ponownego rozpoznania.

Polecenie Ministra Zdrowia dotyczące dodatkowych świadczeń pieniężnych dla personelu medycznego w okresie pandemii COVID-19 nie stanowi źródła prawa pracy w rozumieniu art. 9 § 1 k.p., a przewidziane nim świadczenie nie ma charakteru składnika wynagrodzenia ze stosunku pracy, lecz stanowi sui generis świadczenie publiczne finansowane ze środków publicznych. Pracodawca zobowiązany umową z NFZ do wypłaty

Ugoda sądowa dotycząca roszczeń deliktowych może być częściowo nieważna na podstawie art. 447 k.c., jeżeli w zakresie określonego rodzaju świadczenia (np. renty z tytułu zwiększonych potrzeb) rażąco narusza interes poszkodowanego poprzez ustalenie kwoty znacznie nieadekwatnej do rzeczywistych potrzeb, przy jednoczesnym zachowaniu skuteczności w pozostałym zakresie, w którym nie doszło do naruszenia

Klauzule przeliczeniowe stanowią niedozwolone postanowienia umowne, skutkując nieważnością umowy kredytowej, gdyż kształtują główne świadczenia stron bez odpowiedniej przejrzystości i naruszają interesy konsumenta.

Orzekając o kasacji na niekorzyść oskarżonego w sprawie przekroczenia ustawowego limitu wymiaru kary grzywny wyrokiem nakazowym, Sąd Najwyższy uchyla wyrok Sądu Rejonowego, co uznaje za rażące naruszenie art. 502 § 1 k.p.k., i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania. (IV K 800/24)

Uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania musi opierać się na przesłankach uzasadniających konieczność przeprowadzenia całego przewodu sądowego na nowo, zgodnie z art. 437 § 2 k.p.k. Wady procesowe o charakterze punktowym mogą być naprawiane w postępowaniu odwoławczym.

W przypadku występku zagrożonego zarówno grzywną, jak i karą pozbawienia wolności do roku, wymierzona kara grzywny nie może być niższa niż 50 stawek dziennych, zgodnie z art. 33 § 1a pkt 1 k.k.

Brak wniosku o ściganie przez osobę najbliższą uniemożliwia zastosowanie kumulatywnej kwalifikacji prawnej czynu z art. 177 § 1 k.k. w postępowaniu karnym.

Sąd Najwyższy wskazuje, że uchylenie orzeczenia sądu pierwszej instancji może nastąpić wyłącznie w sytuacji, gdy sąd drugiej instancji nie jest w stanie wypełnić wymogów dowodowych koniecznych do merytorycznego rozstrzygnięcia sporu, zachowując prawo do dokonania odmiennej oceny dowodów (art. 437 § 2 k.p.k.).

Uchybienie Sądu Rejonowego polegające na zaniedbaniu orzeczenia obligatoryjnego świadczenia pieniężnego z art. 43a § 2 k.k. skutkuje uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania w tym zakresie.

Statut funduszu inwestycyjnego zamkniętego, regulujący zasady wykupu certyfikatów, nie podlega kontroli abuzywności na podstawie art. 3851 k.c., a postanowienia statutu mają charakter regulacji organizacyjno-zarządczej, nie zaś klasycznego wzorca umownego.

Orzekanie w postępowaniu nakazowym jest niedopuszczalne, gdy okoliczności czynu lub wina obwinionego budzą wątpliwości; brak zgromadzenia wystarczającego materiału dowodowego oraz nieprzesłuchanie obwinionego uzasadniają uchylenie tak wydanego wyroku.

W przypadku umowy pożyczki przewidującej odsetki lichwiarskie, nakaz zapłaty wydany z naruszeniem zasad ochrony konsumenta i sprawiedliwości społecznej podlega uchyleniu, a sprawa przekazaniu do ponownego rozpoznania zgodnie z konstytucyjnymi zasadami demokratycznego państwa prawnego.

W przypadku nieważności umowy kredytu hipotecznego z powodu abuzywności klauzul indeksacyjnych, roszczenie konsumenta o zwrot świadczeń staje się wymagalne z momentem doręczenia bankowi pozwu lub zmiany powództwa stanowiących wezwanie do zapłaty, a skorzystanie przez bank z zarzutu zatrzymania nie może, w świetle orzecznictwa TSUE dotyczącego ochrony konsumentów, pozbawić konsumenta prawa do odsetek

Zastrzeganie w umowie pożyczki klauzul odszkodowawczych o charakterze lichwiarskim, prowadzących do rażącego pogorszenia sytuacji konsumenta, jest niedopuszczalne i sprzeczne z zasadą zaufania do państwa oraz stanowi naruszenie zasad ochrony praw konsumentów.

Uchylenie nakazu zapłaty z uwagi na naruszenie zasad ochrony konsumenta i rzetelnej procedury sądowej, z przywróceniem postępowania do trybu ogólnego celem ponownego rozpoznania.

Narzucone wymogi proceduralne wymuszają od sądu odwoławczego rzetelne rozpatrzenie zarzutów apelacyjnych oraz wykazanie, na jakich zasadach przyjęto ustalenia faktyczne. Nieprzestrzeganie tych przepisów skutkuje uchyleniem wyroku do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy orzekł uchylenie wyroku Sądu Apelacyjnego oraz zniesienie postępowania przed tym sądem z powodu nieważności postępowania wynikającego z wadliwego składu sądu, wyznaczonego przez nieprawidłowo powołanego sędziego na skutek nominacji przez KRS ukształtowaną ustawą z 8 grudnia 2017 r.

W przypadku umowy kredytu hipotecznego zawierającej klauzule waloryzacyjne lub indeksacyjne do waluty obcej uznane za postanowienia niedozwolone, nie jest możliwe utrzymanie umowy bez tych klauzul, co skutkuje nieważnością całej umowy i obowiązkiem wzajemnego zwrotu świadczeń na podstawie art. 410 § 1 i 2 w zw. z art. 405 k.c., przy czym odsetki za opóźnienie od zwrotu świadczenia przysługują od momentu

Naruszenie dolnej granicy ustawowego zagrożenia karą w orzeczeniu z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii stanowi rażące naruszenie prawa, wymagające uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy.

Obowiązek naprawienia szkody wynikający z art. 46 § 1 k.k. nie może być orzeczony w postępowaniu karnym, jeżeli prawo cywilne prawomocnie przyznało poszkodowanemu roszczenie odszkodowawcze, będąc tym samym przedmiotem innych orzeczeń.

Sąd Najwyższy, uchylając wyrok Sądu Okręgowego w Sosnowcu i przekazując sprawę do ponownego rozpoznania, wskazał na obowiązek rzetelnej, całościowej oceny dowodów w postępowaniu karnym, ze szczególnym uwzględnieniem możliwości przyjęcia winy lub błędu oskarżonego co do bezprawności jego czynu.

W sytuacji, gdy sąd niższej instancji orzeka co do tego samego czynu, który był już prawomocnie osądzony, jest zobowiązany do uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy z uwzględnieniem wcześniejszego orzeczenia, co wynika z zasad res iudicata oraz prawa do rzetelnego postępowania.