Klauzule umowne w kredycie indeksowanym do waluty obcej, które umożliwiają bankowi jednostronne i nieprzejrzyste ustalanie kursów wymiany oraz nie zapewniają konsumentowi pełnej informacji o ryzyku walutowym, są abuzywne i prowadzą do nieważności umowy.

Klauzule przeliczeniowe w umowach kredytów denominowanych do waluty obcej, które pozostawiają bankowi swobodę w ustalaniu kursu, są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interesy konsumenta, co powoduje nieważność takich umów.

Roszczenie o rentę z tytułu zwiększonych potrzeb musi być oparte na wykazaniu rzeczywistego uszczerbku w dochodach lub poniesionych kosztach związanych z wypadkiem. Interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności pozwanego za przyszłe szkody wymaga wykazania rzeczywistej potrzeby takiego ustalenia w konkretnej sprawie, a nie wynika automatycznie z samego zdarzenia.

Postanowienia umowy kredytowej, które nie są sformułowane w sposób jednoznaczny i zrozumiały dla konsumenta, a które pozwalają kredytodawcy na jednostronne określanie kursów walutowych, mogą prowadzić do uznania takich umów za nieważne z uwagi na ich abuzywny charakter zgodnie z art. 385¹ k.c. w kontekście dyrektywy 93/13/EWG dotyczącej nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich.

Niewłaściwa obsada sądu wynikająca z powołań sędziów przez Krajową Radę Sądownictwa powołaną w trybie ustawy z 2017 roku może stanowić bezwzględną przyczynę odwoławczą, wpływając na niezależność i bezstronność sądu.

W przypadku wielokrotnych przestępstw niealimentacji, nie występuje stan rzeczy osądzonej dla okresów nieobjętych wcześniejszym prawomocnym wyrokiem, a przypisanie ponownych czynów musi być dokładnie określone w kontekście poprzedniego skazania.

Zgodnie z art. 4 § 1 k.k., przy orzekaniu kary łącznej należy stosować ustawę względniejszą dla sprawcy, co wymaga porównania stanu prawnego obowiązującego w czasie popełnienia przestępstw z aktualnym stanem prawnym i wyboru tej ustawy, która jest korzystniejsza dla oskarżonego.

Przedawnienie karalności czynu skarbowego, będącego przedmiotem kumulatywnej kwalifikacji prawnej, wyznaczane jest na podstawie najwyżej zagrożonej kary grzywny według przepisów obowiązujących w czasie popełnienia czynu, co może skutkować umorzeniem postępowania, gdy orzeczenie zapadnie po upływie terminu przedawnienia.

Subsydiarny akt oskarżenia może obejmować jedynie zarzut popełnienia czynu tożsamego z tym, którego dotyczą decyzje umarzające postępowanie przygotowawcze; brak tej tożsamości skutkuje brakiem uprawnienia do wniesienia oskarżenia przez oskarżyciela subsydiarnego.

Artykuł 49 ust. 6 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego stanowi samodzielną podstawę dochodzenia przez jednostki samorządu terytorialnego roszczeń o zapłatę dotacji celowych, gdy ich wysokość nie zapewnia pełnego i terminowego wykonania zadań zleconych, a droga sądowa w takich sprawach jest dopuszczalna.

W sytuacji, gdy oskarżony w czasie popełnienia zarzucanego czynu przebywał w zakładzie karnym, wymagane jest uniewinnienie go, a odpowiedzialność za czyn przypisuje się jedynie jego rzeczywistemu sprawcy. Brak orzeczenia obowiązku naprawienia szkody mimo stosownego wniosku pokrzywdzonego stanowi naruszenie przepisów prawa karnego materialnego.

Dla przypisania odpowiedzialności za oszustwo konieczne jest wykazanie istnienia zamiaru bezpośredniego skierowanego na wprowadzenie w błąd, co należy ocenić na podstawie obiektywnej analizy dowodów i okoliczności faktycznych.

Art. 13b ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej pozwala na uznanie służby w jednostkach podporządkowanych Służbie Bezpieczeństwa za 'służbę na rzecz totalitarnego państwa', o ile istnieją przesłanki potwierdzające ten charakter. Jednakże przepisy art. 15c ust. 3 oraz art. 22a ust. 3 ustawy są niezgodne z Konstytucją RP w zakresie, w jakim prowadzą do arbitralnego obniżenia świadczeń funkcjonariuszy za okres

Warunek pozostawania w stanie zatrudnienia na dzień podpisania porozumienia o wypłacie świadczeń, pomijający pracowników, którzy zakończyli zatrudnienie po spełnieniu warunków pracy uprawniających do tych świadczeń, narusza zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, co skutkuje nieobowiązywaniem takiego postanowienia zgodnie z art. 9 § 4 k.p.

Pracownikowi, który nie usprawiedliwił nieobecności w pracy w terminie, lecz później dostarczył zaświadczenie lekarskie, nie można zasadnie zarzucić ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, uzasadniającego rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Praca przy obsłudze maszyn zwałujących w kopalniach odkrywkowych, w świetle nowelizacji definicji 'przodka', może być uznana za pracę górniczą zaliczaną w wymiarze półtorakrotnym, nawet jeśli w przeszłości tego rodzaju praca nie była kwalifikowana do takiego zaliczenia.

Artykuł 15c ust. 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy, ograniczający wysokość emerytury do przeciętnej emerytury w systemie powszechnym, nie powinien być stosowany wobec funkcjonariuszy, którzy nie nabyli emerytury z tytułu służby na rzecz totalitarnego państwa, a okres tej służby jest dodatkowy i nie wpływa na nabycie prawa do tego świadczenia.

Analiza legalności służby na rzecz totalitarnego państwa wymaga uwzględnienia indywidualnych czynów funkcjonariusza, a nie tylko formalnej przynależności do wymienionych w przepisach formacji, a przepisy ustawy ograniczające wysokość świadczeń emerytalnych muszą pozostawać w zgodzie z Konstytucją RP.

Wspólnik dwuosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z większościowym udziałem, nawet jeśli jego udział jest dominujący, nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako wspólnik spółki jednoosobowej na podstawie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej, chyba że okoliczności faktyczne wskazują na pozorność takiego układu.

Przerwa w wykonywaniu działalności gospodarczej wynikająca z niezdolności do pracy nie może być traktowana na równi z zaprzestaniem prowadzenia działalności gospodarczej z punktu widzenia ubezpieczeń społecznych.

Obniżenie emerytury policyjnej na podstawie formalnej przynależności do służb PRL wymaga indywidualnej oceny czynów i postawy osoby wobec kryteriów służby na rzecz totalitarnego państwa, a samo domniemane wyznaczenie nie może być podstawą do automatycznego obniżenia uprawnień emerytalnych, aby nie naruszać podstawowych zasad prawa unijnego i konstytucyjnego.

Członek zarządu spółki odpowiada za zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne powstałe w trakcie postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu, jeśli postępowanie to nie zostało wszczęte we właściwym czasie, a spółka nie miała realnych szans na zawarcie ani wykonanie układu.

Kwalifikacja służby jako pełnionej na rzecz totalitarnego państwa, według art. 13b ustawy zaopatrzeniowej, wymaga analizy wszystkich okoliczności danej sprawy, w tym indywidualnych czynów, a nie tylko formalnej przynależności do służb, co zapewnia zgodność z zasadami konstytucyjnymi i sprawiedliwością społeczną.

W przypadku czynu z art. 177 § 1 k.k., istotne jest, aby ocenić obiektywne przypisanie sprawstwa skutku, uwzględniając wszystkie dostępne dowody, w tym zeznania świadków i okoliczności zdarzenia, a nie tylko na opinii biegłego; niewłaściwy manewr hamowania może stanowić naruszenie przepisów ruchu drogowego niezależnie od miejsca poruszania się rowerzysty.