Kara łączna nie może być surowsza niż suma kar jednostkowych orzeczonych za poszczególne przestępstwa, zgodnie z art. 86 § 1 k.k., co stanowi normatywny limit dla orzekania kary łącznej.

Dla prawidłowej kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego kluczowe jest właściwe ustalenie stanu recydywy, co wymaga spełnienia warunków określonych w art. 64 § 1 k.k., w tym popełnienie nowego przestępstwa po odbyciu kary, a nie przed. Wadliwa kwalifikacja prawna może skutkować niezasadnym zaostrzeniem kary.

Brak ustanowienia pełnomocnika z urzędu nie powoduje nieważności postępowania na podstawie art. 379 pkt 5 k.p.c., jeżeli strona miała możliwość aktywnego uczestnictwa w procesie i jej stan zdrowia nie wskazywał na nieporadność uniemożliwiającą samodzielne działanie.

Sądy powszechne nie mają kompetencji do odmowy stosowania obowiązujących przepisów z powołaniem się na ich niekonstytucyjność. Domniemanie zgodności ustawy z Konstytucją może być obalone jedynie wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego, a przewidziane w art. 178 ust. 1 Konstytucji związanie sędziego ustawą obowiązuje dopóty, dopóki ustawie tej przysługuje moc obowiązująca. Odmowa zastosowania przepisu przez

Wyrok sądu warunkowo umarzający postępowanie karne musi zawierać wyraźnie określenie długości okresu próby zgodnie z art. 67 § 1 k.k., gdyż stanowi to podstawowy i niezbędny składnik wyroku, a jego brak czyni orzeczenie niewykonalnym.

Do skutecznego doręczenia wyroku nakazowego, oskarżonemu przebywającemu w jednostce penitencjarnej, doręczenie następuje poprzez przekazanie przesyłki bezpośrednio do osoby oskarżonej w zakładzie karnym, a nie poprzez dorosłych domowników. Nieprawidłowe doręczenie wyroku nakazowego uprawnia oskarżonego do złożenia sprzeciwu w obowiązującym terminie od momentu faktycznego doręczenia.

Nieważność postępowania z art. 379 pkt 4 k.p.c. zachodzi, gdy w składzie sądu bierze udział osoba powołana na urząd sędziego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym ustawą z 8 grudnia 2017 r., jeżeli wadliwość procesu powołania prowadzi w konkretnych okolicznościach do naruszenia standardu niezawisłości i bezstronności sądu. Ocena ta wymaga indywidualnej analizy całego

Umowa obejmująca tłumaczenie standardowych dokumentów urzędowych, niewykazujących cech indywidualizacji i niemożliwych do poddania sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych, stanowi umowę o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu, a nie umowę o dzieło.

Wszelkie niejasności i sprzeczności w treści wyroku dotyczące wymiaru kary pozbawienia wolności, uniemożliwiające jego wykonanie, stanowią bezwzględne podstawy odwoławcze i wymagają uchylenia wyroku oraz jego ponownego rozpoznania.

W przypadku gdy czyn wyczerpuje znamiona dwóch wykroczeń, sąd zobowiązany jest orzec karę zgodnie z przepisem przewidującym najsurowszą sankcję oraz obligatoryjny środek karny, nawet w postępowaniu nakazowym, nie ograniczając się tylko do jednego z wykroczeń.

Przesyłanie dokumentów do ZUS przy użyciu podpisu kwalifikowanego przez ubezpieczoną w okresie niezdolności do pracy może stanowić wykonywanie pracy zarobkowej w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej, jeżeli czynności te mają charakter systematyczny i są istotnym elementem prowadzonej działalności gospodarczej. Ocena ta powinna uwzględniać zarówno ilość, jak i charakter wykonywanych czynności

Klauzule indeksacyjne w umowach kredytowych, które pozwalają bankowi na swobodne i arbitralne kształtowanie kursów walut bez jasnych i obiektywnych kryteriów, są abuzywne i prowadzą do nieważności umowy, jeżeli ich eliminacja uniemożliwia określenie głównych świadczeń stron. Konsument nie musi być związany umową, która narusza równowagę kontraktową poprzez przerzucenie na niego nieograniczonego ryzyka

Użytkownik wieczysty, który nie złożył wniosku o kontrolę zasadności podwyższenia opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste w trybie art. 78 ust. 1-3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie może w postępowaniu o zapłatę skutecznie kwestionować wysokości tej opłaty, powołując się na wadliwość operatu szacunkowego lub naruszenie zasad współżycia społecznego.

Orzeczenie kary poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, bez zastosowania przepisów o nadzwyczajnym złagodzeniu kary, stanowi rażące naruszenie prawa materialnego.

Wygaśnięcie mandatu członka zarządu zgodnie z art. 202 § 1 k.s.h. nie zawsze zwalnia z odpowiedzialności za zobowiązania spółki, jeżeli faktyczne działania wskazują na kontynuację pełnienia funkcji, a odpowiedzialność z art. 299 § 1 k.s.h. może być egzekwowana w celu ochrony innych uczestników obrotu prawnego.

W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do poczytalności obwinionego, sąd jest zobligowany do przeprowadzenia rozprawy z udziałem obrońcy, a nie postępowania nakazowego; ponadto, zmiana reżimu odpowiedzialności prawnej wyklucza możliwość ukarania za czyn, który w chwili jego popełnienia nie stanowił wykroczenia.

Osoba, której uprawnienia do kierowania pojazdami zostały czasowo zatrzymane, odzyskuje je automatycznie po upływie okresu zatrzymania, bez potrzeby spełnienia dodatkowych warunków, jak uiszczenie opłaty ewidencyjnej czy odbiór fizycznego dokumentu prawa jazdy.

Jeżeli prokurator złoży wniosek o skazanie bez rozprawy na podstawie art. 335 § 2 k.p.k., sąd jest zobowiązany do zbadania tego wniosku na posiedzeniu zgodnie z art. 343 § 6 k.p.k. W przypadku nieuwzględnienia wniosku, sąd powinien przekazać sprawę do rozpoznania na zasadach ogólnych.

Jeśli postanowienia umowy kredytu dotyczące waloryzacji kursem waluty obcej są abuzywne, umowa staje się nieważna w całości, skutkując roszczeniami stron o zwrot nienależnie spełnionych świadczeń, bez możliwości zastąpienia abuzywnych postanowień innymi przepisami prawa.

Decydujące znaczenie ma prawidłowe zawiadomienie oskarżonego o terminie rozprawy odwoławczej, aby zagwarantować jego fundamentalne prawo do osobistego uczestnictwa w postępowaniu i samodzielnego prowadzenia obrony, niezależnie od obecności obrońcy.

Prawo do obrony oskarżonego wymaga, aby zawiadomienia o rozprawie były wysyłane na adres aktualny i wskazany przez oskarżonego; doręczenia na inny adres naruszają prawo do rzetelnego procesu i mogą skutkować uchyleniem wyroku.

Mechanizm obniżenia wysokości emerytur funkcjonariuszy na podstawie art. 15c ust. 3 ustawy zaopatrzeniowej, w zakresie, w jakim obejmuje świadczenia wypracowane poza służbą na rzecz totalitarnego państwa, narusza art. 32 i art. 64 Konstytucji RP oraz prawo do zabezpieczenia społecznego z art. 67 ust. 1 Konstytucji RP.

W sprawach dotyczących obniżenia świadczeń emerytalnych i rentowych funkcjonariuszy, konieczne jest indywidualne badanie, czy konkretne działania funkcjonariusza godziły w prawa i wolności człowieka, zamiast przyjmowania, że sama przynależność do określonych instytucji jest dowodem służby na rzecz totalitarnego państwa.

Obniżenie policyjnych świadczeń emerytalnych i rentowych na podstawie art. 15c i 22a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy, w odniesieniu do osób pełniących służbę na rzecz totalitarnego państwa, jest zgodne z konstytucyjnymi zasadami sprawiedliwości społecznej i równości wobec prawa.