W przypadkach oszustwa, dla przyjęcia winy oskarżonych kluczowe jest ustalenie, czy świadomie wprowadzili w błąd pokrzywdzonych co do istotnych okoliczności mających wpływ na ich decyzje inwestycyjne, bez względu na subiektywne rozumienie ryzyka inwestycyjnego przez pokrzywdzonych.

Wypowiedzenie umowy przez stronę, z zachowaniem ustalonych warunków umowy oraz z poszanowaniem zasady swobody umów, nie stanowi nadużycia prawa, nawet jeżeli skutkuje koniecznością zawarcia przez drugą stronę nowej umowy po mniej korzystnych warunkach, pod warunkiem, że strony były świadome postanowień umożliwiających wcześniejsze rozwiązanie umowy.

Wyrok łączny traci moc, jeżeli jeden z wyroków jednostkowych, będący jego podstawą, ulega zmianie na skutek przekształcenia kwalifikacji prawnej czynu z przestępstwa na wykroczenie, co uniemożliwia jego połączenie z innymi karami.

Wyrokiem nakazowym, w myśl art. 502 § 1 k.p.k., można orzec karę ograniczenia wolności lub grzywnę tylko do 200 stawek dziennych lub do 200 000 zł, a przekroczenie tych granic stanowi rażące naruszenie prawa skutkujące uchyleniem wyroku w tej części.

W przypadku skazania za przestępstwo określone w art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, sąd jest zobowiązany orzec świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej jako obligatoryjny środek karny.

Przy wydawaniu wyroku nakazowego istotne jest precyzyjne ustalenie okoliczności popełnienia czynu, w tym czasu jego popełnienia, gdyż niejasność w tej kwestii może prowadzić do rażącego naruszenia prawa, a w efekcie do konieczności uchylenia wydanego wyroku.

W okresie obowiązywania przepisów związanych z COVID-19, w sprawach o przestępstwa zagrożone karą pozbawienia wolności do 5 lat, sąd odwoławczy na rozprawie apelacyjnej orzeka w składzie jednoosobowym, jeżeli sąd pierwszej instancji orzekał w takim składzie, co stanowi lex specialis do obowiązujących ogólnych przepisów o składzie sądu.

Prawomocne zakończenie postępowania o ten sam czyn uniemożliwia wszczęcie przeciwko tej samej osobie kolejnego postępowania o identycznym przedmiotowo zdarzeniu, niezależnie od różnic w kwalifikacji prawnej czynu.

Wyrok wydany w stosunku do osoby nieobjętej aktem oskarżenia i za czyn niezarzucony w akcie oskarżenia stanowi rażące naruszenie prawa procesowego, prowadzące do bezwzględnej przyczyny odwoławczej, zgodnie z art. 439§1 pkt 9 k.p.k.

Jeżeli termin przedawnienia czynu karalnego upływa przed wydaniem prawomocnego wyroku na skutek przedawnienia, sąd zobowiązany jest uchylić zaskarżony wyrok i umorzyć postępowanie, zgodnie z art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k.

Nowelizacja Kodeksu wykroczeń podwyższająca próg wartości mienia dla przestępstwa kradzieży do 800 zł, powoduje, że czyny kwalifikowane wcześniej jako przestępstwo mogą obecnie wypełniać znamiona wykroczenia, co sąd musi uwzględnić przy orzekaniu po zmianach prawnych.

Karalność wykroczenia ustała z upływem 2 lat od zakończenia roku od jego popełnienia, gdy w tym okresie wszczęto postępowanie, co wymaga umorzenia postępowania sądowego w tej sprawie, jeśli okres ten minął przed wydaniem orzeczenia przez sąd.

Dla przypisania odpowiedzialności z art. 180a k.k. konieczne jest, aby w chwili czynu obowiązywała decyzja administracyjna o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami; brak tej przesłanki może skutkować zakwalifikowaniem czynu jako wykroczenia z art. 94 § 1 k.w.

Sprzeczność w formułowaniu orzeczenia między zapisem cyfrowym a słownym wysokości nawiązki stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą, gdyż uniemożliwia to wykonanie wyroku.

Obecność podejrzanego na rozprawie, w sprawach dotyczących umorzenia postępowania z powodu niepoczytalności i stosowania środków zabezpieczających, jest obowiązkowa, a jej brak stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą.

Wyrok łączny nie powinien naruszać zasady sumowania kar jednostkowych, a błędna interpretacja przepisów dotyczących utraty mocy wyroku łącznego oraz dolnej i górnej granicy kary łącznej może prowadzić do niezgodności z prawem, wymagającej korekty przez wyższą instancję sądową.

Ubezpieczonemu, który pozostawał w zawodowej służbie wojskowej przed dniem 2 stycznia 1999 r. i pobiera emeryturę wojskową wynoszącą 75% podstawy jej wymiaru, obliczoną bez uwzględnienia okresów składkowych i nieskładkowych, z których tytułu jest uprawniony również do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wypłaca się jedno z tych świadczeń - wyższe lub wybrane przez niego, zgodnie z art. 95

Pośredni zakaz reformationis in peius zgodnie z art. 443 k.p.k. uniemożliwia wydanie orzeczenia surowszego od uchylonego, gdy uchylenie nastąpiło z mocy środka zaskarżenia wniesionego wyłącznie na korzyść oskarżonego. Orzeczenie takie należy uchylić, gdy zwiększa ono realne dolegliwości na oskarżonego w stosunku do uchylonego rozstrzygnięcia.

Sąd przy rozpatrywaniu wniosku o skazanie bez przeprowadzania postępowania dowodowego powinien zapewnić, że wniosek ten uwzględnia wszystkie obligatoryjne środki karne przewidziane przez prawo materialne, a ich pominięcie stanowi rażące naruszenie prawa, uzasadniające uchylenie wyroku.

W sytuacji skazania za przestępstwa z art. 202 § 4a k.k., sędzia jest zobligowany do obligatoryjnego orzeczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, zgodnie z art. 43a § 3 k.k., nawet jeśli orzeczenie wyroku następuje na podstawie art. 387 k.p.k., bez przeprowadzania rozprawy.

Wydanie wyroku nakazowego w postępowaniu o wykroczenia jest niedopuszczalne, jeśli okoliczności czynu i wina obwinionego budzą wątpliwości i wymagają wyjaśnienia w toku postępowania dowodowego, co wynika z naruszenia art. 93 § 2 k.p.s.w.

Przy orzekaniu zakazu zbliżania się do określonych osób należy stosować przepisy art. 41a § 1 k.k., jeżeli dotyczy to umyślnych przestępstw z użyciem przemocy, a nie art. 41a § 2 k.k., który jest zastrzeżony dla przestępstw przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności; czas trwania zakazu musi być określony w wyroku.

Złożenie wniosku o przyznanie świadczenia w „wariancie korzystniejszym” nie jest jednoznaczne z wyrażeniem zgody na przekazanie środków zgromadzonych w OFE na dochody budżetu państwa. W przypadku niejasności organ rentowy ma obowiązek wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku i poinformować go o skutkach prawnych dokonanych wyborów.

O kwalifikacji umowy jako umowy o dzieło lub umowy o świadczenie usług decyduje rzeczywisty sposób jej wykonywania, a nie jedynie nazwa i treść kontraktu. Kluczowe jest ustalenie, czy umowa przewiduje osiągnięcie konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu, poddającego się sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych, czy też zobowiązuje do starannego działania.