W przypadku zmiany stanu prawnego, gdy sąd orzeka po dacie, od której niższa wartość szkody wyklucza odpowiedzialność karną za przestępstwo na rzecz wykroczenia, sąd musi to uwzględnić i w razie istnienia uprzedniego prawomocnego orzeczenia dotyczącego tego samego czynu, dochodzi do powagi rzeczy osądzonej, co skutkuje umorzeniem postępowania (art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w.).

Przepis art. 43a § 2 k.k. nakłada na sąd obowiązek orzeczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym w razie skazania za przestępstwo określone w art. 244 k.k., bez możliwości odstąpienia od tego obowiązku.

Śmierć oskarżonego przed wydaniem wyroku stanowi bezwzględną przeszkodę procesową, powodującą obowiązek umorzenia wszczętego postępowania karnego.

W postępowaniu nakazowym mogą być rozpoznawane tylko sprawy, w których nie istnieją wątpliwości co do winy i okoliczności popełnienia czynu, a w razie ich stwierdzenia, sprawa powinna zostać skierowana na rozprawę. Ponadto, w przypadku uznania winy za wykroczenie z art. 94 § 1 k.w., sąd zobowiązany jest do orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów.

Nieprawidłowa obsada sądu w postępowaniu odwoławczym, poprzez orzekanie w składzie jednoosobowym zamiast trzyosobowym, stanowi bezwzględną przyczynę uchylenia wyroku z powodu rażącego naruszenia prawa procesowego.

Kara za wykroczenie przewidziane w art. 431 ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi może polegać wyłącznie na grzywnie, a orzeczenie innej kary stanowi rażące naruszenie prawa materialnego.

Nie można łączyć kary pozbawienia wolności z karą aresztu w wyroku łącznym, jeśli któraś z tych kar w momencie orzekania wyroku łącznego nie istnieje, co stanowi naruszenie art. 85 § 1 k.k.

Postanowienia umowy kredytowej oparte na indeksacji kursem waluty obcej, które nie były przedmiotem indywidualnych uzgodnień i rażąco naruszają interesy konsumentów, mogą być uznane za abuzywne, prowadząc do stwierdzenia nieważności całej umowy.

Klauzule indeksacyjne w umowie kredytu denominowanego do waluty obcej, określające sposób przeliczania świadczeń stron według tabeli kursowej banku, stanowią postanowienia dotyczące głównego przedmiotu umowy i w razie ich abuzywności nie mogą być zastąpione innym mechanizmem waloryzacyjnym, co skutkuje nieważnością całej umowy.

Katalog przesłanek określonych w art. 441 § 2 k.c., określających zakres roszczeń regresowych między współsprawcami szkody, nie jest zamknięty. Poza winą danej osoby oraz stopniem, w jakim przyczyniła się do powstania szkody, należy uwzględnić także inne okoliczności, w tym to, w czyim interesie nastąpiło wyrządzenie szkody lub kto i w jakim zakresie odniósł korzyści z faktu jej powstania. Okoliczności

Postanowienia umowy kredytu denominowanego w walucie obcej, które uprawniają bank do jednostronnego ustalania kursu waluty, są klauzulami abuzywnymi, a ich eliminacja prowadzi do nieważności całej umowy.

Przekazanie pieniędzy tytułem zaliczki na poczet umowy sprzedaży skutkuje przeniesieniem ich własności na odbiorcę, co wyklucza przypisanie mu przestępstwa przywłaszczenia z art. 284 § 2 k.k.

Błędne doręczenie zawiadomienia o rozprawie skutkujące nieobecnością oskarżonego podczas postępowania narusza prawo do obrony i może być podstawą do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Dla przypisania sprawstwa typu kwalifikowanego przestępstwa zgodnie z art. 299 § 5 k.k. wymagana jest wykazana w opisie czynu wskazania na porozumienie co najmniej trzech osób, co stanowi warunek sine qua non dla zastosowania surowszej sankcji karnej.

Postanowienia umowy kredytu hipotecznego, które umożliwiają bankowi jednostronne ustalanie kursu walut oraz obarczają konsumenta nieograniczonym ryzykiem finansowym, są niedozwolone i w przypadku ich usunięcia umowa traci ważność.

Klauzule przeliczeniowe w umowach kredytu, które pozostawiają bankowi swobodę w określaniu kursów walut, są abuzywne i ich wyeliminowanie skutkuje nieważnością umowy w przypadku braku odpowiednich przepisów dyspozytywnych.

Zadośćuczynienie przyznawane za krzywdę wskutek śmierci osoby bliskiej ma na celu kompensację tej krzywdy i powinno uwzględniać indywidualne okoliczności sprawy, w tym intensywność doznanej krzywdy oraz sytuację osobistą poszkodowanego, a ingerencja Sądu Najwyższego w ustalenia sądów meriti jest uzasadniona jedynie w przypadku wyraźnego naruszenia zasad ustalania wysokości zadośćuczynienia.

Prawidłowe doręczenie wezwania na rozprawę jest kluczowe dla realizacji prawa do obrony, a zaniedbanie go stanowi rażące naruszenie przepisów procesu karnego, skutkujące możliwością wznowienia postępowania.

Przyjęcie przez funkcjonariusza Służby Celnej (Służby Celno-Skarbowej) propozycji zatrudnienia na podstawie stosunku pracy, złożonej w trybie art. 165 ust. 7 w zw. z art. 171 ust. 1 pkt 2 przepisów wprowadzających ustawę o KAS, powoduje ustanie (wygaśnięcie) dotychczasowego administracyjnoprawnego stosunku służbowego i nawiązanie nowego stosunku pracy, a nie przekształcenie oznaczające kontynuację

Dla zgodnego z prawem rozstrzygnięcia sprawy karnej, sądy muszą zapewnić prawidłową kwalifikację prawną czynów oraz posiadanie skargi uprawnionego oskarżyciela w momencie orzekania, a także dokonać wnikliwej i kompleksowej oceny całego materiału dowodowego, uwzględniając wszelkie dostępne dowody i zarzuty stron.

W postępowaniu odwoławczym niedopuszczalne jest skazanie oskarżonego, który został uniewinniony w pierwszej instancji, nawet jeżeli sąd odwoławczy odstępuje od wymierzenia kary, co wynika z zakazu reformationis in peius zawartego w art. 454 § 1 k.p.k.

W przypadku skazania za przestępstwo popełnione w warunkach określonych w art. 12 § 1 k.k., sąd jest zobowiązany do wymierzenia kary pozbawienia wolności powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia zgodnie z art. 57b k.k., co wyklucza możliwość orzeczenia kary sekwencyjnej, jeśli minimalny wymiar kary przewyższa dopuszczalny zakres kary sekwencyjnej.

Klauzule denominacyjne i waloryzacyjne w umowach kredytowych, mimo że dotyczą głównych świadczeń stron, podlegają kontroli abuzywności, jeśli nie zostały sformułowane prostym i zrozumiałym językiem. Eliminacja tych postanowień prowadzi do nieważności umowy, jeśli uniemożliwia to ustalenie treści praw i obowiązków stron umowy w pozostałym zakresie.

Pełnienie służby w jednostkach wymienionych w art. 13b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy samoistnie kwalifikuje daną osobę jako funkcjonariusza służącego na rzecz totalitarnego państwa, skutkując obniżeniem świadczeń emerytalno-rentowych, bez konieczności wykazania indywidualnych działań naruszających prawa człowieka.