Nieprawidłowa obsada sądu, wynikająca z udziału sędziego powołanego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej z naruszeniem standardów konstytucyjnych, stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą, która skutkuje uchyleniem zaskarżonego wyroku.
Skazanie za groźby karalne wymaga, by przypisany czyn zawierał pełne znamiona ustawowe, w tym wzbudzenie uzasadnionej obawy u pokrzywdzonego.
W postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych zakres związania prawomocnym wyrokiem sądu określany jest przedmiotem kontrolowanej decyzji organu rentowego, a nie stanem rzeczy z chwili zamknięcia rozprawy, gdyż postępowanie to ma charakter kontrolno-rozpoznawczy i zmierza do oceny prawidłowości decyzji na datę jej wydania, w związku z czym prawomocny wyrok stwierdzający podleganie
Właścicielowi nieruchomości położonej w obszarze ograniczonego użytkowania dla lotniska przysługuje odszkodowanie z tytułu spadku wartości nieruchomości na podstawie art. 129 ust. 2 p.o.ś., jednak nie przysługuje mu odszkodowanie w wysokości odpowiadającej kosztom zapewnienia w budynku odpowiedniego klimatu akustycznego, jeżeli koszty te nie zostały faktycznie poniesione, gdyż nieponiesione koszty
Kredyt walutowy (dewizowy) diametralnie różni się od kredytów denominowanych i indeksowanych do waluty obcej, gdyż w przypadku kredytu dewizowego strony są od początku świadome swoich praw i obowiązków, a kredytobiorca zobowiązany jest do zwrotu bankowi takiej ilości środków w walucie obcej, którą uzyskał na podstawie umowy, przy czym wahania kursowe stanowią naturalne ryzyko tego rodzaju kredytu,
Klauzule indeksacyjne w umowie kredytowej stanowią główne świadczenie stron, a ich abuzywność prowadzi do nieważności umowy. Sądy krajowe mają obowiązek informować konsumentów o wszelkich skutkach wyeliminowania nieuczciwych klauzul, co obejmuje możliwość upadku umowy.
Przy orzekaniu w sprawach o czyny przeciwko mieniu, mających przesłanki 'czynów przepołowionych', sąd powinien kierować się kwotą rozgraniczającą obowiązującą w dacie orzekania, nie zaś w dacie popełnienia czynu, a także unikać ponownego sądzenia czynów już prawomocnie osądzonych.
Wartość substratu zachowku przy zbyciu darowanych nieruchomości przez spadkobiercę jest określana na podstawie ceny uzyskanej ze sprzedaży, a nie według stanu i cen z daty darowizny, zgodnie z art. 995 § 1 k.c.
Miarkowanie kary umownej na podstawie art. 484 § 2 k.c. jest dopuszczalne bez wyraźnego wniosku dłużnika, jeśli da się wnioskować intencję jego przedstawienia, a jednostronne klauzule przewidujące kary mogą być niezgodne z zasadami współżycia społecznego.
W razie dochodzenia od banku zwrotu świadczenia spełnionego na podstawie umowy kredytu, która okazała się niewiążąca, bankowi nie przysługuje prawo zatrzymania na podstawie art. 496 w zw. z art. 497 k.c.
Naruszenie dóbr osobistych w postaci godności i dobrego imienia przez publikację nieprawdziwych artykułów uzasadnia przyznanie zadośćuczynienia o cechach represyjno-prewencyjnych, zgodnie z funkcją kompensacyjną, przy uwzględnieniu sytuacji majątkowej naruszyciela.
Kasacja prokuratora została częściowo uwzględniona. Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Okręgowego w zakresie uniewinnienia oskarżonego i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.
Zachowanie prawidłowego kworum oraz transparentność procesu decyzyjnego są niezbędnymi warunkami ważności podejmowanych uchwał przez Krajową Radę Sądownictwa w sprawach związanych z powołaniem sędziów.
Decyzja o obniżeniu emerytury z tytułu służby na rzecz totalitarnego państwa wymaga pełnej analizy indywidualnych czynów funkcjonariusza, nie ograniczając się wyłącznie do przynależności do określonych struktur państwowych.
Sąd Najwyższy uchylił nakaz zapłaty i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, uznając, że naliczenie lichwiarskich odsetek umownych narusza zasady ochrony konsumenta oraz społecznej sprawiedliwości.
Umowa nazwana przez strony "umową o dzieło", której przedmiotem są powtarzalne, proste czynności fizyczne wykonywane według instrukcji zamawiającego z wykorzystaniem dostarczonych przez niego materiałów, prowadzące do wytworzenia dużej liczby identycznych przedmiotów nieposiadających samoistnej wartości rynkowej, stanowi w rzeczywistości umowę o świadczenie usług w rozumieniu art. 750 k.c. w związku
Rozpoznanie przez sąd drugiej instancji sprawy na posiedzeniu niejawnym - bez przeprowadzenia rozprawy i bez uprzedniego odebrania od stron stanowisk na piśmie - w sytuacji gdy sąd przeprowadził własne postępowanie dowodowe, stanowi naruszenie przepisów postępowania prowadzące do nieważności postępowania na podstawie art. 379 pkt 5 k.p.c. z powodu pozbawienia strony możności obrony swoich praw. Strona
Przedawnienie karalności przestępstwa skarbowego należy rozpatrywać z uwzględnieniem momentu wszczęcia postępowania przeciwko sprawcy, co może wpływać na jego wydłużenie zgodnie z art. 44 § 5 k.k.s. oraz art. 70 Ordynacji podatkowej.
Artystyczne wykonanie utworów muzycznych może być przedmiotem umowy o dzieło, gdy rezultat został określony przez wskazanie konkretnych utworów oraz rangi wydarzenia wymagającego wyjątkowych kwalifikacji i kunsztu artystycznego, uzasadniających wybór wykonawcy. Silne zaakcentowanie podmiotowego charakteru wykonania przez starannie dobranego artystę o uznanym dorobku stanowi kryterium kwalifikacji umowy
Prawo Unii Europejskiej stoi na przeszkodzie stosowaniu przez sądy krajowe wykładni prawa krajowego, zgodnie z którą w kontekście stwierdzenia nieważności umowy kredytu hipotecznego zawartej przez bank z konsumentem z uwagi na abuzywny charakter niektórych warunków tej umowy, bank może skutecznie podnieść zarzut zatrzymania uzależniający wypłatę zasądzonej na rzecz konsumenta kwoty od równoczesnego
Zmniejszenie wartości nieruchomości i koszty rewitalizacji akustycznej w obszarze ograniczonego użytkowania stanowią szkodę w rozumieniu art. 129 ust. 2 p.o.ś. Właścicielowi przysługuje odszkodowanie niezależnie od poniesienia faktycznych kosztów.
Klauzule waloryzacyjne i przeliczeniowe w umowach kredytowych indeksowanych kursem waluty obcej, zawierające niedozwolone postanowienia umowne, są abuzywne, co uzasadnia ich niewiążący charakter od początku i prowadzenie do nieważności umowy kredytu jako niemożliwej do utrzymania w pozostałym zakresie.
Sąd Najwyższy uznał, iż art. 230 k.c. nie znajduje zastosowania w przypadku posiadacza zależnego posiadającego tytuł prawny do władania rzeczą, co skutkuje możliwością dochodzenia roszczeń z tytułu nakładów poczynionych na nieruchomość w oparciu o umowny stosunek prawny.
Skarga kasacyjna została częściowo uwzględniona z powodu niewystarczających ustaleń faktycznych dotyczących konsumenckiego statusu pozwanej przy zawieraniu umowy kredytu, co wpływało na zastosowanie ochrony przewidzianej dla konsumentów w art. 3851 k.c.