Zamiana kary pozbawienia wolności na areszt uniemożliwia wydanie wyroku łącznego. Sąd jest zobowiązany umorzyć postępowanie, jeśli nie istnieją przesłanki do wydania wyroku łącznego (art. 572 k.p.k.).

Niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie musi być ocenione wszechstronnie, a jego ocena wymaga właściwego postępowania dowodowego. Zaliczanie okresu tymczasowego aresztowania na poczet wykonania kary nie może automatycznie wykluczać prawa do zadośćuczynienia za poniesioną krzywdę.

Zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Strzelcach Opolskich, uwzględniający wadliwy wniosek prokuratora z art. 335 k.p.k., naruszał przepisy prawa karnego materialnego i procesowego, co skutkuje jego uchyleniem oraz koniecznością ponownego rozpoznania sprawy.

Sąd Najwyższy uchylając zaskarżony wyrok łączny z powodu niewykonalności, wskazał na konieczność określenia formy wykonania kary łącznej ograniczenia wolności zgodnie z art. 86 § 3 k.k. oraz rozważenie realnego zbiegu przestępstw zgodnie z art. 85 § 1 k.k.

Naruszenie prawa do obrony poprzez brak obowiązkowego udziału obrońcy stanowi uchybienie proceduralne, które skutkuje uchyleniem zaskarżonych wyroków i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd pierwszej instancji.

Orzeczenie Sądu Okręgowego w Lublinie utrzymujące w mocy środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym w przypadku czynu stanowiącego wypadek mniejszej wagi z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii narusza art. 70 ust. 4a ustawy i jest niezgodne z prawem.

Przepadek pojazdu mechanicznego na podstawie art. 44b k.k. może być orzeczony jedynie wobec własnego pojazdu sprawcy, gdyże inna decyzja narusza prawo własności; w przypadku użytkowania pojazdu, który nie jest własnością sprawcy, sąd orzeka przepadek równowartości pojazdu.

Naruszenie art. 73 § 2 k.k. poprzez nieorzeczenie dozoru kuratora przy karze probacyjnej za przestępstwo z użyciem przemocy wobec osoby wspólnie zamieszkującej, skutkuje uchyleniem wyroku w zaskarżonym zakresie i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

W razie dochodzenia przez konsumenta od banku zwrotu świadczenia spełnionego na podstawie nieważnej umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej, bankowi nie przysługuje prawo zatrzymania na podstawie art. 496 w zw. z art. 497 k.c. Umowa kredytu nie ma charakteru umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 § 2 k.c., gdyż świadczenia stron – wypłata kapitału kredytu przez bank oraz jego zwrot

W razie nieważności umowy kredytu denominowanego z powodu klauzul abuzywnych, konsumentowi przysługuje samodzielne roszczenie o zwrot wszystkich spłaconych rat jako nienależnego świadczenia, niezależnie od roszczenia banku o zwrot wypłaconego kapitału. Teoria salda nie znajduje zastosowania do roszczeń konsumenta, gdyż teoria dwóch kondykcji zapewnia skuteczniejszą ochronę konsumenta i realizuje cel

Orzeczenie Sądu Najwyższego wskazuje, że jeśli sąd skazuje oskarżonych za przestępstwo z art. 27c ust. 1 ustawy o rybactwie śródlądowym, obligatoryjne jest orzeczenie środka karnego w postaci podania orzeczenia do publicznej wiadomości.

Sąd Najwyższy stwierdził, że uchylenie wyroku Sądu Okręgowego było konieczne z powodu rażącego naruszenia przepisów dotyczących oceny dowodów i kwalifikacji szkodliwości społecznej czynu, co uzasadniało ponowne rozpoznanie sprawy.

Sąd rozpoznający sprawę, w której bank dochodzi od konsumentów zapłaty z tytułu umowy kredytu denominowanego/waloryzowanego, ma obowiązek z urzędu – niezależnie od inicjatywy konsumenta i pomimo braku zarzutu abuzywności – zbadać, czy mechanizm przeliczenia walutowego oparty jest na niedozwolonych postanowieniach umownych w rozumieniu art. 385¹ § 1 k.c. Jeżeli materiał procesowy stwarza wątpliwości

Umowa kredytu bankowego nie ma charakteru umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 § 2 k.c., ponieważ świadczenia stron – wypłata kwoty kredytu przez bank oraz jej zwrot wraz z odsetkami przez kredytobiorcę – nie pozostają do siebie w stosunku wymiany i nie są swoimi odpowiednikami. W konsekwencji w razie dochodzenia przez konsumenta zwrotu świadczeń spełnionych na podstawie nieważnej umowy kredytu indeksowanego

Dla wymagalności roszczenia konsumenta o zwrot świadczeń spełnionych na podstawie umowy kredytu zawierającej klauzule abuzywne nie jest konieczne uprzednie złożenie przez konsumenta oświadczenia o świadomości konsekwencji uznania umowy za niewiążącą. Wola niepodlegania niedozwolonym postanowieniom może być wyrażona w sposób dorozumiany, w tym przez wniesienie pozwu o zwrot nienależnych świadczeń. Świadczenia

Umowa kredytu bankowego nie ma charakteru umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 § 2 k.c., gdyż świadczenie banku (wypłata kapitału kredytu) i świadczenie kredytobiorcy (zwrot kapitału z odsetkami) nie są swoimi odpowiednikami – nie pozostają w stosunku wymiany. W konsekwencji bankowi nie przysługuje prawo zatrzymania na podstawie art. 496 w zw. z art. 497 k.c. w przypadku dochodzenia przez konsumenta

Rażące naruszenie prawa procesowego przez Sąd Rejonowy poprzez nieuwzględnienie zmian dokonanych przez sąd odwoławczy prowadzi do uchylenia wyroku łącznego w zakresie kar pozbawienia wolności i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Nieobecność prokuratora na rozprawie to niewystarczający powód do uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy, gdyż konieczne jest wykazanie wpływu na rzetelność postępowania oraz dowody nieuzasadniające skazania.

Orzeczenie sądu wydane z udziałem sędziego w stanie spoczynku, nie posiadającego uprawnienia do orzekania, jest dotknięte wadą z art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k. i wymaga uchylenia oraz ponownego rozpoznania przez sąd właściwie obsadzony.

Klauzule indeksacyjne zawarte w umowie kredytu hipotecznego, odsyłające do tabel kursowych ustalanych jednostronnie przez bank bez obiektywnych kryteriów, mają charakter niedozwolonych postanowień umownych z uwagi na ich nietransparentność i pozostawianie pola do arbitralnego działania banku. Ich eliminacja prowadzi do nieważności umowy w całości, gdyż brak jest przepisów dyspozytywnych pozwalających

Przy ocenie, czy przekroczenie miesięcznego terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu rentowego nie jest nadmierne i czy nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się (art. 477⁹ § 3 k.p.c.), sąd obowiązany jest do kompleksowej analizy wszystkich okoliczności sprawy, w tym indywidualnej oceny wpływu ograniczeń związanych z pandemią COVID-19 na możliwość dochowania terminu, przy uwzględnieniu

Wypowiedzenie umowy o pracę dokonane przez prezesa dwuosobowego zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, działającego na podstawie upoważnienia udzielonego mu przez drugiego członka zarządu, nie narusza przepisów o wypowiadaniu umów o pracę w rozumieniu art. 45 § 1 k.p., jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że obaj członkowie zarządu podjęli zgodną decyzję o wypowiedzeniu umowy, a treść upoważnienia

W umowie kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej, klauzule przeliczeniowe uprawniające bank do jednostronnego ustalania kursów walut stanowią niedozwolone postanowienia umowne w rozumieniu art. 385¹ § 1 k.c. ze względu na ich nietransparentny charakter. Wyeliminowanie takich klauzul prowadzi do niemożliwości wykonania umowy w pozostałym zakresie wobec braku przepisu dyspozytywnego pozwalającego

Wydanie wyroku nakazowego w postępowaniu karnym jest niedopuszczalne, gdy istnieją wątpliwości co do przesłanek przestępstwa, w tym możliwości zakwalifikowania sprawcy jako działającego w recydywie, co wyklucza zastosowanie art. 37a § 1 k.k.; niezachowanie tych wymogów skutkuje uchyleniem wyroku.