Art. 4 pkt 7 ustawy o emeryturach pomostowych uzależnia nabycie prawa do emerytury pomostowej od jednorazowego rozwiązania stosunku pracy, nie stawia natomiast wymagania dalszego niepozostawania w zatrudnieniu w dacie złożenia wniosku emerytalnego lub wydania decyzji przez organ rentowy. Warunek rozwiązania stosunku pracy może zaś zostać spełniony w trakcie postępowania sądowego, po stwierdzeniu spełnienia

Na podstawie art. 4779 § 31 k.p.c. sąd odrzuca odwołanie, w którym ubezpieczony podnosi wyłącznie zarzuty przeciwko orzeczeniu lekarza orzecznika ZUS w kwestiach określonych w art. 14 ust. 1 pkt 1-5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Celem postępowania przed lekarzem orzecznikiem jest nie tylko ustalenie stopnia niezdolności do pracy czy czasu

W postępowaniu o wydanie wyroku łącznego niedopuszczalne jest łączenie kar, z których jedna nie jest prawomocna, a wydany w ten sposób wyrok łączny, obejmujący karę nieprawomocnie orzeczoną, skutkuje naruszeniem przepisów prawa karnego materialnego dotyczących kary łącznej.

W postępowaniu o odszkodowanie i zadośćuczynienie za niesłuszne pozbawienie wolności, sąd powinien uwzględniać wszystkie okoliczności mające wpływ na poczucie krzywdy poszkodowanego, w tym sytuację osobistą i zawodową, aby ustalona kwota miała adekwatny charakter kompensacyjny.

W procesach karnych kluczowe jest, aby sądy dokładnie uzasadniały swoje rozstrzygnięcia, szczegółowo odnosząc się do zgromadzonego materiału dowodowego i podnoszonych zarzutów, zgodnie ze standardami wynikającymi z art. 7 k.p.k. i art. 433 § 2 k.p.k.

Podstawę wymiaru składek, o której mowa w art. 9 ust. 1a ustawy systemowej, stanowi wynagrodzenie za pracę wynikające z treści stosunku pracy. Dlatego ustalenie, że określone w umowie o pracę wynagrodzenie stanowi kwotę wyższą niż minimalne wynagrodzenie za pracę powoduje, że nie istnieje wówczas obowiązek ubezpieczenia społecznego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, zaś ustalenie, że w

Uprawomocnienie się postanowienia o ogłoszeniu upadłości dłużnika (art. 146 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe, tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 1228 ze zm.) nie jest przeszkodą do przysądzenia własności nieruchomości na rzecz nabywcy licytacyjnego, któremu prawomocnie udzielono przybicia przed ogłoszeniem upadłości dłużnika i który wykonał warunki licytacyjne

Powstanie roszczenia z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu poprzedniego, a także zakres odszkodowania, nie zależą od tego, czy poszkodowany dokonał restytucji i czy w ogóle ma taki zamiar. Naprawa dokonana przed uzyskaniem świadczenia od ubezpieczyciela, jej koszt i zakres nie mają zasadniczego wpływu na ustalenie wysokości odszkodowania.

Przeniesienie urzędnika służby cywilnej do pracy w innej miejscowości w obrębie tego samego pracodawcy, rozumianego jako urząd, uprawnia do jednorazowego świadczenia przewidzianego w art. 95 ust. 3 pkt 1 ustawy o służbie cywilnej, mimo braku zmiany pracodawcy.

Odszkodowanie za niesłuszne tymczasowe aresztowanie powinno być przyznawane wyłącznie za szkodę bezpośrednio wynikającą z pozbawienia wolności, a nie za straty wynikające z okoliczności niezwiązanych bezpośrednio z tymczasowym aresztowaniem.

Z art. 889 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego nie wynika wniosek, iżby zajęcie rachunku miało obejmować wyłącznie dodatnią stronę rachunku (aktywa), zaś wyłączone miałoby być zajęcie w zakresie dotyczącym pasywów. Zajęcie rachunku bankowego dłużnika ma także ten skutek, że obejmuje kwoty, których nie było na rachunku bankowym w chwili jego zajęcia, a zostały wpłacone na ten rachunek po jego dokonaniu

O pozorności umowy o pracę nie może także świadczyć to, że została zawarta w czasie trwającej ciąży. Dążenie kobiety ciężarnej do uzyskania ochrony ubezpieczeniowej (bez ustalenia wynagrodzenia za pracę na nadmiernie rażąco wysokim poziomie) jest zachowaniem rozsądnym i uzasadnionym, zarówno z osobistego, jak i społecznego punktu widzenia. Między innymi dlatego kobietom ciężarnym przysługuje ochrona

W nowej sprawie pomiędzy tymi samymi stronami o dalszą część uprzednio dochodzonego świadczenia, co do którego zapadło już rozstrzygnięcie, sąd nie jest związany prawomocnym orzeczeniem, jeżeli zmianie uległ stan faktyczny sprawy (choćby wskutek odmiennej oceny dowodów) lub sąd przyjął odmienną, dotychczas nieuwzględnioną kwalifikację (ocenę) prawną.

Mnogość schorzeń, która powoduje trudność w ustaleniu stopnia naruszenia sprawności organizmu chorego, może uprawnienie sądu wynikające z art. 285 § 2 k.p.c. przekształcić w obowiązek dopuszczenia opinia biegłych wydanej po wspólnym badaniu i analizie dokumentacji lekarskiej, uwzględniającej wyniki badania jako całości i zawierającej wspólną konkluzję co do oceny zdolności zatrudnienia osoby badanej

Ocena doboru kryteriów oraz znaczenie przyznane każdemu z nich pozostają w istocie poza zakresem, determinowanej przez kryterium legalności, kompetencji kontrolnej Sądu Najwyższego względem uchwał Krajowej Rady Sądownictwa (art. 44 ust. 1 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa). Jednocześnie, kryterium zgodności z prawem obejmuje również poszanowanie podstawowych zasad prawnych i zakaz stosowania niedozwolonych

Brak uzyskania opinii rady naukowej instytutu przy wypowiedzeniu umowy pracownikowi naukowemu może skutkować uznaniem wypowiedzenia za wadliwe, jeśli regulamin wewnętrzny instytutu pełni rolę normatywną w rozumieniu przepisów prawa pracy.

Z wykładni art. 5 ust. 2 u.s.u.s. wynika, że zarówno w przypadku pracowniczego tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym jak i tytułu wynikającego z wykonywania umowy zlecenia sam zamiar czasowego przebywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czy też legitymowanie się jedynie zezwoleniem na pobyt czasowy nie mają rozstrzygającego znaczenia. Istotne jest jedynie, czy podczas wykonywania wyżej

Interwencja uboczna, wniesiona po stronie powoda dochodzącego wierzytelności dla siebie, nie przerywa biegu przedawnienia tej wierzytelności w stosunku do interwenienta ubocznego będącego wierzycielem. Jednakże stanowisko pozwanego zajęte w toku postępowania przed sądem, w którym pozwany wskazuje, iż określone roszczenie przysługuje nie powodowi, ale interwenientowi ubocznemu występującemu po stronie

W świetle art. 361 § 1 k.c. nawet pośredni związek przyczynowy między wadliwym działaniem lub zaniechaniem a szkodą może uzasadniać odpowiedzialność za szkodę. Do zaistnienia adekwatnego (normalnego) związku przyczynowego wystarczające jest ustalenie takiego ciągu zdarzeń, w którym jedno z nich jest koniecznym warunkiem (przyczyną) wystąpienia następnego. Konieczne jest, aby powiązania pomiędzy poszczególnymi

Skarga kasacyjna nie może być oparta na zarzucie naruszenia art. 233 § 1 k.p.c., określającego kryteria oceny wiarygodności i mocy dowodów. W razie popełnienia przez sąd drugiej instancji uchybień w odniesieniu do podstawy faktycznej rozstrzygnięcia polegających na pominięciu materiału dowodowego, który zgromadził sąd pierwszej instancji, skarżący mogą skutecznie je zakwestionować, zarzucając naruszenie

W sprawie przedstawienia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku asesorskim Krajowa Rada Sądownictwa nie jest związana stanowiskiem Zespół członków KRS, ma jednak obowiązek wziąć to stanowisko pod uwagę w ramach wszechstronnego rozważenia sprawy. Jednakże odchodząc od rekomendacji Zespołu, powinna uzasadnić to w sposób nie budzący wątpliwości.

Uzasadnienie wyroku sądu pierwszej instancji musi zawierać szczegółowe ustalenia faktyczne, a ich brak prowadzi do naruszenia prawa oskarżonego do obrony, rzutując na możliwość prawidłowej kontroli odwoławczej przez sąd drugiej instancji.

Istotą zasady ne bis in idem jest zakaz ponownego karania osoby za ten sam czyn, który już wcześniej został prawomocnie rozstrzygnięty przez sąd, co skutkuje koniecznością uchylenia takiego wyroku i umorzenia postępowania.

Dla wydania wyroku zmieniającego na niekorzyść oskarżonego w postępowaniu apelacyjnym niezbędne jest dokonanie wszechstronnej analizy całokształtu materiału dowodowego, kierując się dyrektywami wynikającymi z art. 7 k.p.k., co nie miało miejsca w przypadku decyzji o uniewinnieniu K.W. z zarzutu oszustwa.