Z art. 65 § 2 k.c. wynika nakaz kierowania się przy wykładni umowy jej celem. Nie jest konieczne, aby był to cel uzgodniony strony, wystarcza cel zamierzony przez jedną stronę, który jest wiadomy drugiej.

Nietezowane

W istocie strony umowy gwarancyjnej nie doszły do porozumienia w zakresie istotnego elementu czynności prawnej (umowy gwarancji bankowej), w związku z czym należało przyjąć, że zamierzona czynność prawna nie doszła do skutku i była czynnością nieistniejącą z uwagi na brak porozumienia stron (dyssens).

1. Nie jest możliwe wszczęcie sporu w trybie art. 38 § 1 k.p.k. przez sąd, którego właściwość do rozpoznania sprawy została ustalona z delegacji (art. 36, art. 43 k.p.k.), z sądem wyższego rzędu, który zadecydował o tej właściwości. 2. Sąd rozstrzygający spór o właściwość nie orzeka jako sąd odwoławczy, zatem wskazuje sąd, który jest właściwy do rozpoznania sprawy, bez wypowiadania się odnośnie do

1. W toku postępowania wywołanego skargą o uchylenie wyroku sądu polubownego rolą sądu powszechnego nie jest badanie zgodności wyroku sądu polubownego z właściwym w sprawie prawem materialnym. Zadaniem tego sądu jest jedynie zbadanie, czy w sprawie nie wystąpiła ustawowa podstawa do uchylenia tego wyroku. Kontrola sprawowana przez sąd państwowy nie jest bowiem równoznaczna z rozstrzyganiem sprawy ex

Osoba fizyczna, udzielająca poręczenia za zobowiązania małżonka - przedsiębiorcy, jest konsumentem w świetle art. 221 k.c., nawet jeśli poręczenie nie jest bezpośrednio związane z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.

W przypadku, w którym dochodzone jest roszczenie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia nie ma co do zasady podstaw do prostego określenia jego wysokości jako wynagrodzenia za wykonane (poza zakresem umowy) roboty budowlane wyliczonego według wartości rynkowej. Kwota ta, równa zaoszczędzonemu wydatkowi, może być co najwyżej równa wartości wzbogacenia zamawiającego. Zgodnie z art. 405 k.c. przesłanką powstania

Kombinowana metoda wykładni obejmuje dwie fazy. W fazie pierwszej należy ustalić sens oświadczenia woli, kierując się wspólnym dla stron czynności rozumieniem tego oświadczenia (wykładnia subiektywna). Jedynie w przypadku rozbieżności w rozumieniu przez strony złożonego oświadczenia konieczne jest przejście do fazy drugiej (wykładni obiektywnej). W tej fazie konieczne jest ustalenie, jak adresat oświadczenia

1. Dla stwierdzenia, że adresat oświadczenia woli wywołał błąd w rozumieniu art. 84 § 1 k.c., nie jest konieczne, by zachowanie adresata było wyłączną przyczyną (w aspekcie zależności typu sine qua non) powstania błędu, a wystarczy, iż jest współprzyczyną. Stopień wymaganego współprzyczynienia nie jest precyzowany, jednakże z pewnością musi być ono wystarczająco poważne, trudno bowiem uznać – byłoby

Określając wysokość odszkodowania za nieruchomość utraconą wskutek wydania wadliwej decyzji odmawiającej właścicielowi przyznania prawa do gruntu na podstawie art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279 ze zm.) należy brać pod uwagę stan nieruchomości bez nakładów, tak też in casu należało uwzględnić obowiązek

Sytuacja, w której sędzia jako strona stosunków prawnych, wynikających z uczestnictwa w życiu społecznym lub gospodarczym, znajduje się w tożsamej lub podobnej sytuacji prawnej do strony postępowania (np. jako konsument, nabywca towaru lub usługi, wynajmujący, ubezpieczony, pracownik, kredytobiorca, rodzic lub małżonek) nie uzasadnia zazwyczaj wątpliwości co do jego bezstronności. Od sędziego można

1. Sąd polubowny rozstrzyga spór według prawa właściwego dla danego stosunku prawnego, a gdy strony go do tego wyraźnie upoważniły - według ogólnych zasad prawa i zasad słuszności. W każdym jednak przypadku sąd polubowny bierze pod uwagę postanowienia umowy oraz ustalone zwyczaje mające zastosowanie do danego stosunku prawnego. 2. O zgodności, czy niezgodności wyroku sądu polubownego z podstawowymi

Wszczęcie procesu o eksmisję i spowodowanie opuszczenia przez ojca domu na skutek wyroku eksmisyjnego, powiązane z zerwaniem z nim kontaktów, może wyczerpywać znamiona podstawy wydziedziczenia uregulowanej w art. 1108 pkt 3 k.c. Jednak w takiej sytuacji oceny wymaga, czy zachowanie uprawnionego, mogące uzasadniać wydziedziczenie, nie było spowodowane zachowaniem spadkodawcy (nemo ex suo delicto meliorem

W sytuacji, gdy organy ścigania, w ramach czynności związanych z zatrzymaniem dokumentów jako dowodów dla celów postępowania karnego, sporządzą protokoły z tych czynności w taki sposób, że zachodzą wątpliwości co do tego, czy zatrzymany został oryginał danego dokumentu, czy też jego kopia, zwłaszcza w kontekście niejednoznacznego również opisu, na wydanej osobie uprawnionej kopii tego dokumentu, urzędowego

Jeżeli zobowiązany do spełnienia świadczenia z tytułu zadośćuczynienia pieniężnego nie spełnia go w terminie ustalonym zgodnie z art. 455 k.c., bądź wynikającym z przepisu szczególnego, poszkodowany może żądać zapłaty odsetek ustawowych od dnia opóźnienia począwszy od upływu tego terminu, w zakresie w jakim zasądzone na jego rzecz zadośćuczynienie należało mu się już w tym dniu. Jeżeli zaś sąd ustali

W razie spełnienia przez wnioskodawcę wymogu określonego w art. 31a ust. 4 pr.pras. na etapie złożenia wniosku ‎w postępowaniu przedsądowym i dołączenia do pozwu kserokopii podpisanego sprostowania, wystarczające jest poprzedzenie opublikowania sprostowania zapowiedzią identyfikującą podmiot, który żądał sprostowania.

1. Statut spółki akcyjnej może ograniczyć możliwość rozporządzania akcjami imiennymi, ale nie jest dopuszczalne ograniczenie rozporządzania innymi rodzajami akcji, w tym akcjami na okaziciela. Takie ograniczenie byłoby sprzeczne z art. 57 § 1 Kodeksu cywilnego, który zakłada, że nie można przez czynność prawną wyłączyć ani ograniczyć uprawnienia do przeniesienia, obciążenia, zmiany lub zniesienia prawa

Kwalifikacja prawna umowy jako umowy o dzieło bądź umowy o świadczenie usług zależy od ustaleń faktycznych dotyczących konkretnego przypadku. Zgodnie z art. 65 § 2 k.c. w umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu.

Skutek określany mianem upadku umowy, w praktyce w polskim porządku prawnym wiązany w istocie z jej nieważnością bezwzględną, może wystąpić zasadniczo w dwóch sytuacjach. Po pierwsze wtedy, gdy na skutek zastosowania ochrony wynikającej z dyrektywy 93/13 nie da się w ogóle ustalić treści stosunku zobowiązaniowego stron. W takiej sytuacji należy bowiem przyjąć, że strony nie są związane żadną umową.

Nie świadczy o powstaniu umów o dzieło wielokrotność umów zawieranych przez płatnika składek, zamiast pojedynczych umów trwałych. Rozstrzygając o charakterze zobowiązania należy bowiem przede wszystkim interpretować jego istotę i to, do czego strony przywiązują istotną wagę.

Dyrektywa zawarta w art. 12 ust. 4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej nie może być rozumiana w taki sposób, że każda rozbieżność co do sensu umowy ubezpieczenia musi być rozstrzygana na korzyść kontrahenta zakładu ubezpieczeń. Nie jest też tak, że posłużenie się wieloznacznym (nieostrym, niedookreślonym) wyrazem lub zwrotem językowym w każdym przypadku skutkować musi stwierdzeniem niejednoznaczności

1. Zasady współżycia społecznego w rozumieniu art. 5 k.c. są pojęciem pozostającym w nierozłącznym związku z całokształtem okoliczności danej sprawy i w takim całościowym ujęciu wyznaczają podstawy, granice i kierunki jej rozstrzygnięcia w wyjątkowych sytuacjach, które przepis ten ma na względzie. Dlatego dla zastosowania art. 5 k.c. konieczna jest ocena całokształtu szczególnych okoliczności danego

W przypadku roszczenia o zawarcie umowy na podstawie protokołu rokowań, którego wymagalność uzależniona jest od spełnienia określonego warunku, takiego jak uprzednia zapłata określonej kwoty, niemożliwe jest uznanie roszczenia za skuteczne bez spełnienia tego warunku. Ponadto, próba podważenia lub uzupełnienia ustaleń faktycznych w postępowaniu kasacyjnym, w odniesieniu do kwestii nieobjętych wcześniejszymi

Nie można podzielić stanowiska, że kwota określona w art. 8 ust 1a ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego „musiała być ‘zarezerwowana’ dla przypadków skrajnych, takich, w których strony żądały oprócz zadośćuczynienia jeszcze odszkodowania i których krzywda wynikła z internowania mogła być wyższa, chociażby