Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym (co oznacza odwołanie do art. 444 § 1 k.c.) sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie „odpowiedniej sumy”, użyte w art. 445 § 1 k.c., ma charakter niedookreślony, albowiem krzywda oraz przyznane z powodu jej wyrządzenia poszkodowanemu zadośćuczynienie

Skoro płatnik składek nie ma w prawie procesowym statusu ubezpieczonego, to w sprawach z odwołania płatnika o objęcie ubezpieczeniem społecznym i wysokość podstawy wymiaru składek przepis art. 47714 § 21 k.p.c. nie znajdzie zastosowania. Nie jest to bowiem sprawa, w której wobec ubezpieczonego wydano decyzję nakładającą zobowiązanie, ustalającą wymiar tego zobowiązania lub obniżającą świadczenie.

1. Obecność strony w postępowaniu sądowym nie jest konieczna, jeżeli strona jest reprezentowana przez pełnomocnika, a nie istnieją konkretne czynności procesowe, których pełnomocnik nie mógłby wykonać w imieniu strony, nawet w przypadku usprawiedliwionej nieobecności strony, takiej jak choroba. 2. Jeśli każde wyznaczenie rozprawy przez sąd spotykało się z wnioskiem pozwanej o odroczenie terminu posiedzenia

Katalog kryteriów pozwalających na zmniejszenie kary umownej jest otwarty, a decyzja sądów meriti o miarkowaniu lub odmowie redukcji tej kary jest silnie warunkowana okolicznościami konkretnej sprawy, co stanowi wyraz prawa sędziowskiego i uprawnienia sądu do ingerencji w stosunki umowne równorzędnych podmiotów.

Ustalenie treści oświadczenia woli należy do ustaleń faktycznych i wchodzi w zakres podstawy faktycznej rozstrzygnięcia sądu, a uchybienia w tym zakresie mogą być - z ograniczeniami przewidzianymi w art. 3983 § 3 k.p.c. i art. 39813 § 2 k.p.c. - wykazywane w jedynie ramach podstawy przewidzianej w art. 3983 § 1 pkt 2 k.p.c.

Naruszenie przez sąd drugiej instancji przepisów odnoszących się do sposobu sporządzania uzasadnienia może jedynie wyjątkowo stanowić usprawiedliwioną podstawę kasacyjną; dzieje się tak wtedy, gdy wskutek uchybienia wymaganiom stawianym uzasadnieniu, zaskarżone orzeczenie nie poddaje się kontroli kasacyjnej. Zgodnie z art. 3983 § 1 pkt 2 k.p.c. zarzut naruszenia przepisów postępowania tylko wtedy jest

Nietezowane

Podstawowym kryterium decydującym o tym, czy szkodę wyrządzono przy wykonywaniu powierzonej czynności, jest cel działania sprawcy, co pozwala na precyzyjne wyróżnienie zachowań, za które odpowiada Skarb Państwa na podstawie art. 417 § 1 k.c. w dawnym brzmieniu, jednakże wyjątki od tej zasady powinny być raczej wyjątkowe i nie mogą prowadzić do daleko idącej niepewności co do rezultatów zastosowania

W stosunkach ubezpieczenia na życie zasadniczą rolę odgrywa zasada, że wypadek ubezpieczeniowy powinien mieć charakter zdarzenia losowego, niezależnego od woli ubezpieczającego lub ubezpieczonego. Wyjątkiem od tej zasady jest samobójstwo ubezpieczonego, które uzasadnia się względami humanitarnymi, jednak z zachowaniem okresu karencji, mającego na celu minimalizację ryzyka wykorzystania ubezpieczenia

1. Art. 123 § 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego nakłada ograniczenia na przerwanie biegu przedawnienia przez czynność podjętą przed sądem, wymagając identyczności wierzytelności i osób w stosunku do których czynność ta została dokonana, co jest kolejną ogólną zasadą prawa cywilnego dotyczącą przedawnienia. 2. Możliwość powoływania się na art. 5 k.c. w kontekście nadużycia prawa jest ograniczona, zwłaszcza

W przypadku umów kredytowych, termin początkowy biegu przedawnienia roszczenia przedsiębiorcy, gdy umowę uznano za nieważną, powinien być liczony od chwili unieważnienia umowy, a nie od momentu udzielenia kredytu.

Wykładnia art. 76 Konstytucji RP w powiązaniu z przepisami Dyrektywy 93/13 nakłada na sąd, przed którym toczy się postępowanie nakazowe z weksla wobec konsumenta, obowiązek stosowania nie tylko przepisów proceduralnych zawartych w Kodeksie postępowania cywilnego, ale także z urzędu regulacji zapewniających ochronę konsumentom. Możliwe jest stosowanie weksla własnego in blanco w celu zabezpieczenia

W przypadku, gdy to za zgodą i wiedzą pracownika, a wręcz z jego inicjatywy (aby dla celów postępowania o alimenty ukryć dochody), inny podmiot spłaca dług pracodawcy, nie ma przeszkód, aby uznać, że zobowiązanie dłużnika (pracodawcy) zostało spełnione.

Do spełnienia warunku wykonywania pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy dochodzi wówczas, gdy pracownik wykonuje pracę na stanowisku wymienionym w wykazie stanowiącym załącznik do tego rozporządzenia w każdym dniu roboczym przez obowiązującą go na podstawie właściwych przepisów prawa pracy dobową normę czasu pracy. Inaczej rzecz ujmując, gdy w obowiązujących

W przypadku braku terminowej zapłaty odszkodowania na podstawie art. 129 ustawy Prawo ochrony środowiska, prawidłowe wezwanie do zapłaty powoduje, że dłużnik popada w opóźnienie i naliczanie odsetek ustawowych zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c. jest uzasadnione.

W przypadku, gdy wynagrodzenie powoda za wykonanie umowy zostało zaspokojone w całości przez pozostałych zleceniodawców w wykonaniu ugody, roszczenie podniesione przez powoda wobec pozwanej należy ocenić jako zaspokojone i niepodlegające uwzględnieniu w sprawie.

Wysokość zadośćuczynienia powinna być adekwatna do doznanej krzywdy, uwzględniając rozmiar i intensywność cierpień oraz trwałość skutków czynu niedozwolonego, ale również musi być utrzymana w rozsądnych granicach odpowiadających przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Kryteria decydujące o wysokości zadośćuczynienia są oceniane według standardów zobiektywizowanych, a rażąco zawyżona lub zaniżona

Zastosowanie instytucji nadużycia prawa na podstawie normy art. 8 k.p. jest dopuszczalne tylko w wyjątkowych sytuacjach i wymaga szczególnego uzasadnienia merytorycznego i formalnego. Sąd może uznać zachowanie danego podmiotu za nadużycie prawa tylko wtedy, gdy zachowanie to jest niemożliwe do zaakceptowania ze względów moralnych i zagraża podstawowym wartościom, na których opiera się porządek społeczny

Art. 103a ustawy emerytalnej jest przepisem wymuszającym dokonanie wyboru między rozwiązaniem stosunku pracy w celu pobierania emerytury a kontynuowaniem zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy. Wybór ten aktywizuje się dopiero w razie złożenia wniosku o to świadczenie a wymieniony w tym przepisie warunek rozwiązania stosunku pracy dotyczy zatrudnienia trwającego w dacie, w której istnieje potencjalnie

Budzący wątpliwości interpretacyjne zwrot „z wyjątkiem przypadku, gdy emerytura wojskowa (…) została obliczona według zasad określonych w art. 15a albo 18e ustawy (zaopatrzeniowej) …” użyty w art. 95 ust. 2 ustawy emerytalnej, wykładany z uwzględnieniem reguł gramatycznych, systemowych i funkcjonalnych powinien być rozumiany jako odnoszący się tylko do żołnierzy, których emerytury są obliczane na podstawie

1. Zapewnienie pracownikowi – kierowcy samochodu ciężarowego, odpowiedniego miejsca do spania w kabinie tego pojazdu podczas wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym nie stanowi zapewnienia mu „bezpłatnego noclegu” przez pracodawcę i tym samym nie pozbawia kierowcy roszczenia o zwrot kosztów noclegu. 2. Wysokość ryczałtu za nocleg ma pozostawać w odpowiedniej relacji do niedogodności związanych

Kondykcja w postaci nieosiągnięcia celu świadczenia (condictio ob rem lub ob causa datorum lub condictio causa data non secuta) zachodzi, gdy podstawa prawna świadczenia nie istnieje w chwili świadczenia i nie zaistnieje po jego spełnieniu, mimo oczekiwania, że wystąpi w sytuacji, w której celem świadczenia było uzyskanie ekwiwalentnego świadczenia od drugiej strony, nie będącej zobowiązaną do świadczenia

Ubezpieczony, który legalnie i w dobrej wierze nabył oraz zrealizował zasiłek chorobowy na podstawie ostatecznej decyzji organu rentowego, nie może utracić tego świadczenia z braku adekwatnej podstawy prawnej, nawet jeśli później zostanie ustalone prawo do innej emerytury z datą wsteczną. Jeśli organ rentowy nie podjął inicjatywy procesowej, aby odliczyć legalnie pobrany zasiłek chorobowy od późniejszej

Porozumienie zmieniające stanowi odrębną czynność prawną od wypowiedzenia zmieniającego i nie podlega ocenie według reguł określonych w art. 42 § 2 k.p. Zmiana umowy w drodze porozumienia stron może nastąpić z inicjatywy każdej ze stron stosunku pracy i do jej zawarcia stosuje się przepisy Kodeksu pracy oraz Kodeksu cywilnego dotyczące zawarcia umowy i wad oświadczenia woli.