Zapisy zawarte w ewidencji gruntów i budynków nie mogą podważać i wyłączać stosowania przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jeżeli podatnik kwestionuje ich poprawność, w szczególności w odniesieniu do powierzchni użytkowej budynku ustalanej według art. 1a ust. 1 pkt 5 u.p.o.l.

Art. 15zzzzzn² ustawy COVID-19, wprowadzając możliwość przywrócenia terminów prawa materialnego, znajduje zastosowanie także w prawie podatkowym, gwarantując podatnikom ochronę w związku z uchybieniem terminów w czasie pandemii.

Decyzja administracyjna wydana przez osobę bez stosownego upoważnienia jest nieważna z powodu rażącego naruszenia prawa, a statuty i regulaminy wewnętrzne GITD nie mogą zastąpić formalnego upoważnienia wymaganego przez art. 268a k.p.a.

Nie jest dopuszczalne określanie w świadectwie jakości paliwa stałego parametrów niezgodnych z rzeczywistym stanem faktycznym sprawdzonym poprzez badania laboratoryjne. Delikt ten skutkuje nałożeniem kary administracyjnej zgodnie z art. 35a pkt 9 lit. b ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw.

Odmowa stwierdzenia nieważności decyzji o przejęciu gospodarstwa rolnego na własność Skarbu Państwa za rentę pozostaje w zgodzie z przepisami prawa materialnego oraz proceduralnego; brak przesłanek do uwzględnienia zarzutów naruszenia prawa konstytucyjnego.

O sposobie kwalifikacji gruntu lub budynku dla celów podatku od nieruchomości co do zasady decydują dane ewidencji gruntów i budynków, lecz zapisy tej ewidencji nie mogą wyłączać stosowania definicji powierzchni użytkowej zawartej w art. 1a ust. 1 pkt 5 u.p.o.l.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p., podatnicy mogą modyfikować stawki amortyzacji podatkowej zarówno wstecznie, jak i prospektywnie, o ile nie naruszają terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Brak szczegółowego opisu nieruchomości w decyzji administracyjnej na podstawie dekretów powojennych, o ile umożliwia identyfikację mienia, nie stanowi rażącego naruszenia prawa i nie uzasadnia stwierdzenia nieważności decyzji.

NSA uchyla decyzje organów niższych instancji z uwagi na naruszenie prawa do korzystania z usług doradczych jako kosztów uzyskania przychodu. W ocenie sądu działania podjęte w celu optymalizacji podatkowej mogą być uznane za koszt podatkowy pod warunkiem, że mają racjonalny charakter.

Wszczęcie karnego postępowania skarbowego przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego miało charakter instrumentalny, co skutkowało jego przedawnieniem.

Naczelny Sąd Administracyjny, uznając skargę kasacyjną organu podatkowego za zasadną, potwierdził, że pod pozorem dokonania czynności prawnych dokonano czynności ukrytych, wykluczając możliwość zaliczenia odpisów amortyzacyjnych oraz kosztów usług doradczych jako podatkowych.

Dłużnikowi rzeczowemu nie przysługuje prawo do żądania umorzenia postępowania egzekucyjnego, ograniczone jest do wnoszenia sprzeciwu, co wyklucza rozpatrywanie zarzutów oraz umorzenia całości postępowania na równi z zobowiązanym.

NSA podkreślił, że nowe zezwolenie na zajęcie pasa drogowego wymaga spełnienia aktualnych wymogów prawa miejscowego, a uchwała krajobrazowa nie gwarantuje automatycznego przedłużenia zezwolenia w oparciu o dotychczasowe przepisy, gdy udzielony termin wygasł.

NSA potwierdził, że zezwolenie na umieszczenie nośnika reklamowego na terenie zarządzanym przez miasto Kraków nie mogło zostać wydane, jeżeli uchwała miejscowa wyłączała takie działania dla wskazanej lokalizacji ze względu na przeciwstawność z przepisami prawa miejscowego.

Odmawia się wydania zezwolenia na umieszczenie billboardu w pasie drogowym ulicy wylotowej, gdyż nie spełnia on warunków uchwały krajobrazowej. Organ administracyjny słusznie oparł decyzję na aktualnym stanie prawnym, a skarga kasacyjna nie wykazała naruszenia prawa.

NSA potwierdził nieważność decyzji administracyjnej z powodu braku odpowiedniego upoważnienia osoby wydającej decyzję, co skutkuje rażącym naruszeniem prawa.

Operator rozprowadzający program w sieci telekomunikacyjnej, w rozumieniu art. 43 i 43a ustawy o radiofonii i telewizji, obejmuje także podmioty oferujące programy w transmisji strumieniowej online, podlegające obowiązkowi "must offer" na podstawie ustawy.

Nadanie priorytetu zasadzie zaufania do organów administracji publicznej, wykazując, że złożenie kilku decyzji w jednej kopercie, bez właściwego oznaczenia, może prowadzić do mylnej interpretacji przez adresata, a tym samym dopuszcza przywrócenie terminu jako uchybienia terminu bez winy strony.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, potwierdzając, że decyzja administracyjna wydana przez nieupoważnioną osobę skutkuje jej nieważnością i stanowi rażące naruszenie prawa w myśl art. 268a k.p.a.

Posiadacz zależny lokalu, mimo zawarcia umowy podnajmu, może nadal ponosić odpowiedzialność za urządzenia hazardowe w nim znajdujące się, jeśli zachowuje faktyczne władztwo nad lokalem, co wyklucza zwolnienie go z odpowiedzialności administracyjnej.

Zasada korzyści z art. 134 ust. 4 u.g.n. ma zastosowanie również wtedy, gdy przeznaczenie nieruchomości na dzień decyzji nie jest drogowe, pod warunkiem, że przeznaczenie zgodne z celem wywłaszczenia zwiększa jej wartość.

Sąd kasacyjny oddalił skargę, uznając, że fakt łączenia sprawy karnej z podatkową przy ustalaniu nierzetelności kosztów uzyskania przychodów, opartych na podejrzanych fakturach, jest zasadne i zgodne z prawem.

W sytuacji, gdy pomiędzy podmiotami powiązanymi zawarte są transakcje dotyczące nieruchomości niematerialnych, stosowanie przepisów dotyczących oszacowania dochodu w ścisłym związku z art. 11 u.p.d.o.p. w brzmieniu z 2016 r. wymaga wykazania, że ceny odbiegają od rynkowych, bez możliwości recharakteryzacji faktycznych czynności prawnych.

Termin dostosowawczy przewidziany uchwałą krajobrazową dotyczy tylko decyzji w mocy w chwili wejścia tej uchwały w życie. Nowe wnioski winny być oceniane w świetle aktualnie obowiązujących przepisów, a upływ okresu przed dotychczasowym obowiązywaniem uchwały w zasadzie nie generuje praw nabytych.