Skarga kasacyjna H.K. od decyzji Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w sprawie rozbiórki obiektu budowlanego została oddalona jako bezzasadna; przepisy Prawa budowlanego w brzmieniu sprzed nowelizacji z 19.09.2020 r. miały zastosowanie; decyzja organu była prawidłowa i zgodna z prawem.

NSA potwierdził, iż umorzenie postępowania administracyjnego, której podstawą było przedwczesne uznanie bezprzedmiotowości postępowania, bez pełnego ustalenia faktów dotyczących ważności decyzji konserwatorskiej, nie jest prawidłowe. Wyrok NSA oddala skargę kasacyjną, wymagając pełnego wyjaśnienia, czy decyzja konserwatorska może być przedłużona.

Postępowanie w przedmiocie zgodności montażu instalacji wentylacyjnej umorzono poprawnie z uwagi na brak niezgodności z prawem materialnym; sąd potwierdził brak naruszeń proceduralnych i całkowitą zgodność działań inwestora z przepisami.

Umorzenie postępowania w sprawie samowolnej budowy jest zasadne, gdy istnieje prawomocna decyzja o pozwoleniu na użytkowanie obiektu. Legalność budowy nie może podlegać ponownemu badaniu przez organy nadzoru budowlanego po wydaniu takiej decyzji.

NSA stwierdza, że decyzje organów pierwszej instancji i SKO sformułowały zasady ustalenia warunków zabudowy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, a uchylenie ich przez WSA w Białymstoku na podstawie wadliwości dokumentacji było bezzasadne.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że określenie parametrów zabudowy oparte na istniejącym zagospodarowaniu terenu respektuje zasadę dobrego sąsiedztwa i jest zgodne z prawem. Organ administracyjny słusznie zastosował podstawowy wzorzec wyznaczenia obszaru analizy.

Postępowanie administracyjne wszczęte przez funkcjonariusza Policji w sprawie wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat staje się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu z chwilą jego zwolnienia ze służby na podstawie art. 105 § 1 k.p.a.

Dopuszczalne jest obciążenie wnioskodawcy dodatkowymi kosztami za udostępnienie informacji publicznej, jeśli oznacza to istotny nakład pracy oraz przekształcenie informacji zgodnie z wnioskiem. Koszty te muszą być rzeczywiste i uzasadnione.

Wyniki audytów mogą stanowić informację publiczną, a organ administracji publicznej jest zobowiązany do powtórnego rozpatrzenia wniosku o ich udostępnienie, uwzględniając przesłanki ograniczenia dostępu do informacji publicznych.

Okręgowa Rada Adwokacka, jako organ samorządu adwokackiego, jest zobowiązana do udostępnienia informacji publicznej dotyczącej wykonywania zawodu adwokata. Brak jakiejkolwiek reakcji na wniosek skutkuje uznaniem bezczynności organu, nawet jeśli odmowa oparta była na błędnym rozumieniu prawa.

Prawo dostępu do informacji publicznej nie może być nadużywane w celu naruszenia interesów publicznych czy uzyskania korzyści majątkowych, lecz nadużycie musi być stwierdzone poprzez wydanie odpowiedniej decyzji administracyjnej.

Grunty po zlikwidowanej linii kolejowej, będące w posiadaniu przedsiębiorcy, są związane z działalnością gospodarczą i podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla gruntów z nią związanych, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.

W decyzji dotyczącej warunków zabudowy rzeczywisty dostęp do drogi publicznej nie musi być prawnie zagwarantowany, wystarczy jego faktyczna możliwość. Ustalanie stosunków własnościowych dotyczy późniejszego etapu procedury budowlanej.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego organ administracji budowlanej słusznie wniósł sprzeciw wobec zgłoszenia robót budowlanych w celu budowy przydomowej oczyszczalni ścieków, zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który zakazuje takich inwestycji na wskazanym obszarze.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA w Krakowie z powodu niejasnego zobowiązania organu administracyjnego i błędnej kwalifikacji bezczynności i przewlekłości jako rozłącznych przesłanek. Sprawa jest przekazana do ponownego rozpoznania.

Decyzja Wojewody Wielkopolskiego o unieważnieniu paszportu skarżącego M.J. była zgodna z przepisami ustawy o dokumentach paszportowych, a kuratorowi przyznano wynagrodzenie zgodne z właściwymi przepisami, co zaważyło na oddaleniu skargi kasacyjnej.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego może w sposób zgodny z prawem ograniczać zabudowę na terenach rolnych, zgodnie ze studium uwarunkowań, nie naruszając nadmiernie praw własności, jeśli służy to zrównoważonemu rozwojowi oraz ochronie przestrzeni rolniczej.

Pracodawca ma prawo do dofinansowania wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego w ramach efektu zachęty, mimo braku formalnego orzeczenia w chwili zatrudnienia, jeżeli świadomość pracodawcy o niepełnosprawności istniała na podstawie oświadczenia pracownika.

Poniesienie kosztów płacy w rozumieniu art. 26a ust. 1a1 pkt 3 ustawy o rehabilitacji oznacza faktyczną zapłatę przez pracodawcę, a nie księgowanie wpłat przez ZUS. Uchybienia w interpretacji tego przepisu przez organ administracyjny i sąd uzasadniają konieczność ponownego rozpatrzenia.

Brak fizycznego przedstawienia orzeczenia o niepełnosprawności w chwili zatrudnienia nie wyklucza spełnienia efektu zachęty, pod warunkiem posiadania przez pracodawcę wiedzy o niepełnosprawności zatrudnianego pracownika. Organ przy wydawaniu decyzji musi dokonać pełnej oceny dowodowej uwzględniając oświadczenia stron.

Warunkiem uzyskania dofinansowania jest wiedza pracodawcy o niepełnosprawności pracownika w chwili zatrudnienia, a nie fizyczne posiadanie orzeczenia; samo oświadczenie pracownika może tę wiedzę potwierdzać.

Efekt zachęty, warunkujący przyznanie dofinansowania, spełniony jest, gdy pracodawca ma wiedzę o niepełnosprawności pracownika; formalne orzeczenie nie musi być dostarczone w dniu zatrudnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzje organów administracyjnych powinny być procedowane na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami z 1997 r., jeśli nie zakończono ich wydaniem decyzji ostatecznej przed jej wejściem w życie, odrzucając zarzuty skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że decyzja administracyjna o przyznaniu prawa użytkowania wieczystego na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami była prawidłowa, a skarga kasacyjna prokuratora była nieuzasadniona z braku konkretnych podstaw kasacyjnych.