Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej prawidłowo wyjaśnił opodatkowanie VAT użytkowania służbowych telefonów do celów prywatnych. Interpretacja indywidualna spełnia wymogi formalne Ordynacji podatkowej, a jej uzasadnienie prawne było wystarczające i trafne.

W sprawach dotyczących ustalania odszkodowania za nieruchomości przejmowane na podstawie specustawy drogowej, jeżeli nieruchomość nie była planistycznie przeznaczona na cele drogowe, nie można stosować „zasady korzyści” z art. 134 ust. 4 u.g.n.; wartość powinna być określana zgodnie z § 36 ust. 3 rozporządzenia.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że termin przewidziany w art. 169a ust. 1c ustawy o obrocie jest materialnym terminem przedawnienia, zbadanego ex officio przez KNF. Zawieszenie biegu terminów na podstawie ustawy COVID-19 dotyczy również tego terminu przedawnienia, co musi znaleźć odzwierciedlenie w decyzjach organu.

NSA orzekł, że decyzja cofająca wypis z licencji wspólnotowej i zawieszająca wydawanie nowych świadectw kierowców jest zgodna z prawem, jako że wynika z ustalonego naruszenia przepisów unijnych dotyczących niewłaściwego wykorzystywania świadectwa kierowcy, co obliguje organ do wydania decyzji bez możliwości uznaniowości.

W przypadku nieuzupełnienia braków formalnych odwołania poprzez dostarczenie pełnomocnictwa organ podatkowy może prawidłowo pozostawić takie odwołanie bez rozpatrzenia. Skarga kasacyjna musi jasno uzasadniać podstawy naruszenia prawa, w przeciwnym razie nie zasługuje na uwzględnienie.

Podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej, dokonane przez jednostki gospodarki uspołecznionej, które na dzień 1 lipca 1984 r. było zwolnione z opłaty skarbowej, winno być zwolnione z podatku od czynności cywilnoprawnych na mocy art. 7 ust. 1 Dyrektywy 69/335/EWG.

NSA uchyla rozstrzygnięcia organów podatkowych, podkreślając konieczność rzetelnego uzasadnienia przedłużenia terminu zwrotu VAT, polegającego na wskazaniu konkretnych wątpliwości i czynności sprawdzających.

Zwolnienie podatkowe na mocy art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) u.p.o.l. nie stanowi niedozwolonej pomocy państwa zgodnie z art. 107 TFUE, ponieważ nie przysparza selektywnej korzyści, co orzekł NSA, oddalając skargę kasacyjną P. S.A.

Profesjonalny zarządzający transportem drogowym nie może powoływać się na nieznajomość przepisów czy wyjątkowych okoliczności pandemii COVID-19 jako podstawy do uniknięcia kary, gdy formalnie ogłoszono przepisy niestosowania pewnych ulg.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną dotyczącą odpowiedzialności podatkowej osób trzecich za zobowiązania spółki, wskazując na brak zarzutów proceduralnych umożliwiających kasacyjny przegląd ustaleń faktycznych sądu I instancji.

Postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania za wywłaszczoną działkę nr [...] jest bezprzedmiotowe, a Skarżąca nie jest legitymowana do żądania odszkodowania, gdyż nie była właścicielem w dacie wywłaszczenia. Skarga kasacyjna oddalona.

Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z dnia 4 września 2025 r., podkreślił konieczność jednoznacznego ustalenia podstawy prawnej nacjonalizacji mienia z dniem wejścia w życie dekretu o reformie rolnej, uchylając poprzednie decyzje administracyjne jako niewystarczająco uzasadnione.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że uchwała Rady Miejskiej Nasielska częściowo narusza przepisy o finansowaniu zadań oświatowych, a kontrola dotacji musi być zgodna z przepisami o ochronie danych osobowych.

Przepisy dotyczące zwrotu dotacji oświatowych nie znajdują się w pojęciu "prawa administracyjnego" w kontekście ustawy COVID-19; decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego wymaga ponownego rozpatrzenia z uwzględnieniem kwestii przedawnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż oddala skargę kasacyjną w sprawie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami, podtrzymując prawidłowość zastosowanej wykładni i uznając zarzuty skargi za niezasadne.

NSA stwierdził, iż decyzja o ustaleniu warunków zabudowy dla terenów będących w większości użytkami leśnymi nie spełnia wymogów art. 61 ust. 1 u.p.z.p., jeśli nie występuje co najmniej jeden sąsiadujący teren analogicznie zainwestowany, a dostęp do drogi publicznej jest niepewny.

Niezgodność z prawem i nieważność uchwały Rady Miejskiej w Niemodlinie w zakresie ustaleń dotyczących nieprzekazywania dotacji z uwagi na brak ustawowego upoważnienia oraz nałożenie kwartalnego obowiązku rozliczenia dotacji, sprzecznego z ustawą o finansowaniu zadań oświatowych.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jako nieposiadający interesu prawnego w sprawie, nie jest uprawniony do wniesienia skargi kasacyjnej dotyczącej decyzji dotyczącej własności nieruchomości publicznych.

Stwierdzając naruszenie prawa procesowego skutkujące nieważnością postępowania, Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok Sądu I instancji i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, podkreślając konieczność zapewnienia stronie pełnej możliwości obrony jej praw.

Oznaczenie "coffee break" nie posiada charakteru odróżniającego wymaganego dla znaku towarowego w rozumieniu art. 1291 ust. 1 pkt 2 p.w.p., ponieważ stanowi jedynie komunikat o powszechnie znanej treści nieodróżniającej, co wyklucza jego rejestrację jako znak towarowy.

Do osób trzecich nie mają zastosowania przepisy ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników; w ich przypadku pisma należy doręczać zgodnie z regułami określonymi w art. 148 Ordynacji podatkowej.

Skarga kasacyjna nie znajduje usprawiedliwienia; Skarżąca nie spełniła przesłanek do stwierdzenia nabycia z mocy prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, nie udowadniając posiadania gruntu w dniu 5 grudnia 1990 roku. NSA, na mocy art. 184 p.p.s.a., podzielił stanowisko organów i oddalił skargę.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, wskazując na brak związku zgłoszonych dowodów z podatkowym rozliczeniem za rok 2017. Wyrok oparto na niewłaściwej ocenie dowodów dotyczących lat wcześniejszych.

Brak formalnego wskazania podstaw prawnych decyzji nie unieważnia odpowiedzialności wspólników zlikwidowanej spółki za jej zobowiązania, jeśli tożsamość zobowiązanych i charakter zobowiązań są jednoznaczne i niesporne.