Nie można uznać za budynek obiektów budowlanych, które nie są trwale wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych. Tym samym, wiaty wykonane z materiałów łatwo demontowalnych, takich jak siatki czy blacha, nie spełniają tej definicji, co zwalnia je z podatku od budynków.

Dla zmiany decyzji administracyjnej ostatecznej na podstawie art. 155 k.p.a. wymagana jest zgoda wszystkich podmiotów posiadających status strony w oryginalnym postępowaniu, w tym okoliczności, gdy jednym z takich podmiotów jest reprezentant Skarbu Państwa, jak PGW Wody Polskie, działający jako właściciel śródlądowych wód płynących.

Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach jest zgodna z prawem, gdy planowane przedsięwzięcie jest zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W razie sprzeczności lokalizacyjnej, organ jest zobowiązany odmówić wydania decyzji.

Decyzja organu doręczana w toku postępowania podatkowego osobie nieposiadającej aktualnego pełnomocnictwa w aktach jest prawidłowa. Pełnomocnictwo szczególne musi być złożone do akt danego postępowania, by wywoływało skutki procesowe, w tym doręczeniowe.

Do kategorii budynków w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. nie można kwalifikować obiektów oddzielonych jedynie siatką ogrodzeniową, która nie realizuje funkcji przegrody budowlanej wymaganej do uznania obiektu za wydzielony z przestrzeni.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że brak formalnego tytułu prawnego uniemożliwia uznanie nieruchomości PKP za wyłączoną z komunalizacji, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy komunalizacyjnej z dnia 10 maja 1990 r.

Zryczałtowany podatek dochodowy od przychodu z udziału w zyskach może być pobrany wyłącznie od faktycznie osiągniętego przychodu z udziału w zysku, a nie od zaliczki na poczet tego zysku, którego wysokość nie jest jeszcze znana w trakcie roku obrotowego.

Dla nadania statusu strony w postępowaniu wznowieniowym kluczowe jest wykazanie rzeczywistych ograniczeń w zabudowie terenu na skutek planowanej inwestycji, co potwierdzone musi być przepisami ustawy Prawo budowlane.

W przypadku zgłoszenia prac mogących znacząco oddziaływać na środowisko, sprzeciw organu jest uzasadniony, gdy decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach nie pokrywa się w pełni z zakresem zgłoszenia.

W sprawie o wymuszenie obowiązku przyłączenia nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacyjnej, możliwe jest wydanie decyzji nakładającej taki obowiązek, jeśli istnieją realne techniczne możliwości wykonania przyłączenia, niezależnie od wysokości związanych z tym kosztów dla właściciela nieruchomości.

Nabycie nieruchomości komorniczej obciążonej odpadami komunalnymi wiąże się z domniemaniem posiadania odpadów i obowiązkiem ich usunięcia. Bez wykazania faktycznego innego posiadacza, nabywca ponosi odpowiedzialność za niezgodne z przepisami magazynowanie odpadów, co uzasadnia nałożenie podwyższonej opłaty za korzystanie ze środowiska.

W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, podatnik prowadzący działalność gospodarczą oraz statutową jest zobowiązany do stosowania zarówno prewspółczynnika zgodnie z art. 86 u.p.t.u., jak i ograniczenia do 50% określonego w art. 86a u.p.t.u.

Podmiot, który na etapie postępowania nadzwyczajnego nie wykaże istnienia interesu prawnego, nie jest uznawany za stronę postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej w oparciu o art. 184 P.p.s.a., jeżeli brak owego interesu potwierdzają ustalenia faktyczne organów administracyjnych.

Świadczenie pielęgnacyjne nie może być odmówione z uwagi na istnienie innych osób alimentacyjnie zobowiązanych, a ocena związku przyczynowego nie może opierać się na braku wcześniejszej aktywności zawodowej. NSA uchylił zaskarżone wyroki, wskazując na konieczność uwzględnienia rzeczywistego zakresu opieki oraz zgodności z art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Nieudzielenie pozwolenia na budowę z uwagi na brak strefy ochronnej wymaga istnienia odpowiedniego planu zagospodarowania przestrzennego. Sąsiedztwo terenu zamkniętego nie wyklucza realizacji inwestycji, o ile nie istnieją konkretne normy zakazujące jej realizacji.

Sąd Administracyjny orzeka, iż postępowanie o zwrot nieruchomości na podstawie art. 136 ust. 3 u.g.n. jest bezprzedmiotowe, gdy nieruchomość nie została wywłaszczona ustawą wywłaszczeniową. Skarga kasacyjna E.F. zostaje oddalona.

Uchwała Rady Miejskiej w Łodzi dotycząca ustalenia opłat za usunięcie i przechowywanie pojazdów była sprzeczna z art. 130a Prawa o ruchu drogowym, gdyż ustalono ją na podstawie niezgodnych z prawem przesłanek finansowych.

NSA stwierdził, że decyzja nakazująca likwidację urządzeń wodnych jest nieważna z uwagi na brak wystarczającego materiału dowodowego, uzasadniając uchylenie decyzji o likwidacji wykonanych urządzeń jako wydanej z naruszeniem prawa procesowego i materialnego.

Umorzenie postępowania karnoskarbowego wobec wspólnika spółki cywilnej nie stanowi przesłanki umorzenia egzekucji administracyjnej względem tejże spółki, chyba że wierzyciel złoży stosowny wniosek. Brak tego wniosku powoduje, że postępowanie egzekucyjne nie podlega umorzeniu.

Nieruchomości pozostające w posiadaniu PKP w dniu 27 maja 1990 r., bez tytułu prawnego, należały do rad narodowych i ulegały komunalizacji z mocy prawa, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 1990 r. Proces uwłaszczenia PKP na takich gruntach nie wstrzymuje komunalizacji.

Skarga kasacyjna T. Sp. z o.o. na wyrok WSA w Poznaniu została oddalona. Organizowanie gier na automatach bez koncesji stanowi naruszenie ustawy o grach hazardowych; dowody przeprowadzone przez organy są wystarczające i zgodne z przepisami prawa.

Skarga kasacyjna, oparta na zarzutach nieprecyzyjnie wskazanych naruszeń prawa materialnego i proceduralnego, nie mogła prowadzić do uchylenia decyzji nakładającej karę pieniężną za urządzanie gier hazardowych na automatach bez wymaganej koncesji.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że zaskarżony wyrok WSA został wydany zgodnie z wiążącym wyrokiem z 1 września 2022 r. i nie naruszył przepisów postępowania.

Organizowanie gier na automatach o charakterze losowym bez wymaganych zezwoleń podlega karze pieniężnej, a dowody przeprowadzone w formie eksperymentów procesowych funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej mają walor dokumentów urzędowych z wzmocnioną mocą dowodową.