Urządzenie w postaci czyszczalni zbóż stanowi odrębną instalację od suszarni, co przesądza o konieczności uzyskania dla nich osobnych pozwoleń, nawet przy technologicznej współzależności, zgodnie z art. 3 pkt 6 lit. b) p.o.ś. oraz zasadą kompleksowości ochrony środowiska.

Decyzja Ministra Klimatu i Środowiska o zezwoleniu na inwestycję w Wolińskim Parku została uznana za zgodną z u.o.p., a skarga kasacyjna została oddalona z uwagi na brak alternatywnych rozwiązań oraz prawidłową compensatio.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna Wojewody Małopolskiego jest bezzasadna, a uchybienia w postępowaniu administracyjnym dotyczące ustalania odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość uzasadniały uchylenie decyzji umarzającej postępowanie.

Świadczenie pielęgnacyjne może być przyznane tylko w przypadku, gdy wnioskodawca nie korzysta już z prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego, a ustalenie tegoż świadczenia powinno nastąpić począwszy od miesiąca, w którym wyeliminowano przeszkodę prawną w postaci zbieżności świadczeń.

NSA oddalił skargę kasacyjną Ministra uznając, że decyzja odmawiająca pozwolenia nie spełniała wymogów uzasadnienia zindywidualizowanego przesłankami i że nie wykazano realnego zagrożenia dla zabytku."

Nałożenie grzywny w celu przymuszenia wykonania obowiązkowych szczepień ochronnych jest zgodne z przepisami ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, a istniejący obowiązek szczepień wynika bezpośrednio z przepisów prawa i nie narusza konstytucyjnych praw jednostki.

Obowiązek poddania małoletniego dziecka szczepieniom ochronnym jest zgodny z ustawą o zwalczaniu chorób zakaźnych oraz Konstytucją RP, a brak zastosowania się do tego obowiązku uzasadnia działania egzekucyjne organów administracji.

Obowiązek poddania się szczepieniom ochronnym, spoczywający na rodzicach małoletnich dzieci, jest zgodny z normami konstytucyjnymi i międzynarodowymi, gdyż jego celem jest ochrona zdrowia publicznego, co uzasadnia jego administracyjne egzekwowanie.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał prawidłowość wymiaru opłaty podwyższonej za przekroczenie warunków pozwolenia wodnoprawnego, stwierdzając brak podstaw do jej uchylenia oraz wyłączając zastosowanie instytucji odstąpienia zgodnie z art. 189f k.p.a.

Rozbudowa konstrukcyjna budynku bez wymaganego pozwolenia na budowę skutkuje prawidłowym nakazem rozbiórki, nawet przy kwestionowaniu kwalifikacji robót jako urządzenia budowlanego.

Wspólnota Mieszkaniowa, jako odpowiedzialna za budynek, została prawidłowo uznana za adresata decyzji nakazującej doprowadzenie instalacji gazowej do stanu zgodnego z prawem, nawet w kontekście uprzednich naruszeń techniczno-budowlanych.

Za zaległości podatkowe spółki z o.o. odpowiada solidarnie członek zarządu, jeżeli egzekucja z majątku spółki okazała się w całości lub w części bezskuteczna, a członek zarządu nie wykazał, że niezłożenie wniosku o ogłoszenie upadłości nie wynikało z jego winy lub nie wskazał innego mienia spółki, z którego egzekucja umożliwiałaby zaspokojenie tych zaległości.

Decyzja Wojewody, będąca decyzją deklaratoryjną, potwierdzająca uprzednie nabycie praw użytkowania wieczystego przez PKP S.A. z mocy prawa, nie podlega zmianie w trybie art. 154 k.p.a., gdyż nie prowadziła do nabycia nowych praw w rozumieniu tego przepisu.

Staw P. stanowi urządzenie wodne przekształcone w wyniku działalności człowieka w celach rekreacyjnych, co wyklucza zastosowanie przepisów o powierzchniowych śródlądowych wodach stojących, potwierdzając prawidłowość decyzji administracyjnych.

Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów ograniczające działalność gospodarczą związaną z poprawą kondycji fizycznej naruszają konstytucyjną zasadę wyłączności ustawy, co czyni nałożenie kary z ich podstawy bezprawnym.

Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 p.p.s.a., oddalił skargę kasacyjną B. Sp. z o.o. w likwidacji, uznając wcześniejszą decyzję o konieczności zwrotu dotacji za prawidłową, ze względu na brak naruszeń przepisów postępowania i prawa materialnego.

Naczelny Sąd Administracyjny, działając w granicach skargi kasacyjnej, oddalił skargę z uwagi na brak usprawiedliwionych podstaw prawnych i merytorycznych, podkreślając prawidłowość decyzji organów administracyjnych dotyczącej zwrotu nienależnie pobranych płatności.

Skarga kasacyjna na decyzję ARiMR w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń została oddalona z uwagi na brak uzasadnionych podstaw kasacyjnych oraz wadliwą konstrukcję zarzutów, co skutkuje podtrzymaniem dotychczasowych rozstrzygnięć administracyjnych.

Jeżeli teren wymaga zmiany przeznaczenia gruntów leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, decyzja o warunkach zabudowy wymaga zgody objętej miejscowym planem, który zachowuje moc. Brak takiej zgody uniemożliwia wydanie pozytywnej decyzji.

ocena zawarta w prawomocnym wyroku oddalającym skargę wniesioną w trybie art. 154 § 1 P.p.s.a., z której wynika, że nie zachodzą przesłanki wymierzenia organowi grzywny oznacza, że nie jest dopuszczalne ponowne rozpoznanie sprawy w tym przedmiocie, a skarga podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 4 P.p.s.a.

Na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111) w sprawie zakończonej decyzją ostateczną za przesłankę wznowienia postępowania na wniosek strony mogą być uznane nowe okoliczności lub nowe dowody, które były znane stronie w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego, ale strona ich nie powołała.

Przywrócenie terminu do wniesienia odwołania nie jest uzasadnione, gdy doręczenie decyzji następuje pełnomocnikowi działającemu w granicach umocowania, a domniemany brak winy mocodawcy nie wynika z okoliczności postępowania.

W sprawach wniosków o udostępnienie informacji publicznej charakteru przetworzonego, organ zobligowany jest do wydania decyzji administracyjnej zawierającej uzasadnienie kwalifikacji wnioskowanych danych jako informacji przetworzonej. Niedopełnienie powyższego działań przez organ skutkuje uchyleniem decyzji administracyjnych ze względu na wadliwość proceduralną, co skutkuje ponownym rozpoznaniem sprawy

Organem właściwym do wydania pozwolenia zintegrowanego dla instalacji magazynowania odpadów niebezpiecznych jest Prezydent Miasta, gdyż instalacja nie jest klasyfikowana jako przedsięwzięcie znacząco oddziałujące na środowisko.