Uchylenie wyroków NSA i WSA oraz umorzenie postępowania z uwagi na niekonstytucyjność podstawy materialnoprawnej – wyrok TK 12 lutego 2015 r. – oraz decyzję Dyrektora IAS uchylającą wcześniejsze decyzje administracyjne.

Faktura, która nie odzwierciedla rzeczywiście przeprowadzonej transakcji gospodarczej, nie stanowi prawidłowego dowodu poniesienia kosztu podatkowego i nie może być podstawą ustalenia dochodu ani zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Transakcje mające charakter całkowicie sztucznej konstrukcji, oderwane od rzeczywistości gospodarczej i stworzone wyłącznie w celu uzyskania korzyści podatkowej, stanowią nadużycie prawa, a podatnikowi nie przysługuje w takim przypadku prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zarzut naruszenia zasady praworządności, o której mowa w art. 120 Ordynacji podatkowej, musi być powiązany z naruszeniem konkretnych przepisów proceduralnych regulujących postępowanie dowodowe, gdyż tylko wtedy może stanowić skuteczną podstawę skargi kasacyjnej.

Uczestnictwo w "karuzeli podatkowej" oraz świadomość uczestnictwa w procederze oszukańczym wyklucza prawo do odliczenia VAT, nawet w przypadku działania w dobrej wierze, jeśli celem transakcji było uzyskanie nienależnej korzyści podatkowej.

Stwierdzenie wygaśnięcia decyzji ustalającej wysokość podatku w formie karty podatkowej z powodu uchybienia obowiązkowi informacyjnemu jest uzasadnione i nie narusza prawa, nawet przy argumentacji dotyczącej przedawnienia.

NSA stwierdza, że instrumentality postępowania skarnego nie stwierdzono. Ponowne procedowanie uwzględnia zgodność działań z orzecznictwem dot. zawieszeń przedawnienia.

NSA stwierdza, że postępowanie Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości przy ocenie projektu Z. N. było zgodne z zasadami przejrzystości, rzetelności i bezstronności. Skarga kasacyjna, zarzucająca naruszenia w ocenie projektu oraz błędy proceduralne, jest nieuzasadniona.

NSA potwierdza, że decyzja o przyznaniu płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej, oparta na ortofotomapach i systemie GIS, jest wiążąca, chyba że zostaną przedstawione dowody uzasadniające wątpliwości co do jej poprawności. Proceduralne uchybienia muszą wpływać istotnie na wynik sprawy, aby uzasadniać kasację.

Wniosek o objęcie wsparciem w ramach KPO nie spełnia kryteriów regulaminu, gdy planowana sprzedaż nie dotyczy bezpośrednich dostaw do konsumenta końcowego.

Decyzja administracyjna musi zawierać pełne uzasadnienie faktyczne i prawne, a sąd orzekający winien ocenić jej prawidłowość, szczegółowo wskazując naruszenia i ich wpływ na wynik sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną złożoną przez H. Sp. z o.o., uznając, że wznowienie postępowania na podstawie znanych wcześniej okoliczności jest sprzeczne z art. 145 § 1 pkt 5 kpa i nie uzasadnia stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych.

NSA oddalił skargę kasacyjną uznając, że przesłanki wznowienia postępowania w trybie art. 145 § 1 pkt 5 kpa były niewłaściwie zastosowane przez organ administracyjny, a WSA prawidłowo uchylił decyzje organów I i II instancji, eliminując je z obrotu prawnego.

Skarga kasacyjna niezasadna; brak przewlekłości w działaniach kontrolnych organu podatkowego uzasadniony skomplikowaną i złożoną naturą sprawy.

Czynność prawna związana z otrzymaniem odszkodowania za zniszczone składniki majątku i utracone zyski w SSE, jeżeli pożar miał miejsce na terenie strefy i odnosił się do działalności objętej zezwoleniem, kwalifikuje się do przychodów z działalności strefowej zwolnionych od podatku dochodowego od osób prawnych.

Organy podatkowe nie dopuściły się przewlekłości w prowadzeniu kontroli podatkowej, a przyczyny przedłużania czasu trwania wynikały z konieczności dogłębnej i kompleksowej analizy złożonego materiału dowodowego oraz istotności podejmowanych czynności.

Budynki znajdujące się na gruncie przedsiębiorcy mogą być traktowane jako związane z działalnością gospodarczą, niezależnie od ich aktualnego stanu technicznego i faktycznego wykorzystania, jeśli stanowią składnik majątkowy przedsiębiorstwa, co przesądza o opodatkowaniu ich najwyższą stawką podatkową od nieruchomości.

Niedopełnienie przez podatnika obowiązku informacyjnego o zmianach mających wpływ na wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej skutkuje wygaśnięciem decyzji o opodatkowaniu tą formą i nakłada obowiązek zapłaty podatku na zasadach ogólnych.

Decyzje nieostateczne wiążą organ podatkowy od chwili ich doręczenia i powinny być uwzględniane w obrocie prawnym do czasu ich wzruszenia. Organ prawidłowo uchylił wcześniejszą decyzję opodatkowującą nieruchomość, powołując się na nieważność decyzji wygaszającej pierwotne zobowiązanie podatkowe.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że organ celny posiadał wystarczające przesłanki do odmowy zwrotu cła, przybrana klasyfikacja taryfowa jest właściwa, a spółka nie udowodniła błędnej klasyfikacji importowanego tytoniu jako towaru przeznaczonego do palenia.

W sytuacji braku dowodów na wywóz towarów poza obszar celny UE, organ celny ma prawo unieważnić zgłoszenie celne, nawet gdy strona przedstawi dokumentację alternatywną, jeśli nie spełnia ona wymogów kodeksu celnego.

Budynki przedsiębiorcy, które mogą być w przyszłości wykorzystane do działalności gospodarczej lub są elementem planowanej inwestycji, podlegają najwyższej stawce podatkowej wynikającej z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., niezależnie od ich obecnego stanu technicznego.

NSA uchyla wcześniejsze wyroki sądowe i umarza postępowanie w sprawie o wznowienie na podstawie niezgodności przepisów rozporządzenia podatkowego z Konstytucją, uwzględniając wyrok Trybunału Konstytucyjnego.

NSA orzekł, iż wznowienie postępowania administracyjnego nie jest zasadne, gdy rzekomo nowe okoliczności były znane organowi przed wydaniem pierwotnej decyzji, co uzasadniało uchylenie decyzji administracyjnych przez WSA.