NSA stwierdził, że rozpatrując wniosek o zwolnienie z egzekucji majątku, organ musi łączyć ważny interes zobowiązanego z interesem wierzyciela, unikając sytuacji, w której egzekucja stanie się bezskuteczna.

Dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości, grunty przedsiębiorcy ujęte w ewidencji środków trwałych uznaje się za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, jeśli służą lub mogą służyć jej celom, co uzasadnia zastosowanie właściwej stawki podatkowej.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie wówczas, gdy faktura dokumentuje rzeczywiste świadczenie wykonane między wskazanymi w niej podmiotami; świadomość podatnika co do fikcyjności transakcji wyłącza to prawo niezależnie od formalnej poprawności dokumentu.

Dyrektor Zespołu Szkół i Placówek [...] jest uznawany za podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej w trybie art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a brak działania organu w tym zakresie stanowił rażące naruszenie prawa.

Sąd administracyjny może utrzymać w mocy decyzję administracyjną o skreśleniu ucznia z listy uczniów, jeśli organ wydający decyzję działał w zgodzie z procedurami, pomimo wadliwego oznaczenia strony, zakładając zgodność zastosowanych przepisów prawa oświatowego z materiałem dowodowym.

Decyzja o odmowie stwierdzenia nieważności pozwolenia na budowę została uznana za niezgodną z prawem z uwagi na rażące uchybienia proceduralne. W szczególności brak uprawnień projektanta i brak ekspertyz technicznych stanowią podstawę do stwierdzenia rażącego naruszenia przepisów Prawa budowlanego oraz warunków technicznych.

Nieprawomocny wyrok uchylający decyzję o pozwoleniu na budowę odbiera tej decyzji skutki prawne, co uzasadnia wstrzymanie robót budowlanych na podstawie art. 50 ust. 1 pkt 1 p.b. Postanowienie WINB uchylające to wstrzymanie było dotknięte wadą rażącego naruszenia prawa.

Wydatki na szkolenia niezależnych współpracowników (B2B) nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów dla Spółki, gdyż nie pozostają w związku przyczynowym z jej przychodami. Szkolenia te służą zwiększeniu kompetencji niezależnych podmiotów, nie wpływając bezpośrednio na przychody Spółki.

Zasada proporcjonalności sankcji przewidziana w art. 9a dyrektywy 1999/62/WE wyklucza zryczałtowane kary pieniężne, gdy nie uwzględniają one indywidualnych okoliczności naruszenia. Sankcje muszą być dostosowane do wagi i charakteru naruszenia obowiązku uprzedniego uiszczenia opłaty za przejazd.

Zasadność przedłużenia terminu zwrotu podatku VAT musi opierać się na konkretnych okolicznościach faktycznych wskazujących na potrzebę weryfikacji jego zasadności. Organ podatkowy jest obowiązany uzasadnić decyzję o przedłużeniu, przedstawiając szczegółowe przesłanki i działania świadczące o istniejących wątpliwościach.

Naczelny Sąd Administracyjny zaaprobował stanowisko WSA, uznając brak dostatecznych dowodów jednoznacznie wskazujących na zajęcie pasa drogowego. Brak precyzyjnej mapy uniemożliwił nałożenie kary administracyjnej.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnoskarbowego nie miało miejsca; prawo do odliczenia podatku naliczonego wykluczono wobec fikcyjnych faktur VAT, co uzasadniało podtrzymanie decyzji podatkowych.

Opłaty zmienne za pobór wód ustala się odrębnie dla celów zbiorowego zaopatrzenia ludności i dla innych celów. Przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne winno stosować różne stawki, gdyż nie cały pobór mieści się w kategorii zaopatrzenia ludności w wodę."

Ścinki styropianowe, wynikające z procesu układania posadzek, nie pochodzą z procesu produkcyjnego, lecz budowlanego, co wyklucza uznanie ich za produkt uboczny na gruncie ustawy o odpadach. Skarga kasacyjna została oddalona.

Skarga kasacyjna M.T., złożona od decyzji Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawie zasiłku celowego, została oddalona jako niezasadna, ponieważ wady proceduralne organu I instancji uzasadniały decyzję kasacyjną organu odwoławczego na podstawie art. 138 § 2 KPA.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że Wojewódzki Sąd Administracyjny i organ administracyjny prawidłowo zastosowali przepisy Prawa wodnego, właściwie określając wysokość opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych przez Z. sp. z o.o.

Osoba uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, chcąc uzyskać świadczenie pielęgnacyjne, musi dokonać wyboru tego świadczenia i zawiesić rentę.

Uchwała w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ograniczająca możliwość zabudowy, pozostaje w zgodzie z ustanowionymi w Studium uwarunkowaniami, a jej ograniczenia są zgodne z zasadą proporcjonalności w ochronie interesu publicznego i środowiska.

Skarga kasacyjna na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego została oddalona, gdyż zakwestionowane orzeczenie zgodne jest z prawem; zachowana została prawidłowa kwalifikacja obiektu budowlanego jako muru oporowego i nałożono zasadne obowiązki na inwestorów.

Opłata zmienna za pobór wód podziemnych winna być ustalana w zależności od celu poboru, rozróżniając m.in. pomiędzy zbiorowym zaopatrzeniem ludności w wodę a innymi celami, zgodnie z regulacjami prawa wodnego.

Sąd uznał za zasadną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie o nałożeniu kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach przez D.T. poza kasynem, stwierdzając, że wyznaczony przepisami termin na nałożenie kary nie uległ przedawnieniu, a skarżąca pełniła rolę urządzającego gry.

Ostateczne zajęcie pasa drogowego, które nie jest związane z wykorzystaniem zgodnym z jego przeznaczeniem, wymaga wydania decyzji zezwalającej oraz opłaty. Publicznie dostępny chodnik nie wymaga takiego zezwolenia, co wyklucza opłatę.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zgodny z prawem wyrok sądu pierwszej instancji, oddalając skargę kasacyjną Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska, co potwierdziło konieczność szczegółowego uzasadnienia zarządzeń pokontrolnych oraz respektowania uwag kontrolowanego.

Wobec niemożności wyeliminowania ryzyka powodziowego poprzez warunkowe uzgodnienie decyzji o warunkach zabudowy, na terenach szczególnego zagrożenia powodzią obowiązuje odmowa uzgodnienia zabudowy mieszkaniowej na zasadzie prewencji i ostrożności.