Osoba, która pobrała świadczenie z funduszu alimentacyjnego, jest zobligowana do jego zwrotu, gdy decyzja przyznająca świadczenie zostaje uchylona w wyniku wznowienia postępowania, niezależnie od jej subiektywnej świadomości co do zasadności pobranego świadczenia.
Zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, w tym bliźniacza, może być szeroko rozumiana w kontekście planowania przestrzennego, jeśli spełnia warunki prawne i zasady ładu przestrzennego; zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszeń procesowych i materialnoprawnych są bezzasadne.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż spółka, w której Skarb Państwa posiada pozycję dominującą, jest zobowiązana do udostępniania informacji publicznej, bez względu na tajemnicę przedsiębiorstwa, a wnioski o informację publiczną muszą być rozpatrywane zgodnie z ustawowymi procedurami.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając, że przodkowie powódki nie spełniają wymogów polskiego pochodzenia zgodnych z ustawą o cudzoziemcach i ustawą o repatriacji, co wyklucza możliwość przyznania zezwolenia na pobyt stały.
Skarga kasacyjna PKP S.A. dotycząca uznania nabycia z mocy prawa użytkowania wieczystego gruntów została oddalona, gdyż nie spełniono wszelkich przesłanek z art. 34 ustawy o komercjalizacji PKP, w szczególności związanych z historycznym posiadaniem nieruchomości.
Oddalenie skargi kasacyjnej Gminnej Spółdzielni wobec niezasadności zarzutów o rażące naruszenie prawa, przy jednoczesnej nieprecyzyjności postawionych zarzutów oraz braku wskazania konkretnych norm naruszonych rażąco w decyzjach administracyjnych.
Przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ administracji publicznej, powodujące uchybienie terminom ustawowym, uzasadnia zarówno ocenę jego działania jako rażącego naruszenia prawa, jak i wymierzenie grzywny oraz przyznanie odszkodowania.
Nieprawidłowe jest podnoszenie zarzutu naruszenia prawa materialnego w skardze kasacyjnej, który opiera się wyłącznie na polemice z ustaleniami faktycznymi dokonanymi przez sąd I instancji w sytuacji braku zarzutów naruszenia przepisów postępowania.
W sytuacji przekroczenia kryterium dochodowego, przyznanie specjalnego zasiłku celowego wymaga wykazania szczególnie uzasadnionego przypadku, uzasadniającego udzielenie wsparcia pomocy społecznej, co nie zostało dowiedzione przez skarżącą.
Skarga kasacyjna M.P. od wyroku WSA w Krakowie z dnia 12 grudnia 2022 r. sygn. akt III SA/Kr 1058/22, dotycząca przyznania zasiłku celowego, oddalona. Organy prawidłowo ustaliły sytuację finansową Skarżącej, przyjmując dochód z posiadania 1,64 ha przeliczeniowego, zgodnie z art. 8 ust. 9 u.p.s., legalnie ograniczając przekazane wsparcie.
Dochód przypisywany samoistnemu posiadaczowi gospodarstwa rolnego, określony na podstawie art. 8 ust. 9 ustawy o pomocy społecznej, stanowi obligatoryjną przesłankę oceny prawa do świadczeń z pomocy społecznej, niezależnie od rzeczywistego korzystania z gruntu.
NSA utrzymuje, że dla przyznania pomocy społecznej posiadaczowi gospodarstwa rolnego przypisuje się dochód określony art. 8 ust. 9 ustawy o pomocy społecznej, niezależnie od faktycznych przychodów. Zatem dochód z gospodarstwa wpływa na ocenę sytuacji dochodowej w ramach przywołanych przepisów.
Świadczenia powierzone wspólnikowi w trybie art. 176 KSH, cechujące się ciągłością, a nie powtarzalnością, mogą być traktowane jako umowa o świadczenie usług, prowadząc do podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.
Przepisy art. 100d ust. 1-4 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy odnoszą się do wszystkich cudzoziemców, zawieszając bieg terminów administracyjnych bez względu na ich narodowość, co wyklucza zarzut bezczynności organu prowadzącego postępowanie.
Rozbudowa i nadbudowa budynku mieszkalnego bez wymaganej decyzji o pozwoleniu stanowi samowolę budowlaną. Wstrzymanie robót jest zasadne i legalne. Skarga kasacyjna bezpodstawna - nie narusza praw człowieka ani procedur.
Obiekt posadowiony na działce, trwale związany z gruntem, pełniący funkcję rekreacyjną z instalacjami użytkowymi, wymaga pozwolenia na budowę, gdy jego zabudowa przekracza 35 m², zgodnie z art. 29 Prawa budowlanego.
Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną D.W., uznając merytoryczną poprawność decyzji o solidarnej odpowiedzialności wobec braku aktywności skarżącego w postępowaniu oraz zgodność z prawem doręczenia decyzji wymiarowej spółce.
Obowiązek poddania się szczepieniu ochronnemu wynika z mocy przepisów ustawowych i może być egzekwowany nawet w przypadku kwestionowania przez zobowiązanego zasadności obowiązku. W postępowaniu kasacyjnym brak istotnych przesłanek naruszenia procedury egzekucji obowiązku szczepień.
Obowiązek poddania dziecka obowiązkowym szczepieniom ochronnym jest wymagalny zgodnie z przepisami ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych, a jego realizacja egzekwowana może być w trybie administracyjnym, niezależnie od subiektywnych sprzeciwów przedstawicieli ustawowych dziecka.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną stowarzyszenia S. "..." w M., uznając, że rozwiązanie umowy o dofinansowanie z powodu podrobienia dokumentów było zasadne, a stowarzyszenie zobowiązane jest zwrócić otrzymane środki.
Dla zaistnienia bezczynności organu konieczne jest złożenie wniosku o udostępnienie informacji publicznej przez osobę skarżącą. Skarga kasacyjna niespełniająca wymogów formalnych i materialnych podlega oddaleniu.
Umowy o przygotowanie i przeprowadzenie zajęć dydaktycznych, pozbawione zdefiniowanego rezultatu charakteryzującego umowy o dzieło, stanowią umowy o świadczenie usług, co stanowi podstawę do objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) uśoz.
Umowy dotyczące przygotowania i przeprowadzenia wykładów uznaje się za umowy o świadczenie usług, podlegające obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, ze względu na brak cech twórczego, indywidualnego dzieła.
Umowy o prowadzenie zajęć dydaktycznych, wykłady, pełnienie funkcji promotora, jako umowy o świadczenie usług, objęte są obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, gdyż nie stanowią umów o dzieło.