Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż nałożenie kary pieniężnej na zarządzającego transportem było zasadne, w związku z niewywiązaniem się z wymogów ustawy o transporcie drogowym; nie stwierdzono podstaw do uznania nadzwyczajnych okoliczności wyłączających odpowiedzialność.

Niedotrzymanie terminu płatności trzech kolejnych rat, na które rozłożono zaległość podatkową, prowadzi - z mocy prawa - do wygaśnięcia decyzji o ich rozłożeniu, a organy mają prawo wszcząć postępowanie egzekucyjne bez konieczności dalszej weryfikacji stanu faktycznego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zawieszenie działalności zakładu na podstawie podejrzenia niezgodności jest zgodne z prawem unijnym. Nie doszło do rażącego naruszenia przepisów, a zastosowany środek ochrony był proporcjonalny do potencjalnych zagrożeń dla zdrowia publicznego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że nieuzupełnienie w terminie braków formalnych wezwania do organu administracyjnego skutkuje pozostawieniem odwołania bez rozpoznania. Błędne oznaczenie wezwania nie wpływa na jego skuteczność procesową, jeśli określone jest istota wezwania i rygor jego niewypełnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził zasadność pozostawienia bez rozpatrzenia odwołania niespełniającego wymogów formalnych, uzasadniając to brakiem istotnych uchybień proceduralnych mających wpływ na wynik sprawy, w myśl przepisów art. 169 § 4 oraz art. 235 O.p.

Nie można stwierdzić nieważności decyzji administracyjnej w przypadku wątpliwości interpretacyjnych dotyczących nieprecyzyjnych przepisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; rażące naruszenie prawa wymaga jednoznacznej treści przepisu i braku sporów interpretacyjnych.

Anulowanie wyboru najkorzystniejszej oferty obliguje beneficjenta do ponownego przeprowadzenia postępowania ofertowego w ramach umowy o dofinansowanie. Brak przeprowadzenia takiego postępowania skutkuje uznaniem wydatków za niekwalifikowalne i nałożeniem korekty finansowej.

Dla potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej niezbędne jest wykazanie prowadzenia zagrożonej odpowiedzialnością karną działalności w ramach zorganizowanych struktur. Brak dowodów na takie działanie skutkuje odmową nadania statusu.

Wydanie decyzji o warunkach zabudowy maksymalizujące niektóre parametry nie stanowi rażącego naruszenia prawa, o ile analiza urbanistyczna wspiera prawidłowość warunków zabudowy i nie jest oczywiście sprzeczna z decyzją. Brak szczegółowego uzasadnienia nie uzasadnia stwierdzenia nieważności decyzji.

Odpowiedzialność za brak wymaganych dokumentów przewozowych przez kierowcę spoczywa na zarządzającym transportem w przedsiębiorstwie, nawet jeśli kierowca nie jest zatrudniony na podstawie stosunku pracy. Obowiązek wyposażenia kierowców w wymagane dokumenty leży po stronie przedsiębiorcy lub zarządzającego transportem.

Decyzja administracyjna o umorzeniu postępowania przez SKO podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego, co wyklucza możliwość skierowania sprzeciwu do sądu powszechnego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że we wcześniejszych rozstrzygnięciach prawomocnych dokładnie wyjaśniono zarzuty dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego oraz przerw w naliczaniu odsetek, a zaskarżona skarga kasacyjna D.G. nie prowadzi do zmiany uprzednich ustaleń, będąc niezasadną.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że zarejestrowanie budynków jako zabytków jest zgodne z prawem, jako że są świadectwem historii mimo ich stanu technicznego i powojennych modyfikacji. Powtórne oddalenie skargi kasacyjnej stanowi potwierdzenie zasadności wcześniejszych decyzji administracyjnych.

Nałożenie grzywny w celu przymuszenia jest zasadne, gdy obowiązek wynikający z decyzji ostatecznej nie został wykonany, a postępowanie administracyjne i środki egzekucyjne były prowadzone w zgodzie z przepisami u.p.e.a.

NSA uznał za zasadne zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące niewyciągnięcia pełnych wniosków z dowodów w sprawie odmowy umorzenia składek ZUS, wskutek czego uchylił wyrok WSA i decyzję ZUS w całości.

Wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej nie przysługuje osobie niebędącej stroną tego postępowania, zaś decyzje o odmowie wszczęcia charakteryzują się formalnością i nie wpływają na istotę roszczeń materialnoprawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że odmowa wydania zaświadczenia o pokrewieństwie przez organy stanu cywilnego jest prawidłowa, gdyż prawo nie przewiduje takiej możliwości w drodze czynności materialno-technicznej jaką jest wydanie zaświadczenia.

Decyzja o odmowie stwierdzenia nabycia użytkowania wieczystego przez Polskie Koleje Państwowe z mocy prawa jest zgodna z obowiązującymi przepisami, gdyż materiał dowodowy nie potwierdził posiadania zarządu nieruchomością w dniu 5 grudnia 1990 r.

Obowiązek przedłożenia dokumentacji geodezyjnej, w tym mapy z projektem podziału, spoczywa na wnioskodawcy składającym wniosek o uwłaszczenie, w celu precyzyjnego wskazania przedmiotu postępowania administracyjnego.

Kwoty przyznane tytułem renty mogą być wliczane jako dochód w rozumieniu art. 8 ustawy o pomocy społecznej, co uzasadnia decyzję o zmianie wysokości opłat za pobyt w DPS; pojęcie "dochód" w kontekście u.p.s. jest autonomiczne od innych ustaw.

Decyzje Ministra i Marszałka o klasyfikacji turbin gazowych oraz wprowadzeniu ściślejszych norm emisji NOx zgodnie z BAT są zgodne z wymogami prawa ochrony środowiska i nie naruszają przepisów proceduralnych ani materialnych.

Decyzja administracyjna nie zostaje wydana "w oparciu" o późniejszą zmienną decyzję, która została uchylona; autonomiczność decyzji zmienianej wyklucza przyczynę wznowienia postępowania z art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a.

Odmawiając przyznania płatności dobrostanowej, organy administracyjne muszą zapewnić pełne informacje i pouczenia stronom co do wymagań formalnych i prawnych. Brak takich informacji stanowi podstawę do uchylenia decyzji administracyjnej.

Nienależnie pobrane płatności w systemach wsparcia bezpośredniego podlegają zwrotowi, jeżeli beneficjent mógł wykryć pomyłkę organu w zwykłych okolicznościach; rozporządzenie nr 1306/2013 dotyczy jedynie relacji między UE a państwami członkowskimi.