W przypadku istniejącej decyzji zabezpieczającej, nieuchylonej w momencie jej wydania, skuteczne jest zawieszenie biegu terminu przedawnienia podatkowego zobowiązania. Kontrola decyzji zabezpieczającej nie mieści się w granicach zażalenia na decyzję wymiarową.

Decyzja o umorzeniu postępowania w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego była prawidłowa; zobowiązanie podatkowe dla osób fizycznych kreuje decyzja ustalająca, a nie określająca. NSA oddalił skargę kasacyjną jako bezzasadną.

Faktyczne użycie nieruchomości przez organizację pożytku publicznego na cele statutowej działalności nieodpłatnej, z wykluczeniem innych funkcji, decyduje o zwolnieniu podatkowym na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 14 u.p.o.l. Najem na działalność gospodarczą uniemożliwia przyznanie ulgi.

Dla przyznania zwolnienia z podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 14 u.p.o.l. niezbędne jest faktyczne zajęcie nieruchomości na nieodpłatną statutową działalność pożytku publicznego, co wyklucza jej wykorzystanie do działalności gospodarczej przez podmioty trzecie. W przeciwnym przypadku zwolnienie nie przysługuje.

Sąd administracyjny, kontrolując decyzję podatkową, jest obowiązany zbadać, czy wszczęcie postępowania karnego skarbowego, z którym organ podatkowy wiąże skutek w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej, nie miało charakteru instrumentalnego i nie służyło jedynie wstrzymaniu przedawnienia.

Prowadzenie odrębnych postępowań w sprawach o naruszenie ochrony danych osobowych, w sytuacji jednego zdarzenia naruszającego, jest nieuzasadnione. Niezbędne jest jedno kompleksowe postępowanie, zapewniające pełną ocenę naruszenia i skuteczne nałożenie kary.

W przypadku incydentu naruszenia danych osobowych objętego tym samym stanem faktycznym, konieczne jest przeprowadzenie jednego postępowania obejmującego całość zdarzenia, co przyczynia się do ustalenia całości odpowiedzialności oraz zapewnia spójność oceny prawnej i procesowej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że konieczne jest prowadzenie jednego postępowania obejmującego wszystkie naruszenia przepisów RODO związane z ujawnieniem danych, celem wydania jednej skutecznej decyzji obejmującej całość incydentu.

Odsetki od zwróconego podatku VAT należą się w pełnej wysokości zgodnie z art. 87 ust. 7 u.p.t.u. po zakończeniu weryfikacji zasadności zwrotu. Wcześniej obowiązuje opłata prolongacyjna (art. 87 ust. 2 u.p.t.u.).

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że skargi kasacyjne w sprawie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia zażalenia nie mają uzasadnionych podstaw prawnych, a D. sp. z o.o. nie posiada interesu prawnego w zaskarżeniu decyzji dotyczącej M. P.

Niemożność przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia uzależniona jest od uprawdopodobnienia braku winy strony w uchybieniu terminu. Sama nieznajomość prawa, złożoność sprawy czy oczekiwanie na pomoc prawników nie stanowią przesłanek do przywrócenia terminu (NSA, sygn. akt II OSK 1388/22).

Brak podstaw do uchylenia postanowienia o odmowie przywrócenia terminu wniesienia zażalenia skutkuje uznaniem przez NSA, że uchybienie terminu zostało trafnie stwierdzone przez organ, gdyż decyzja ta była zgodna z obowiązującym stanem prawnym.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że spółdzielnia mieszkaniowa posiada prawo dysponowania nieruchomością na cele budowlane w zakresie eksploatacji i utrzymania części wspólnej budynku, bez konieczności uzyskania zgody wszystkich współwłaścicieli.

Pojęcie ‘właściwego czasu’ do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, o którym mowa w art. 116 § 1 pkt 1 lit. a) Ordynacji podatkowej, należy odnosić do momentu, w którym dłużnik przestaje wykonywać wymagalne zobowiązania pieniężne w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 1a prawa upadłościowego, a opóźnienie w ich regulowaniu przekracza trzy miesiące.

Doręczenie korespondencji elektronicznej na adres pełnomocnika wskazany w pełnomocnictwie jest skuteczne, nawet po odwołaniu pełnomocnictwa, jeśli nastąpiło w trakcie okresu przechowywania przesyłki.

Podmiot, który zawnioskował o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, zobowiązany jest do wykazania braku winy w uchybieniu terminu. Niedochowanie tego obowiązku skutkuje oddaleniem wniosku, a kwestie doręczenia ePUAP i cofnięcia pełnomocnictwa nie stanowią samodzielnych podstaw do przywrócenia terminu.

Art. 15zzr ust. 1 pkt 3 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 nie dotyczy wstrzymania, rozpoczęcia ani zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Jeżeli naruszenie ochrony danych osobowych dotyczy jednego incydentu skutkującego nieuprawnionym dostępem osób trzecich, przy zachowaniu jurysdykcji niezgodnej z RODO, odpowiedzialność spoczywa na administratorze danych; organ nadzoru winien prowadzić jednolite postępowanie administracyjne eliminujące wielokrotne sankcje, z silnym naciskiem na ustalenie proporcjonalnej i odstraszającej kary administracyjnej

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż każdy incydent naruszenia ochrony danych osobowych powinien być badany w ramach jednego postępowania obejmującego wszystkie związane z nim naruszenia, co służy skuteczności i efektywności ochrony prawnej osób poszkodowanych. Administrator ponosi pełną odpowiedzialność za przetwarzanie danych przez podmiot spoza jurysdykcji RODO.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż w przypadku naruszenia ochrony danych osobowych skutkującego wieloma postępowaniami, konieczne jest połączenie ich w jedno, które zapewni pełną ocenę naruszenia z punktu widzenia odpowiedzialności administracyjnej i wszelkich powiązanych konsekwencji prawnych.

W sytuacji naruszenia ochrony danych osobowych, konieczne jest przeprowadzenie jednego postępowania obejmującego całość zdarzenia w celu wydania jednej spójnej decyzji administracyjnej, zgodnie z art. 33 i art. 77 RODO. Należy połączyć wszystkie związane z tą sprawą postępowania do wspólnego rozpoznania.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że skarga na bezczynność organu administracji publicznej jest zasadna, jeśli organ pozostawał w bezczynności na dzień jej wniesienia, nawet jeżeli później żądana informacja została udostępniona.

Faktura, której nie towarzyszy rzeczywiste świadczenie, stanowi tzw. pustą fakturę i nie daje prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Przepis art. 11 ust. 1 u.p.d.o.p. nie może stanowić podstawy samoistnej recharakteryzacji transakcji przez organy podatkowe, a wszelkie kwestionowanie czynności prawnych musi mieć wyraźną podstawę w prawie podatkowym.