Zwolnieniu z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 2 u.p.a. podlega wyłącznie energia elektryczna bezpośrednio wykorzystywana w procesach elektrolitycznych, nie obejmuje obróbki wstępnej, lakierowania i suszenia jako odrębnych etapów.

Ostateczność decyzji administracyjnych, o które mowa w art. 46 ust. 1e pkt 2 lit. b ustawy o odpadach, jest wystarczającą przesłanką do odmowy zmiany zezwolenia na przetwarzanie odpadów. Brak prawomocności tych decyzji nie stanowi przeszkody prawnej dla ich uwzględnienia.

Stwierdzono, że uchybienie terminu do wniesienia środka zaskarżenia jest niezależne od wniosku o przywrócenie terminu; jego ocena zależy wyłącznie od dat prawidłowego doręczenia i wniesienia środka zaskarżenia. Skarga kasacyjna oddalona.

Nałożenie grzywny administracyjnej w celu przymuszenia można utrzymać, gdy zobowiązany nie przestrzega obowiązków administracyjnych, a wyegzekwowanie ich w terminie jest niemożliwe bez zastosowania środków przymusu, w granicach ustawowych norm i celowości.

Przekształcenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę komandytową powoduje opodatkowanie różnicy między wartością majątku spółki przekształconej a uprzednio opodatkowaną wartością wkładów, nawet w braku dodatkowych wkładów.

Ponowne wszczęcie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 61 u.p.e.a. nie wymaga wysłania upomnienia, jeśli zobowiązany jest już świadomy zaległości, co potwierdza zasada efektywności i ekonomiki postępowania administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że decyzja kasacyjna ŚWINB była prawidłowa z uwagi na niewłaściwe ustalenie stron w postępowaniu I instancji, co wymaga ponownego rozpoznania sprawy w celu wyeliminowania uchybień proceduralnych.

Zaliczka uiszczona przed złożeniem oświadczenia o rezygnacji z podatkowego zwolnienia dostawy nieruchomości objęta jest tymże zwolnieniem i nie jest opodatkowana VAT, co wyklucza możliwość odliczenia VAT naliczonego w ramach tej zaliczki. Skarga kasacyjna w tym zakresie podlega oddaleniu.

Przetwarzanie odpadów bez wymaganego zezwolenia, polegające na mechanicznym wydzielaniu frakcji z odpadów, podlega sankcjom administracyjnym, niezależnie od braku wpływu na środowisko, potwierdzone prawidłowo-interpretowanym materiałem dowodowym.

NSA oddalił skargę kasacyjną Ministra Finansów, podtrzymując uchylenie decyzji organu z uwagi na wadliwą interpretację przepisów dotyczących przedawnienia środków dofinansowania unijnego, zasądzone do zwrotu.

"Uchybienie terminu do złożenia wniosku o refundację składek na ubezpieczenie społeczne nie może być przywrócone, jeżeli wnioskodawca nie wykazał braku winy w uchybieniu oraz nie zachował przez organ przewidzianego terminu na złożenie wniosku o przywrócenie terminu."

Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że przyznawanie pomocy publicznej na ochronę miejsc pracy w związku z pandemią COVID-19 wymaga zgodności z przepisami unijnymi oraz Komunikatem Komisji Europejskiej, a przedsiębiorstwa w trudnej sytuacji nie kwalifikują się do jej otrzymania.

NSA oddalił skargę kasacyjną E. S.A., potwierdzając prawidłowość wyroku WSA, który nie naruszył procedur w sposób wpływający na wynik. Brak wykazania błędnej wykładni prawa materialnego i procesowego przez skarżącą.

Oddalenie skargi kasacyjnej spółki M. M. P. przez NSA było uzasadnione brakiem przesłanek prawnych do przyznania świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w tym spełnienia warunków finansowych zawartych w prawie UE.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał prawo podatnika do korekty deklaracji VAT z tytułu importu towarów, zgodnie z art. 81 Ordynacji podatkowej, co skutkowało uchyleniem wcześniejszych rozstrzygnięć i umorzeniem postępowania.

Zobowiązanie podatkowe członka zarządu spółki za zaległości podatkowe w VAT z tytułu niezgłoszenia wniosku o upadłość w ustawowym terminie jest zgodne z prawem. Prawidłowe doręczenie decyzji za pośrednictwem ePUAP wyklucza zarzut jej nieważności.

Zawieszenie postępowania w trybie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. jest uzasadnione, gdy istnieje zagadnienie wstępne toczące się przed sądem, którego wynik ma wpływ na przedmiot postępowania administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż nieodpowiedni stan techniczny obiektów budowlanych zabytkowych, powodujący zagrożenie bezpieczeństwa, uzasadnia nakaz usunięcia nieprawidłowości w stanie technicznym, nawet jeżeli wymaga to interwencji zgodnej z zasadami ochrony zabytków.

W przypadku rażącej bezczynności organu administracyjnego, sąd administracyjny może zasądzić na rzecz skarżącego odpowiednią rekompensatę finansową, nawet jeśli organ podnosi trudności organizacyjne jako usprawiedliwienie swego zaniechania.

Naczelny Sąd Administracyjny słusznie oddalił skargę kasacyjną Prezydium NRA, potwierdzając, że bezczynność organu, trwająca bez uzasadnienia przez ponad cztery lata, stanowi rażące naruszenie prawa i uzasadnia przyznanie odszkodowania skarżącej.

NSA potwierdził zasadność unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy "PRIME VISIO POLSKA", uznając, że ze względu na podobieństwo do wcześniejszego znaku "prime by moonlight", istnieje realne ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd co do pochodzenia towarów, spełniając przesłanki z art. 132¹ ust. 1 pkt 3 p.w.p.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że magazynowanie odpadów z naruszeniem warunków zezwolenia jest podstawą do nałożenia kary administracyjnej. Industrialna odpowiedzialność za nieprzestrzeganie warunków wynikających z decyzji administracyjnej jest obiektywna i nie podlega subiektywnej interpretacji przedsiębiorcy w ramach załącznika.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż przy wymierzaniu kary pieniężnej za przetwarzanie odpadów bez zezwolenia organy administracyjne postąpiły słusznie, stosując przepisy w brzmieniu obowiązującym przed 5 września 2018 r. jako względniejsze dla strony. Spełniono przesłanki ustawy o odpadach, art. 189c K.p.a.

Dla przyznania świadczenia rentowego w drodze wyjątku wymagane jest spełnienie wszystkich przesłanek z art. 83 ust. 1 ustawy emerytalnej, w tym wykazanie braku niezbędnych środków utrzymania. Dochód przewyższający najniższą emeryturę wyklucza uznanie, że wnioskodawca nie posiada niezbędnych środków utrzymania, co uniemożliwia przyznanie świadczenia specjalnego.